DVD: Vers Le Sud
De oude Franse kolonie Haïti in de jaren zeventig. Voor veel Amerikaanse vrouwen het paradijs op aarde. Zon, zee, strand, maar vooral veel mooie mannen. In het resort waar Ellen en Sue zich bevinden, steekt Legba met kop en schouders boven de rest uit. Vooral Ellen weet zich wel te vermaken met de jonge God, die in ruil voor eten, cadeautjes en geld zijn affectie toont. Juist. Sekstoerisme, maar dan voor de wat rijpere vrouw. Dan landt Brenda op Haïti, het land waar ze een drie jaar geleden Legba leerde kennen als vijftienjarige jongen. Ze is nu nog steeds verliefd op hem na al die tijd... Dat zorgt uiteraard voor wat wrijvingen tussen de twee dames Ellen en Brenda. Dat uit zich op een geniepige wijze, zoals alleen (getrouwde) vrouwen dat kunnen. Dat is niet alleen geliefd voer voor cabaretiers, maar is ook vaak op het witte doek te vinden. Dit alles staat tegen de achtergrond van een straatarm Haïti. Helaas is daar nog steeds niet veel aan verbeterd, maar in de jaren '70 ging de bevolking ook nog eens gebukt onder de dictator Jean-Claude Duvalier, misschien wel beter bekend als Baby Doc. Overigens is wat extra kennis over de historie van dit land in de Cariben wel gewenst. De massale mannelijke prostitutie is er niet voor niets, al is het natuurlijk een schande dat er zo onbeschaamd gebruik van wordt gemaakt. Er zitten wel meer thema's dan alleen deze uitbuiting in dit drama. Discriminatie en imperialisme komen al snel boven drijven. De bezetter komt nu niet meer met wapentuig, maar met kogelharde dollars.
In de film zit een opvallend stijlelement. Albert, het oudere hoofd bediening van het hotel en de drie vrouwen Ellen, Sue en Brenda wenden zich om de beurt rechtstreeks naar de kijker en vertellen hun verhaal. Hun achtergrond en de reden waarom ze naar Haïti zijn gekomen. Dit alles natuurlijk om wat dieper inzicht te geven in de karakters en de sociale misstanden duidelijk naar voren te brengen en daar slaagt De Franse regisseur Laurent Cantet dan ook in, al komt het soms een beetje bevreemdend over. Is het nu een film, of een documentaire? Er had immers ook gekozen kunnen worden voor een intiem gesprek, zoals op het einde van de film ook gebeurt tussen Albert en Ellen. Dit is maar een klein minpuntje, al kun je je ook afvragen waarom Legba, toch het middelpunt van het verhaal, ook niet zijn zegje mag doen. Misschien wil Cantet juist door de context te schetsen zijn punt maken. Het contrast van de stad buiten het resort en de wereld binnen de poorten aan het strand is enorm. Tel daarbij op de instelling van de sekstoeristen, die in hun gedrag verder totaal geen kwaad zien en alleen maar uit zijn op het vervullen van de eigen lusten, of dat nu pure lust is, liefde of simpelweg een beetje genegenheid.
En Albert? Die is alleen maar op zoek naar respect en gruwelt eigenlijk van het wereldje waarin hij werkt. Hij schaamt zich voor de wereld waarin zijn volk feitelijk nog steeds niets meer is dan een slaaf van de blanken. Een wereld waarin moeders hun dochters aanbieden aan elke rijk uitziende man, om haar de ellende van het mooi en arm zijn in een land als Haïti te besparen. Een wereld waarin criminaliteit ongeremd zijn gang kan gaan. Vers le Sud roept veel vragen op en afgaande op het bijgeleverde interview met de regisseur Cantet van een klein half uur, was dat ook de missie van de film. Hierin legt hij verder uit hoe de film zich ontwikkeld heeft en de keuze van de hoofdrolspelers, maar zijn gedachten over de onderwerpen in de film zijn uiteraard des te interessanter.
Label: A-Film Releasedatum: 31 mei 2006
Kijkwijzer:
Waardering: 
Must See/Buy/DoAanraderRedelijkTsjaa...STAY AWAY!!!!