Boek: Stiltetijd - Marita van der Vyver
Het is de nachtmerrie van iedere ouder; je kind verliezen. Dit thema vormt de basis van het nieuwste boek van Marita van der Vyver, Stiltetijd. Hester en André Human wonen, samen met hun zoon Emile en dochtertje Manon, in Zuid-Afrika. Als op een dag Emile en Manon naar de winkel gaan om een ijsje te kopen, slaat het noodlot toe. De winkel wordt overvallen terwijl de kinderen binnen zijn. Bij deze overval wordt geschoten en Manon is hiervan het slachtoffer. Zij overlijdt ter plaatse. Het verlies van hun dochter maakt dat het gezin uiteindelijk besluit een jaar naar Frankrijk te gaan om daar hun eerder gekochte huis op te knappen. Wordt het een jaar van het verwezenlijken van hun droom of eerder een jaar om te rouwen? Het laatste lijkt meer voor de hand te liggen.Vlak voor het overlijden van dochtertje Manon hebben Hester en André een huis op het Franse platteland gekocht. Het geld voor deze aankoop kwam uit de erfenis van de vader van André. Het plan was aanvankelijk om met het hele gezin een jaar naar Frankrijk te gaan om daar hun droom te verwezenlijken; het opknappen van het huis en als gezin nader tot elkaar te komen. Ondanks het overlijden van Manon besluiten het gezin toch te verhuizen. Is het niet zozeer om die droom waar te maken, dan wel om weg te zijn uit het land, de plaats, waar het noodlot hun gezin zo trof.
In hun nieuwe huis komen bij elk van de personages de emoties los. Ieder probeert op zijn eigen manier met het verdriet van het verlies om te gaan. Zo is Hester vooral erg in zichzelf gekeerd en heeft nauwelijks nog contact met haar man en zoon. André daarentegen probeert zich vooral bezig te houden met het opknappen van het huis om op deze manier te 'vluchten' voor zijn gevoelens en verdriet. Emile, de grote broer van Manon, worstelt met zijn schuldgevoelens. Hij is er van overtuigd dat hij had moeten voorkomen dat zijn zusje werd doodgeschoten. Al deze emoties en de even zoveel manieren waarop eenieder hiermee omgaat scheppen een indringend en emotioneel verhaal dat uiteindelijk leidt tot een eye-opener; hoe erg het verdriet ook is, het leven gaat verder. Maar om op dat punt te komen, moeten wel alle emoties verwerkt worden. Daar draait dit boek om. Een jaar van emotie en worstelen, een jaar van verwerken, om uiteindelijk terug te keren naar de plaats waar het allemaal begon: Zuid-Afrika. Zal het gezin ooit weer een gezin worden? Om die vraag beantwoord te krijgen, zul je Stiltetijd zelf moeten lezen. Je zult er geen spijt van krijgen.
Marita van der Vyver (1958) is van Zuid-Afrikaanse afkomst en woont samen met haar man (van Franse afkomst) en vier kinderen in Frankrijk. Ze schreef eerder al onder andere Griet schrijft een sprookje, Vergenoeg en Het hart van ons huis. Ze staat bekend om haar vermogen als rasverteller op te treden. Haar boeken kennen een opmerkelijk, maar vooral boeiende verhaalstijl. Het is in eerste instantie even wennen, maar na één hoofdstuk pakt de stijl je beet en voel je de emoties van de karakters door de manier waarop Van der Vyver ze beschrijft. Een gave die een roman als deze alleen maar ten goede komt. Het boek is opgedeeld in een aantal delen, met elk hun eigen titel. Deze delen zijn op hun beurt weer onderverdeeld in de gebruikelijke hoofdstukken. Het maakt het boek overzichtelijk en prettig om te lezen. Het is door deze indeling ook makkelijk even weg te leggen, maar doe dat alleen als het echt niet anders kan, want het liefst zou je het boek in één keer uit willen lezen. Vijf sterren is voor deze indrukwekkende roman zeker op zijn plaats.
Uitgever: Sirene ISBN: 9789058314581 Pagina's: 331
Waardering:
