CD: Logh - A Sunset Panorama

Michel (methodmich)
Zweden. Je kan er wat mee hebben of niet. Liefhebbers van het schone land in Noord-Europa denken in eerste instantie vaak aan de doorgaans mooie blonde vrouwen. Of heren, zo u wilt. Muzikaal is Zweden niet direct een topland, met Abba en Ace of Base als enkele van de bekendste en belangrijkste exportproducten. Dan rest er voor mij, als liefhebber van donkerharige vrouwen, waarschijnlijk geen nauwe band met Zweden. Maar voordat je besloten hebt dat die band beperkt blijft tot enkele voetballers en een spaarzaam Ikea-meubelstuk, is daar toch ineens Logh.

Logh. De naam klinkt niet spetterend. Een beetje zwaar zelfs. Vermoedelijk door de betekenis van ons woord log. Je verwacht misschien wel heavy metal of een klassiek ensemble. Death metal wellicht of anders op zijn minst aalgladde dance. Maar niet dit, een melodieuze rockband in de traditie van Sonic Youth!

Een Zweedse verrassing dus en dat was al weer een tijdje geleden, Jens Lekman en Caesars Palace buiten beschouwing gelaten. De band Logh bestaat uit enkele mannen die zomaar je buurman hadden kunnen zijn. Wars van uiterlijk vertoon. Brildragers in vale spijkerbroeken. Sommigen hebben zelfs baardjes! Potverdorie, ik had zelf in Logh kunnen spelen. Die indruk wekken de heren zelf, door hun no-nonsense aanpak op dit album.



Melodieuze rock, zonder opsmuk. Niets meer en niets minder. Met een zanger die zich volledig in dienst stelt van de song en nergens een staaltje van zijn indrukwekkende vocale prestaties ten gehore wil brengen. Wel weten hij en zijn bandgenoten je mee te voeren in hun muzikale reis. Een tijdloos reisje gitaarpop, welteverstaan. Drummer, bassist, gitaristen, wat toetsen en zang. Doodnormaal. Logh springt één keer uit de band en zet dan een klokkenspel in! Ja heus, een klokkenspel. Zelfs je zusje had in Logh kunnen spelen!

Deze Zweden kiezen dus voor eenvoud en voor de kracht van de muziek. Ze laten hun liedjes voor zich spreken en doen nergens geforceerd moeilijk. Toch klinkt er best iets van spanning in deze plaat door. Bovendien zullen er in 2005 niet al te veel gitaarpopparels als A Sunset Knife Fight, Destinymanifesto of My Teachers Bed voorbijkomen. Waarmee Logh dus een fijne plaat aflevert, die echter uiteindelijk net te eenvormig is om echt mee te dingen met de absolute topplaten van dit jaar. Logh komt ergens in de subtop terecht. Het blijven immers Zweden. Ik vrees dat ik ook na deze Zweedse surprise nog niet op blonde vrouwen ga vallen, maar ik heb weer iets meer met het land gekregen. Dat is ook wat wård.


Label: Bad Taste Records Releasedatum: 18-februari-2005
Waardering:

Must See/Buy/Do
Aanrader
Redelijk
Tsjaa...
STAY AWAY!!!!