Concertreview Supersub
Supersub betekent in voetbaljargon een 'gouden wissel'. Uit het niets het veld in, en meteen succesvol, zoals Pierre van Hooijdonk vaak als supersub inviel in het Nederlands elftal. Iets vergelijkbaars overkwam de band Supersub in Paradiso tijdens het London Calling Festival '97. De toen nog onbekende band blonk met Nederlandse-Britpop uit op het festival en werd door de pers betiteld als de beste band van het festival. Inmiddels vijf jaar later heeft Supersub net haar derde album 'Mighty Baby' afgeleverd, en stond logischerwijs bij de cd-presentatie van 20 augustus in Paradiso van het begin af aan in de basis.Terwijl het buiten stortregende en onweerde, was het klimaat in Paradiso ontspannen. Supersub speelde er een thuiswedstrijd. Uit de herkenningsknikjes van zanger Felix Maginn en gitarist Paul Willemsen bleek dat veel trouwe fans en vrienden van de band op de cd-presentatie waren afgekomen. Een gezellig publiek, dat de kraakverse nummers van de nieuwe plaat vanaf het begin enthousiast binnenhaalde.
Met het opzwepende 'Give & take' van Mighty Baby opende Supersub sterk. De tweekoppige blazerssectie zorgde voor een vol live-geluid, dat deed denken aan vervlogen tijden van dampende blues. Drummer Rob Klerkx drumde strak en fel, en legde hiermee een solide basis neer voor de popliedjes van Maginn. Want Supersub is een echte liedjesband, en Maginn een echte liedjesschrijver. De op de radio inmiddels veel te horen single 'Easy to run', maar ook het breekbare 'Give back what you stole' klonken live nog intenser dan op de plaat.
