TimeSplitters: Future Perfect
Het tijdreizen speelt dus een belangrijke rol in de story-mode en is goed uitgewerkt. Het is wel jammer dat het niet veel uitmaakt hoe goed je samenwerkt met je tweede ik; het enige waarvoor je moet zorgen is dat de vroegere-Cortez niet doodgaat. Verder heb je niet veel invloed op het spelverloop door middel van het tijdreizen. Dit komt vooral doordat het spel erg linear opgezet is; elke keer komen de vijanden op dezelfde plekken tevoorschijn en je zult de single-player niet nog een keertje spelen. Ook zijn de missies af en toe niet goed doordacht; wanneer je bijvoorbeeld een sluipmissie hebt dan zul je dit ook gewoon schietend kunnen doorlopen. Hierdoor is er weinig variatie in het spel en komt het eigenlijk neer op van A naar B lopen terwijl je ondertussen een aantal vijanden neerschiet.
De levels zelf zijn wel heel erg gevarieerd, elke keer heb je het gevoel alsof je een nieuwe game start. De levels variëren van een kasteel in Schotland tot een futuristische robot-oorlog. Elke tijdzone heeft zijn eigen wapens en een eigen type sidekick. De sidekick is iemand die met jou mee vecht, maar af en toe is dit wel irritant omdat ze vooral in nauwe ruimtes wel eens de neiging hebben om in de weg te gaan staan. Sommige missies eindigen met een eindbaas die je zult moeten verslaan. Gelukkig zijn deze eindbazen niet zo moeilijk als in Ninja Gaiden en zul je hier relatief gemakkelijk voorbij komen. De hele story-mode is niet al te moeilijk en is binnen een uurtje of acht uit te spelen. De puzzels waarover werd gesproken in de preview vallen echter een beetje tegen. Slechts twee keer moet je een echte puzzel oplossen, en dit is ook nog eens twee keer dezelfde puzzel. Jammer, want hier hadden de makers veel meer uit kunnen halen.
Wat de story-mode (en eigenlijk het gehele spel) zo leuk maakt is de humor in het spel. Niks in het spel wordt serieus genomen en vooral de verschillende karakters zijn vaak erg grappig. Zo heb je een sidekick die zich op een gegeven moment in een vermomming moet hijsen, dit is echter een dames-outfit waardoor hij zich ontpopt als een homo en vervolgens een homo-loopje aanleert. Uiteindelijk is de story-mode een zeer vermakelijk onderdeel van TimeSplitter: Future Perfect, maar zeker niet het sterkste onderdeel. Het is wel duidelijk dat de nadruk ligt op de multiplayer en de map-editor.
De graphics in dit spel zijn redelijk in orde. Het ziet er allemaal goed uit, maar verwacht geen hoogstandjes zoals in Riddick of Halo 2. Wat wel heel irritant is zijn de vele framedrops die dit spel kent. Deze framedrops komen vooral veel voor wanneer er veel vijanden op het scherm aanwezig zijn, of als er grote ontploffingen plaatsvinden. Dit is erg irritant en doet wel iets af aan het speelplezier. Het geluid daarentegen is wel prima in orde, zeker met een 5.1 setje zul je goed kunnen genieten van de goede voice-acting, prima explosies en ratelende machinegeweren.