Xenoblade Chronicles 3

Xenoblade Chronicles 3 is al een week of drie uit en is groot. Vandaar dat de review op zich heeft laten wachten, je hebt met gemak zo’n 60 uur nodig om er ‘snel’ doorheen te gaan. Wil je alles doen en vinden, dan mag je die tijd verdubbelen of misschien wel verdrievoudigen.

Een tip als je Xenoblade Chronicles 3 gaat spelen: overhaast het niet. Je kunt de lange tussenfilmpjes overslaan als je om de een of andere reden het verhaal wilt negeren, en je kunt reizen overslaan om lange afstanden te vermijden, maar er is echt geen haast. Neem je tijd om alles te leren, want er zijn nogal ingewikkelde mechanics, maar deze leer je door de game te spelen, niet door dingen te skippen. Ga de gevechten aan in plaats van te fasttravelen, dat is de manier om de combat te leren.

Het verhaal begint nogal standaard: twee koninkrijken voeren oorlog. De twist zit ‘m in de enorme oorlogsmachines die ingezet worden gebruiken. Deze gebruiken de zielen van gevallen soldaten als brandstof, bij voorkeur die van de vijand. Jouw team wordt ook ingezet in deze oorlog. Door allerlei gebeurtenissen wordt deze oorlog al compleet anders en staat er meer op het spel.

Xenoblade Chronicles 3 (Foto: Nintendo)

In het verhaal is tijd en wat je ermee doet is een belangrijk thema. De zes teamleden met wie je speelt hebben namelijk maar een kort leven. Dat wordt al vrij snel uitgelegd waarom dat zo is. In de loop van de tijd komen er veel flashbacks die zowel het verhaal verduidelijken als de hoofdpersonages meer achtergrond geven. De relaties die iedereen in het team met elkaar heeft zijn een groot deel van de reden waarom de personages ook blijven hangen. Iedereen komt uit een van de twee koninkrijken, dus heeft ook iedereen een andere kijk of houding op de situatie en dat gaat niet altijd goed samen met de anderen.

Het constante conflict in deze wereld maakt het verhaal in Xenoblade Chronicles 3 interessant. Natuurlijk zijn er mooie omgevingen of grappige momenten , maar al snel zie je daarna weer de realiteit van het slagveld. Aangezien de zielen van dode soldaten de oorlogsmachines aan beide kanten voeden, kan het er heftig aan toe gaan. Twee leden van de groep, Noah en Mio, zijn off-seers: getrainde officieren die bedoeld zijn om zielen naar het hiernamaals te begeleiden nadat ze in de strijd zijn gevallen. Je wordt er dus steeds weer aan herinnerd dat er een oorlog is. Dat je ook experience krijgt om de zielen van gevallen soldaten naar het hiernamaals te begeleiden in plaats van als voeding te dienen voor oorlogsmachines is natuurlijk een manier om je daar ook steeds aan te laten herinneren.

De Switch staat nu niet bekend als krachtpatser maar grafisch ziet Xenoblade Chronicles 3 er goed uit. Alleen de animaties tijdens sommige cutscènes zien er houterig uit, vooral wanneer personages bewegen en in of uit een scène rennen. Framedrops zijn er ook, zeker in gebieden waar er veel gebeurt, maar soms ook in cutscènes. Er wordt het uiterste van de hardware gevraagd en dat is te merken. De muziek is prima, en voor de puristen onder ons is er dual audio, zodat je de game ook in het Japans kunt aanhoren. Overigens is de Engelse versie prima aan te horen, al wordt het wat cringy bij de uitroepen die teamleden doen tijdens gevechten.

Xenoblade Chronicles 3 (Foto: Nintendo)

Het verkennen in Xenoblade Chronicles 3 is een stuk leuker omdat de omgevingen over het algemeen groter zijn. Het wordt ook wat gemakkelijker omdat je helemaal kunt uitzoomen om een goed overzicht te krijgen of de wereld in first-person kunt bekijken om zo meer details te zien. Als je geen zin hebt om alles zelf te zoeken dan is er de optie om een begeleidend pad aan te zetten die je meteen naar de volgende plek van de actieve missie begeleidt. Let wel op, want soms kom je door een gebied met high level vijanden.

Verkennen betekent ook veel met NPC’s praten. Als je iemand voor het eerst aanspreekt krijg je in deze game ook reputatie voor. Er zijn zelfs bonussen voor sneller zwemmen, betere maaltijden (die tijdbonussen opleveren), een snellere loopsnelheid, enzovoort. Quests worden vaak ontdekt in de wereld met traditionele menu-gebaseerde quest lijsten die op een missiebord staan, of door te praten met je groep in een kamp na het horen van geruchten tijdens het rondlopen. Er zijn supply drops (grote bonuskisten die uit de lucht komen vallen) , maar ook gevechten tussen partijen waarbij je een kant kunt kiezen voor een aparte set beloningen en speciale monsters die betere beloningen geven, maar ook sterker zijn. Er is genoeg te doen in de wereld, als je op verkenning bent. Daarom wil je eigenlijk ook niet fast-travelen, je mist gewoon veel.

Xenoblade Chronicles 3 (Foto: Nintendo)

Net als in andere Xenoblade-games beginnen de gevechten heel simplistisch, met de nadruk op automatisch aanvallen en als de cooldown afgelopen is een skill gebruiken. Sommige skills werken beter als je achter de vijand staat, anderen juist weer aan de zijkant of voor de vijand. In het begin ben je dus domweg bezig met positie en het spammen van speciale skills. Later leer je dat je de auto-aanvallen kunt annuleren in een skill, net als het annuleren van skills in superskills voor extra veel damage. Sommige klassen kunnen ook healing/buff-ringen op de grond gooien, en bepaalde eindbazen gooien debuff/damage-ringen op de grond om te ontwijken. Met makkelijk af te lezen aggro-lijnen kun je zien hoe je je moet aanpassen, of tussen groepsleden kunt wisselen om aggro terug te krijgen of de groep te genezen. Alle zes teamleden kunnen in en buiten het gevecht worden gewisseld en worden bestuurd.

De gevechten in Xenoblade Chronicles 3 worden pas echt anders als je het klassensysteem unlockt. Iedereen kun je dan elke rol leren zijn. Door die te levelen speel je weer meer klassen vrij en kun je je team helemaal naar eigen wens vormen. Je speelt ook extra accessoires en sloten vrij om nog meer te experimenteren. Door met andere passives te werken, of skills te wisselen heb je weer nieuwe mogelijkheden tot combo’s. Je krijgt opeens het gevoel alsof je nieuwe builds kunt uitproberen dat voelt goed. Als iets saai dreigt te worden: pas gewoon je team aan, het geeft weer een frisse doorstart.

Xenoblade Chronicles 3 (Foto: Nintendo)

Je basisteam bestaat uit zes leden, maar je krijgt ook een zevende gastlid erbij. Sommige zijn optioneel en moet je vinden, en sommige zijn verplicht via het verhaal. Dit zijn geautomatiseerde personages met een statische uitrusting en een vaststaande klasse, maar ze geven de gevechten wat extra's en kunnen de zwakke punten van je groep versterken als je een een experimentele opstelling wilt gebruiken.

Dan is er het Ouroboros-systeem, dat, om het vaag en simplistisch te houden, twee personages combineert tot één bestuurbare mech in de strijd. Je moet de partners wel van te voren instellen, dus in een gevecht heb je drie mogelijke mechs. Elke persoon zijn eigen unieke Ouroboros-vorm en skilltree. Nog meer systemen om rekening mee te houden, de gevechten worden een stuk dieper als je het vergelijkt met de tutorial die je in het begin krijgt.

Natuurlijk heeft het vormen naar een mech zijn strategische toepassingen. Als een teamlid op het punt staat te sterven of aggro trekt terwijl dat niet zou moeten, kun je overschakelen op de Ouroboros-vorm voor wat adempauze. Een mech heeft een oververhittingsmeter in plaats van een traditionele levensmeter. Zodra hij oververhit raakt, moet je wachten op een cooldown periode om hem weer te gebruiken met dat specifieke paar. Maar in veel gevechten, vooral in de bovenwereldse afvalgevechten, heb je een Ouroboros gewoon niet nodig. Alleen bij het vechten tegen elite vijanden en bosses heeft het systeem nut.

Xenoblade Chronicles 3 heeft een goed verhaal met leuke personages en hun interacties en relaties. Tel daarbij de enorme vrijheid op die je hebt om je party samen te stellen en je weet dat je niet 60 uur bezig bent, maar veel langer. Er is veel te verkennen, er is veel om te leren om goed te worden in alle vechtsystemen en ik heb in al die speeltijd tot aan de credits genoten van de game. Tja, de performance heeft wat mankementen, maar dat geldt bijna voor alle Switch-games die grafisch iets willen betekenen. Je kijkt in ieder geval niet naar een gemiddelde van 15fps, maar framedrops zijn in drukke gevechten zeker aanwezig.

Exclusief voor Nintendo Switch