CD: The Zutons - You Can Do Anything
Airplay kregen ze natuurlijk wel met de nummers 'Zuton Fever' en 'Pressure Point' van het debuut Who Killed The Zutons? en 'Valerie' moet natuurlijk ook niet worden vergeten. Op festivals als Lowlands en Pinkpop waren ze ook een opvallende verschijning met de ritmische feestnummers waarbij vooral saxofoniste Abi Harding voor de vrolijke noot zorgde. Op de nieuwe plaat You Can Do Anything is die saxofoniste wellicht wat minder opvallend aanwezig, maar zoals ze ondergetekende twee weken geleden nog verzekerde is de nieuwe plaat voor haar de muzikaalste en meest geslaagde tot nu toe geworden. Ze hebben zich er wat meer op gericht om er één geheel van te maken. Daarnaast wilde de band meer een studioalbum te maken dan het simpel kopiëren van hun livemateriaal. Daarvoor reisden ze, na een wisseling op gitaar (Boyan Chowdhury verliet in 2007 wegens muzikale onenigheden de band), af naar Los Angeles om daar met producer George Drakoulias You Can Do Anything op te nemen.
En het derde album is inderdaad wat meer een geheel geworden dan voorgangers Who Killed the Zutons? en Tired of Hanging Around. Dit is vooral te wijten aan de wat geliktere productie en het perfectionisme van de nieuwe gitarist, Paul Molloy. Met opener ‘Harder and Harder’ denderen we de nieuwe Zutons binnen en saxofoniste Harding laat op het duet 'You Could Make the Four Walls Cry' met zanger Dave McGabe horen dat ze ook over een aardige keel beschikt. Over het algemeen zijn de nummers nog steeds in die typische Zutons-stijl: springerig, onrustig, met een zwaar vrolijke ondertoon, zoals 'Always Right Behind You'.'Family of Leeches' is een aanstekelijk nummer waarmee McGabe laat horen dat hij een meer dan gemiddelde songwriter is. Wat country-achtige invloeden zijn te horen op het sfeervolle 'Don’t Get Caught', een nummer dat laat zien dat The Zutons in elk geval geen simpele formuleband zijn. Slechte songs zijn er bijna niet te ontdekken op dit album. En hoewel het zeker bewonderenswaardig is dat The Zutons iets nieuws uit proberen, valt het moeilijk te zeggen of ze toch niet beter in Liverpool hadden kunnen blijven.
Het is misschien die Californische zon en het maandenlange opnameproces wat de band geen goed heeft gedaan. Want het moge dan zo zijn dat er geen slechte tracks op You Can Do Anything staan, de echte Zuton-fan mist toch iets. Het authentieke is er een beetje vanaf. We missen Abi’s sax die zonder waarschuwing keihard door de nummers heen schalt. McGabe’s stem die voor zijn doen te gepolijst is opgenomen. Zwijmelachtige achtergrondzang die we niet gewend zijn en die The Zutons ook niet nodig hebben. Maar toch blijft het knap dat de band in een relatief korte tijd weer een kwalitatief hoogstaand album heeft weten af te leveren, in combinatie met het volle tourschema wat de band eigenlijk al vanaf het begin heeft volgehouden.
Om het laatste nummer met een tekst als "Now the time has come to say goodbye..." te beginnen kun je tegenwoordig eigenlijk niet meer maken, maar op de één of andere manier komen McGabe en de zijnen er toch mee weg. The Zutons zullen binnenkort weer naar Nederland afreizen om hier live hun kunsten te vertonen, tot die tijd zullen de fans het met dit nieuwe album moeten doen. En dat is helemaal geen straf.
Lees ook het interview met The Zutons!
Label: PIAS Datum: Juni 2008 Waardering:
