Film: Love in the Time of Cholera
Zo hardnekkig als Florentino Ariza bleef Scott Steindorff volhouden om de filmrechten van het meesterwerk van Gabriel García Márquez in handen te krijgen. De Colombiaanse schrijver die in 1982 de Nobelprijs voor de literatuur ontving, moest aanvankelijk niets hebben van het idee om zijn Liefde in Tijden van Cholera te verfilmen. Uiteindelijk ging de Colombiaan akkoord en het resultaat draait sinds deze week in de bioscoop. Love in the Time of Cholera laat zien dat het verfilmen van een G. G. Márquez andere koek is dan het verfilmen van een J. K. Rowling.Florentino's eed van eeuwige liefde
Het verhaal speelt zich af rond 1900 in Cartagena, de Colombiaanse havenstad. Het vertelt ons over de jonge romanticus Florentino Ariza. Aan het begin van de film zien we een oude man op een ladder een boom inklimmen. De ladder glijdt weg, en daarmee eindigt het leven van dokter Juvenal Urbino, man van Fermina Daza. Na de begrafenisdienst klopt Florentino Ariza aan bij Fermina Daza, om zijn eed van liefde van vijftig jaar terug te herhalen. Nog steeds zweert hij haar eeuwige trouw. Dan springt het verhaal terug in de tijd en zien we Florentino Ariza verliefd worden op Ferminana Daza. De jonge romanticus belooft haar eeuwige trouw, maar een relatie komt er niet van. Fermina’s vader staat niet toe dat ze met een simpele telegraafassistent trouwt. Florentino geeft niet op, maar zweert bij zichzelf alles in het werk te stellen om haar waardig te zijn. Voordat het zover kan komen trouwt Fermina echter met Juvenal Urbino, dokter, en de meest begerenswaardige vrijgezel in de stad. Wat volgt is de levensgeschiedenis van Florentino Ariza en van het echtpaar Fermina en Urbino.
Giovanna Mezzogiorno als Fermina Daza
De film doet het epos geen eer aan...
Het boek geldt als de kroon op Gabriel García Márquez roemrijke oeuvre. Het kwam drie jaar uit nadat hem de Nobelprijs voor de literatuur werd uitgereikt, en wordt nu wereldwijd als een de meeslependste liefdesvertellingen beschouwd. En hoewel de film eigenlijk op zijn eigen merites moet worden beoordeeld, zal er in dit geval toch altijd worden gekeken of hij het verhaal eer aan doet. En dat doet de film, spijtig genoeg, geenszins. De film wil simpelweg te veel. In het toch al ruime tijdbestek slaagt regisseur Mike Newell (Donnie Brasco, Harry Potter and the Goblet of Fire) er niet in om de kijker in het verhaal te slepen. De karakterontwikkeling van de hoofdrolspelers komt nauwelijks over: de motieven en diepste gevoelens van Florintino, Fermina en Urbino worden onvoldoende uitgediept. Dat Florentino door twee verschillende acteurs (Unax Ugalde, Javier Bardem, beide in Goya’s Ghosts) wordt gespeeld wil ook al niet echt helpen. De Braziliaanse Giovanna Mezzogiorno overtuigt allerminst, vooral op jonge leeftijd, als Fermina Daza. De verschillende soorten en maten van Spaanse accenten vormen een grote bron van irritatie. Jammer, want het is een echte acteursfilm. Of dat zou het moeten zijn. Meer aandacht wordt besteed aan de prachtige beelden van Cartagena en Colombia. De film is mooi in beeld gebracht, en het wordt met sfeer verteld. Helaas heeft de scriptschrijver simpelweg te veel gaten laten vallen om een consistent verhaal af te leveren.
Javier Bardem als Florento Ariza
...maar kent ook z'n goede momenten
Een slechte film, dat is het nu ook weer niet. Javier Bardem zet een zeer goede prestatie neer als de neerbuigende, bescheiden romanticus en brengt het vergaan der jaren van Ariza goed in beeld. Het is alleen jammer dat zijn niveau door de rest van de cast niet geëvenaard kan worden. En wanneer de kijker zich over zijn aanvankelijke irritaties wat betreft de accenten heenzet, en zich erbij neerlegt dat de film inderdaad anders is dan hij of zij zich bij het epos van Márquez had voorgesteld, valt er nog genoeg te genieten. De prachtige beelden die de havenstad Cartagena oplevert, bijvoorbeeld. De dromerige ode aan oneindige en onvoorwaardelijke liefde die ten grondslag ligt aan het verhaal. Maar toch wordt de film nergens pakkend, daarvoor blijft hij te oppervlakkig en gewoonweg te dof.
Waarom?
De grote vraag blijft: waarom? Waarom is er zo veel moeite en zo veel geld in dit project gestoken, een project wat geen eer doet aan het meeslepende epos. Het is natuurlijk zo dat er bij een boekverfilming niet te veel naar het origineel gekeken moet worden, en dat de film ook moet worden beoordeeld op zijn eigen merites. Maar in dit geval liggen de zaken anders: Liefde in Tijden van Cholera is één van de literaire wereldklassiekers. Die verfilm je niet zomaar even. Love in the Time of Cholera is een jammerlijk bewijs van de culturele arrogantie die Hollywood eigen is.
Label: A-Film Releasedatum: 21 februari 2008
Kijkwijzer:
Waardering: 
