CD: Dolorean - You Can't Win
Genres zeggen me niet zoveel. Maar Dolorean heeft wel een mooi labeltje aan zich hangen: slowcore. Een soort wals, maar dan anders, heel toepasselijk in deze tijden waarin we moeite moeten doen om niet te dansen met de sterren. Dolorean danst wel degelijk met de sterren, maar dan met de echte sterren; sterren in een heldere nacht in het ruige landschap van California. Nu is dansen wel iets te veel uitbundig, want de toon van het album is melancholisch, wellicht zelfs wel iets meer dan dat. Het zijn sobere zeer ingetogen liedjes. Amerikaanse gitaren met piano, met monotone zang, verdoofd.
You Can't Win is een album dat gaandeweg van kleur verandert. Het begin is zoals het begin van dit schrijfsel: dieper zakken kan niet meer, alles is kapot. De songs zijn traag, en slepen zich met de band voort, links en rechts een fles legend. Ergens halverwege het album hervindt de band moed, er klinkt enige hoop door. 'In Love With The Doubt' is een liedje voor onder de sterren, zittend op een hek, luisterend naar de krekels. Mooi pianowerk, de muziek draagt treffend de twijfel tussen verleden en toekomst uit. Er is zelfs vaag een banjo te horen, het instrument van de eenzame cowboy.
Niettemin maakt Dolorean geen rootsmuziek. Het lijkt soms een beetje op Wilco, maar daarvoor mist het net dat beetje pit. Wilco is core, Dolorean is slowcore, zeg maar...
Het middenstuk van dit album doet erg denken aan Midlake. Dat komt door net dat tikje meer tempo, dat melancholische met een sprankje hoop, wellicht tegen beter weten in. 'In Love With The Doubt' is echter de uitzondering, want de rest van het album is duidelijk somberder van sfeer.
Helaas mist het album daardoor een climax. Jammer, want Dolorean heeft in al haar subtiliteit zeker potentie.
Label: Yep Rock / Munich Releasedatum: 2 april 2007
Waardering:
