CD: Black Stone Cherry

Rick (Toffe_Ellende)
Southern rock zal wel voor altijd gekoppeld blijven aan de jaren van Creedence Clearwater Revival, The Band, Lynyrd Skynyrd en The Allman Brothers. Het zijn de jaren waarin de muziek en levenstijl van het (blanke) zuiden van de Verenigde Staten op de kaart worden gezet. Toch is het nooit helemaal verdwenen. Denk bijvoorbeeld aan het succes van ZZ Top in de jaren tachtig. Of The Black Crowes, die met hun bluesy hard-rock twintig jaar later zorgde voor een kleine opleving. Terwijl er in New Orleans binnen de plaatselijke metalscene een monsterverbond werd gesloten onder de naam 'Down' met leden van onder andere Crowbar, Pantera en Corrosion of Comformity. Southern 'metal' werd dat later genoemd. In dat genre opereert ook Black Stone Cherry uit Kentucky.


Black Stone Cherry's sound put evenveel invloed uit de southern rock als uit de hard rock van Black Sabbath. Maar de band uit Edmonton, Kentucky is
volledig van deze tijd als het gaat om power en productie. Vergelijkingen met bijvoorbeeld Nickelback en Alter Bridge lopen daarom zeker niet mank. Maar het grote verschil met die bands is de zang van Chris Robertson die onmiskenbaar doordrenkt zit met 'zuidelijke accenten'. Het is tevens de kracht van Black Stone Cherry; het bereik en de zuiverheid van zijn stem maken het verschil.

Black Stone Cherry is het debuutalbum voor de band wiens leden net de twintig zijn gepasseerd. Moeilijk te geloven als je hoort hoe routineus en volwassen het spel klinkt. 'Hell and High Water' lijkt bijvoorbeeld geschreven te zijn door iemand die tegen een midlifecrisis aan hikt. Zó volwassen. Het is één van de vele meezingers en goed geschreven songs op dit album dat volstaat met uptempo-nummers en eigenlijk maar weinig rustpunten kent. 'Tired of the Rain' wijkt nog het meeste af. Het wordt gedragen door een hammondorgel (inclusief solo!) en komt het dichtst in de buurt van pure southern rock.


Wat mij betreft kan er met Black Stone Cherry een nieuw hoofdstuk aan het southern rock-verhaal worden toegevoegd. De band klinkt fris en authentiek en heeft nergens de neiging om op z'n Nickelbacks te zwijmelen. De oude garde mag van mij wel met pensioen.

Label: Roadrunner Releasedatum: 12 maart 2007
Waardering:

Must See/Buy/Do
Aanrader
Redelijk
Tsjaa...
STAY AWAY!!!!