Film: Surveillance
De plaatselijke politie van een rustiek plaatsje wordt opgeschrikt door een reeks brute gewelddadigheden op de uitgestrekte wegen van dit niemandsland. Zo ernstig allemaal dat sheriff Billings de FBI inschakelt. Zij sturen twee FBI-agenten, Hallaway (Bill Pullman) en Anderson (Julia Ormond), die de drie overlevenden moeten ondervragen. Een politieagent, een jonge vrouw en een klein meisje. Het vertrouwen tussen de FBI en de lokale politie is niet al te best, zeker niet nu agenten betrokken zijn bij het geheel. Al morrend wordt er toch maar meegewerkt. De drie worden ieder apart in een kamer gezet en verhoord terwijl agent Hallaway alles gadeslaat in beeld en geluid. Zo proberen ze een beeld te vormen van de gebeurtenissen. Het wordt ze echter niet makkelijk gemaakt, want het is al snel duidelijk dat er informatie wordt achtergehouden. Aan de FBI de taak om de waarheid boven tafel te krijgen.
Surveillance is een film die door de zieke praktijken en dingen als gebruik van veel lage tonen om de mystiek te verhogen qua sfeer een klein beetje doet denken aan een David Lynch film. Niet zo gek misschien aangezien regisseuse Jennifer Chambers Lynch zijn dochter is... Maar laat je als niet David Lynch-fan hierdoor vooral niet afschrikken, want Jennifer is in haar regie lang niet zo excentriek, blijft in deze film ver verwijdert van vage elementen en houdt er vooral een veel simpelere structuur op na.
De kleine cast van Surveillance is een mengeling van bekende en onbekende acteurs. De twee FBI-agenten worden gespeeld door Bill Pullman (Lost Highway, Independence Day) en Julia Armond (First Knight, Legends of the Fall). En Billings wordt gespeeld door Michael Ironside die we kennen van films als Total Recall en Starship Troopers. Er is niemand in de cast die echt opvalt in negatieve of positieve zin. Ze doen het allemaal wel oké.
De opzet van Surveillance doet een beetje denken aan films als Rashômon en Hero. Toch is de uitvoering iets anders. Voor een groot deel krijg je als kijker meer waarheid voorgeschoteld dan de ondervraagden lijken te vertellen. Alsof we als ondervragers al door een deel van de leugens heen kunnen prikken. Zo zien we al snel dat de jonge vrouw haar drugspraktijken graag geheim houdt en dat de agent met zijn partner uit verveling bezig was met banden van voorbijkomende auto’s lek te schiet om vervolgens wel een erg extreme vorm van 'good cop-bad cop' uit te voeren met zijn collega. Dan heb ik het over praktijken als iemand al schreeuwend een pistool tegen zijn slaap houden en met je andere hand zijn vrouw aan te randen. En dat alles onder bescherming van het schild. Ook niet echt iets om de waarheid over te vertellen. En het meisje, tja... Dat is gewoon een onschuldig meisje dat iets verborgen houdt.
Jammere aan de uitvoering van dit alles is dat je je als kijker misschien iets teveel een objectief waarnemer waant en niet echt een band opbouwt om met de personages mee te leven. Na een tijdje is het vooral verbazen over de zieke politieacties en wachten op de onvermijdelijke twist die de eindjes aan elkaar knoopt. Een redelijke twist die wel een 'o-zo-moment' oplevert, maar toch net dat beetje extra mist om Surveillance een nodig punchy einde te geven. Al met al nog een voldoende, maar het is een weinig opzienbarende film.
Label: European Film Partners Releasedatum: 8 januari 2009
Kijkwijzer:
Waardering film: 
