Boek: Ángela Becerra - De Voorlaatste Droom

Phedre77
Drie liefdes, in verleden, heden en toekomst, tussen drie generaties families. We beginnen bij het treurige beeld van twee oude mensen, die dood op de vloer van het appartement van de man liggen. De oven staat open en het gas stroomt. De man heeft zijn beste pak aan en de vrouw een bruidsjurk, inclusief meterslange, geborduurde sluier.

Aurora is de dochter van de vrouw, Soledad, die door de politie is gebeld en nu het appartement betreedt om haar moeder te identificeren. De inspecteur van de politie, Ullada is aanwezig, evenals wat andere agenten en Andreu, de zoon van de overleden man, Joan. Aurora is een vrouw uit een verarmde familie van goede komaf, Andreu is een man uit een eenvoudige familie, maar hij heeft zich omhoog gevochten tot directeur van het bloeiende bedrijf van zijn schoonvader. Aurora is liefdevol, zacht en meelevend, Andreu is hardvochtig, zakelijk en nors. Hij wil niets te maken hebben met de dood van zijn vader die hij toch al jaren niet meer gezien heeft. Aurora vindt Andreu een walgelijke man en besluit de beide oudjes (door Rigor Mortis aan elkaar vastgeklonken in een innige omhelzing) in een dubbel graf te begraven. Ze besluit onderzoek te doen naar de omstandigheden van haar moeders dood, want zij kent de oude man niet, met wie haar moeder op de grond ligt. Later raakt ook Andreu geintrigeerd door de dood van zijn vader en de geschiedenis van het bruidspaar. In hun afzonderlijke onderzoeken verzamelen ze stukjes en beetjes informatie, waarbij ze uiteraard ook elkaar af en toe tegenkomen. Aurora en Andreu zitten allebei gevangen in een plichtmatig huwelijk en raken wel erg op elkaar gesteld.

Samengevlochten met dit verhaal van Aurora en Andreu lezen we het trieste, maar mooie verhaal van de jonge Joan en de jonge Soledad, die in 1939 met de eerste blik op elkaar hopeloos verliefd worden. Zij is de dochter van een rijke familie en hij is slechts een eenvoudige jongen zonder geld. Soledads vader keurt de liefde niet goed en komt tussenbeide. Soledad en Joan komen elkaar nog af en toe tegen, maar zij heeft uit plicht een oudere man gehuwd en hij heeft uit overlevingsdrang een lieve vrouw getrouwd. Op het einde van hun liefdeloze levens gaat Soledad als tachtigjarige op zoek naar de inmiddels 82-jarige Joan en sterven zij samen. Het hoe en waarom van deze dubbele zelfmoord wordt met stukjes en beetjes vrijgegeven in het boek, waardoor zich een wanhopig, tot mislukken gedoemd liefdesverhaal ontvouwt. De derde (toekomstige) liefde start net aan het einde van het boek tussen Borja, de zoon van Andreu en Mar, de dochter van Aurora.

Prachtig boek, alhoewel het verhaal af en toe op het randje van 'te zoet' balanceert. Het gaat er echter nergens overheen, wat een bijzonder mooi liefdesverhaal oplevert. Om de een of andere reden accepteer je als lezer die zoetheden, omdat ze bij het verhaal en de schrijfstijl passen. In het boek zijn zintuigen erg belangrijk, wat het boek een magisch-realistisch tintje meegeeft. Het wordt net vaag genoeg gehouden om geen magie te kunnen noemen, maar simpelweg een zintuiglijke waarneming. Het verhaal sleept je mee in emoties, waardoor je niet de tijd hebt om kritisch stil te staan en naar mijn mening moet je dat dan ook maar niet doen. Gewoon zitten, lezen en genieten.

De Colombiaanse Ángela Becerra zag in 1957 het levenslicht. Voor haar debuutroman, De los amores negados, kreeg ze de Latin Literary Award. Haar tweede roman, De voorlaatste droom, werd bekroond met de Spaanse Azorínprijs en is door boekhandelaren in Colombia uitgeroepen tot beste roman van 2005.
Op de site van haar Duitse uitgever (Random House) zegt ze over haar boeken: "Een belangrijk bestandsdeel van mijn boeken betrek ik op mijn eigen innerlijke leven. Ik ben er trots op te leven en het leven intensief waar te nemen. Ik ben met schrijven begonnen, omdat ik wilde dat lezers voelen konden wat ik voel. We hebben veel van onze zintuigen verwaarloosd en daarbij zijn onze zintuigen de 'voelers' waarmee we de wereld ervaren. Ik geloof dat je als schrijver de zintuigen weer tot leven kunt wekken, dan ruikt de lezer opeens het versgebakken brood, dat juist uit de oven wordt gehaald, hoort de geluiden van een piano en voelt hoe teer de huid van een mens kan zijn."


Uitgever: Uitgeverij Sirene ISBN: 90-5831-399-9 Pagina's: 414
Waardering:


Must See/Buy/Do
Aanrader
Redelijk
Tsjaa...
STAY AWAY!!!!