CD: Aidan Moffat - I Can Hear Your Heart
Het was een toepasselijke albumtitel. Vrolijk waren de heren namelijk nooit. Moffat verhaalde maar al te vaak over mislukte liefdes, dronken escapades in de donkere nacht, treurige one-night stands, regenachtige dagen, veel bier, begrafenissen en de triestheid van het bestaan. Middleton zong dan eigenlijk nooit, zijn soloplaten waren al even treurig. Nee, een stel olijke dijenkletsers waren de Schotten niet.
Wel waren de heren volstrekt eerlijk en geloofwaardig. Moffat kon overtuigender dan wie ook de smerigste verhalen vol al dan niet geslaagde seks en drank op plaat zetten. Daar is hij nu mee doorgegaan. Op I Can Hear Your Heart beschrijft Moffat in 24 delen zijn avonturen van de laatste tijd. Dit doet hij meestal gewoon vertellend, in zijn eigen kenmerkende mompelstijl met vet Schots accent. Een sinister zelfportret van de moderne man, zo leest de achterkant van de CD, die is vormgegeven als een soort roman. Zwierige strijkers wellen af en toe op als Moffat vertelt over een seksuele escapade, een vrouw met een piercing in haar clitoris of een eenzame wandeling door de nacht.
Daar zit dan nog eens een tweetal boze mensen tussen, dat woedend de voicemail van Moffat heeft ingesproken nadat die enkele smerige voorstellen had gedaan in hun telefoon. Daar zit een relaas bij van Moffat die thuiskomt na een avondje vreemdgaan en zich niet heeft gerealiseerd dat zijn vriendin een dagje vrij had. Zij doet net alsof ze niet merkt dat hij het bed in stommelt. Ook doet hij een controversieel gedicht waarvoor hij zich eerst excuseert, maar dat toch een mooi einde heeft. Tussen al deze treurnis door zingt Moffat ook nog een keer echt. Hij doet een cover van 'Hungry Heart' van Bruce Springsteen. Wanhopiger heeft dit nummer vermoedelijk nooit geklonken. Hij eindigt met het bijna tien minuten durende verhaal 'Hilary And Back', waarin Moffat in zijn gestreepte pyjamabroek met enkele blikjes bier in zijn zakken een wandeling begint en bij toeval op een feestje beland. Het feestvarken is Hilary en ze is zestien geworden. De volslagen vreemdeling versiert het meisje, flirt met de moeder en wandelt terug naar huis. Het enige wat hem echt bezwaart, is het feit dat zijn telefoon stuk is.
Al met al maakt Moffat hier een bijzonder werkstuk, dat prachtig is vormgegeven en ook nog de nodige extraatjes heeft. Malcolm Middleton heeft de betere liedjes, Moffat houdt de echte ziel van Arab Strap levend. "One more wodka, one more beer, and I will walk to you tonight, 29 long miles from here". Het vervolg laat zich raden. Oh ja, volgens de CD zelf is dit materiaal slechts bestemd voor volwassenen. Rock & roll zonder gitaren en zang, het kan.
Met dank aan methodmich voor de submit!
Label: Chemikal Underground Datum: 14 februari 2008
Waardering:
