Theater: Mayumana
Mayumana. De naam betekent zoveel als vaardigheid in het Hebreeuws. In dit geval vaardigheid in rammen, slaan en tikken op alles wat los of vast zit. En dan ook nog op een ritmische manier, ondersteund door dans en humor. Dat valt in elk geval uit het affiche te halen. Afgelopen vrijdag was de première van de show in het Oude Luxor theater te Rotterdam. Geheel in lijn met een show waar het draait om percussie, kregen wij op de heenweg een klapband. Met een beetje hulp van de ANWB konden we gelukkig een klein half uur te laat toch nog genieten van de show.De acrobaten sprongen over het podium, de komieken vermaakten het publiek met slapstick, terwijl de muzikanten gebruik makend van flippers en elkaars lijf het geheel ondersteunde met een ritme. Toch was het podium niet ramvol. De acrobaat is de komiek, de komiek de muzikant, en de muzikant de acrobaat. Entertainers in de breedste zin van het woord, voor wie taal geen barrière is. Men zegt wel dat liefde een universele taal is die de gehele wereld spreekt en dat kan kloppen. Je zag de liefde voor act van de performers afspatten.
Genoeg opgehemeld, nu wat duidelijker de zaak omschrijven. Nederlanders als we zijn, willen we immers wel weten wat we voor onze kiezen krijgen. Het gezelschap Mayumana, maakt in een moordend tempo gebruik van de zeer uiteenlopende voorwerpen om daarop te tikken en te rammen om zo tot een opzwepend ritme te komen. Dit wordt door dans en lichte acrobatiek aangekleed tot één geheel, wat het ook nog de moeite waard maakt om naar te kijken. Naarmate de show vordert, komen er meer grappige momenten in. Zoals gezegd een beetje slapstick, het heeft allemaal niet te veel voeten in de aarde. Kan ook niet, de grap moet meteen duidelijk zijn en de show moet vol gas dóór. De zaal mag zich immers geen moment vervelen. De cast is veel groter dan tijdens een show aanwezig. Vanwege het drukke schema, twee optredens per dag en dat dag in, dag uit is geen uitzondering, bestaat het volledige gezelschap uit veel meer mensen. Mayumana is
uitgegroeid van optredens voor een paar vrienden in een kelder tot een instituut met een theater in Jaffa, van de sinaasappeltjes inderdaad, en een school in Tel Aviv. Het geheel bestaat uit drie groepen die constant uitwisselen, waarvan twee constant alle windstreken van de wereld onveilig maken. Twee zijn gebaseerd in Israël en de derde groep heeft als uitvalsbasis Spanje. Dat niet alles vastgelegd wordt vanuit het hoofdkantoor, blijkt wel uit dat we tijdens onze show werden verblijd met een stuk geïnspireerd op de flamenco. Elk lid heeft zijn eigen gadget waar hij op traint in de maandenlange voorbereiding. In onze show was er bijvoorbeeld een indrukwekkend staaltje capoeira te zien, de Braziliaanse dans waarin muziek, acrobatiek, dans en gevecht wordt gecombineerd. Dus wie weet, wordt het publiek over een paar weken verrast met een klompendans.
Ik ben goudeerlijk, dat weet je. Ik ben al een keer op bezoek geweest bij deze ADHD-tjes. Ik zag de show een twee jaar terug in de Amsterdamse Theather Fabriek, waar hij duidelijk beter op zijn plaats was. Dat was namelijk ook echt als een fabriek vol staal. Die entourage paste gewoon net wat beter bij het ruwe oergevoel van het tikken op kliko's en olievaten dan het pluche van de Luxor, maar de show was toen even scherp als nu. Het pluche zit wel lekkerder natuurlijk en door een andere locatie bereikt de show een groter publiek, zeker aangezien ze na 23 april ook in andere grote theaters te zien zullen zijn.
Voorstelling: Mayumana Gezien: 31 maart 2006 Waardering:
Must See/Buy/Do
AanraderRedelijkTsjaa...STAY AWAY!!!!