CD: Dan Le Sac vs Scroobius Pip - Angles

Joost Melis (Pink_Floyd)
De tientallen geboden van Dan le Sac vs Scroobius Pip waren het afgelopen jaar al een hype op het internet en met name YouTube zorgde voor een boost in populariteit van het duo Dan Stephens en David Meads. De quasi-humoristische teksten van de track 'Thou Shalt Always Kill' beroepen de luisteraar op het negeren van hypes, het doelloos achter de menigte aanlopen en propageren tevens dat onder andere Led Zeppelin, The Pixies en The Beach Boys "just a band" zijn. Relativeren en gelijkheden lijken in het kort de boodschap. Nog drie andere singles zagen het licht alvorens er sinds mei dit jaar een volledig album van het tweetal was: Angles.


DLSvsSP probeert middels meerdere genres (hip-hop, electro, indie) hun composities te verwerken tot een goed verteerbaar product. Daarnaast snijden ze maar al te graag de hedendaagse Westerse maatschappij (inclusief tekortkomingen), aan. Politiek geëngageerde poetry-slams over een bodem van electrogefreubel dekt grotendeels de lading. Scroobius Pip rapt namelijk nooit echt op de plaat maar ratelt in sneltempo over de beats en bliepjes heen. Soms in aller ernst en andermaal met een scheve knipoog, dit alles met een vet Essex-accent wat tracks van deze band wel meteen ontzettend herkenbaar maakt. Dan Le Sac verzorgt met zijn Apple en bijbehorende software en gadgets de muzikale basis voor de creatieve uitspattingen op Angles.


Een audiovergelijking met The Streets (aka Mike Skinner) zou theoretisch meteen op gaan, al is de laatste een stuk minder bezig met de sociale en politieke infrastructuur van het Westen. Skinner gaat grotendeels voor 'bangers or anthems' middels sferische taferelen en melodie (zoiets als wel terugkomt in 'Look For The Woman' en 'Angles'), terwijl DLSvsSP de pijlen in allerlei richtingen heeft gericht en daardoor wat rommelig overkomt. De vocalen van Scroobius maken het geheel zoals gezegd erg herkenbaar, maar muzikaal is minstens de helft van de plaat niet bijster spannend. Parallel daaraan raak je op een gegeven moment ook vocaal verzadigd door het dialect, het gemis aan zang en de vrij monotone voordracht van Scroobius. Toegegeven, tracks als 'Thou Shalt Always Kill' en 'The Beat That My Heart Skipped' zijn origineel, bevatten een sterke hook en een pakkende opbouw maar de rek verdwijnt redelijk vlug uit de spanningsboog bij tracks als 'Development' en 'Letter from God to Man'. Bij de laatste wordt zelfs Radiohead redelijk verkracht. Rendement is per track dus of erg hoog of behoorlijk laag. Voor mij komt de teller gemiddeld daardoor net op een voldoende uit en hopelijk zorgen ze op een vervolgalbum voor iets meer variatie.

Label: Sunday Best Recordings Datum: Mei 2008 Waardering: