Monster Hunter Rise: Sunbreak

Monster Hunter is een game die je relatief makkelijk kunt uitbreiden. Voeg een paar nieuwe monsters toe en je komt al een heel eind. Sunbreak, de betaalde uitbreiding op Monster Hunter Rise, doet wel iets meer dan dat gelukkig, maar het is bovenal natuurlijk gewoon meer Monster Hunter.

Persoonlijk kan ik maar geen genoeg krijgen van Monster Hunter. De ijzersterke gameplay en de uitdagende monsters met uitmuntende animaties is een combinatie die voor haast eindeloos spelplezier zorgt. Daarom ben ik altijd wel te porren voor meer content en hunts op gloednieuwe monsters.

Capcom vertaalde vorig jaar met Monster Hunter Rise de ervaring die ze met Monster Hunter World hadden gecreëerd naar een concept die iets beter paste bij een handheld zoals de Switch. De missies waren korter, je hoefde het monster niet in de map te zoeken en de actie was dankzij de wirebugs sneller dan ooit. De grootste problemen van Rise waren de slechte Rampage-modus en het feit dat het echte einde van het verhaal pas later als DLC kwam. Het was een van die games die waarschijnlijk in tijdsnood kwam door de pandemie. Het spel kreeg daarnaast heel beperkt gratis updates en het was eigenlijk vooral wachten op de echte uitbreiding.

Die is er dus nu met Sunbreak. In dit spel reist je hunter af naar een nieuw dorpje genaamd Elgado. Dit dorp is heel anders dan de overduidelijk Japanse Kamura van de originele Rise. Elgado lijkt meer geinspireerd door middeleeuws Engeland, inclusief ridders en kastelen. Je bent daar omdat er een nieuw monster in die streek is opgedoken die een gevaar kan worden voor de hele wereld. Verwacht niet teveel van het verhaal. Die is zoals gebruikelijk vrij dun en dit keer wordt het concept van een nieuw ‘monster virus’ uit Monster Hunter 4 hergebruikt. Dat mag de pret niet drukken natuurlijk, want zoals gezegd zijn fans zoals ik hier vooral voor die nieuwe monsters. Helaas laat Capcom je wel vrij lang wachten voor je echt wat nieuws ziet.

Sunbreak introduceert net als voorgaande Monster Hunter-uitbreidingen de zogenoemde Master Rank (in oudere delen heet dit G-rank). Dit kun je vooral zien als een hogere moeilijkheidsgraad. De monsters hebben meer HP en slaan een stuk harder. Ze zijn ook agressiever en een aantal hebben zelfs een paar nieuwe moves. Master Rank heeft zijn eigen uitrusting en wapens, waardoor je veelal ook tegen monsters moet vechten die je al in low en high rank hebt gezien.

Het probleem is dat Capcom heeft besloten om Sunbreak te laten beginnen met hunts op monsters zoals Lagombi en Kulu-Ya-Ku. Dat zijn zo’n beetje de saaiste introductie monsters. Iceborne, de uitbreding op Monster Hunter World, pakte dat veel slimmer aan en liet je gelijk tegen een aantal nieuwe monsters vechten. In Sunbreak duurt het een paar uur voordat het een beetje spannend wordt.

De nieuwe monsters (Garangolm, Lunagaron, Malzeno en de eindbaas) zijn gelukkig wel stuk voor stuk hoogtepunten. Vooral Malzeno maakt indruk omdat hij zich over het slagveld kan teleporteren. Daarnaast zijn er ook sterkere ‘variaties’ op bekende monsters. Almudron, die nieuw was in Rise, heeft bijvoorbeeld nu ook een ‘Magma Almudron’ versie die andere moves heeft. Voeg daar nog een paar oudere monsters aan toe die we al tijdje niet hebben gezien zoals Gore Magala en Astalos en je hebt een vrij mooi pakket. Toch blijft het lastig om niet te vergelijken met Iceborne. Die uitbreiding had vanaf het begin meer monsters en daarbovenop een hele stevige update-plan die nog veel meer toevoegde. Capcom heeft voor Sunbreak ook een plan (de eerste update is in Augustus), maar die oogt nu al een stuk meer beperkt.

Monster Hunter Rise had zo goed als geen endgame. Sunbreak heeft dat wel gelukkig, maar ook dit valt een beetje tegen ten opzichte van Iceborne. Als je de laatste baas hebt verslagen mag je het opnemen tegen ‘afflicted monsters’. Dit zijn monsters die last hebben van dat voorgenoemde virus. In de praktijk zijn dit wederom nog sterkere versies van die monsters. Het grootste verschil is dat ze nu gloeiende plekken hebben op delen van hun lichaam die je dient te slaan om echt goed schade te doen. Het is prima, maar na Master Rank 50 te hebben bereikt had ik zo’n beetje alle missies al gedaan en bleef er alleen een saaie grind over.

Wat betreft gameplay heeft Capcom trouwens goed geluisterd naar recensies en de fanbase. De Sunbreak-portie van het spel bevat namelijk helemaal geen Rampage-missies. Aan de ene kant is het jammer dat ze een van de unieke elementen van Rise niet hebben kunnen redden, maar ik denk dat het waarschijnlijk toch hopeloos was. Capcom heeft tevens alle wapens voorzien van een aantal nieuwe skills en de vaardigheden van de wirebugs nog verder uitgebreid.

De belangrijkste gameplay-toevoeging is de zogenoemde ‘Switch Skill Swap’. Je kunt nu voor je hunter twee setjes skills maken en altijd tijdens een hunt heen een weer tussen schakelen tussen die setjes. Dat klinkt een beetje vaag, maar het betekent vooral dat je eigenlijk altijd toegang hebt tot bijna al je wapenskills. Als je de Long Sword gebruikt kun je bijvoorbeeld je ‘Spirit’-meter opbouwen met de Sakura Slash om vervolgens te switchen naar de Sacred Switch Combo om je opgebouwde meter te spenderen. Zo zijn er voor elk wapen nieuwe synergieën ontstaan die de boel net wat meer diepgang verleent.

Conclusie:
Monster Hunter Rise: Sunbreak doet wat het moest doen. Het voegt nieuwe monsters toe, het maakt de gameplay iets dieper en het komt met een degelijke endgame. Bovendien ontdoet het zich van een aantal minpunten van de basisgame zoals de Rampage-modus. Het haalt niet alles uit de kast zoals Iceborne deed, maar ik heb me alsnog bijna vijftig uur met deze mooie uitbreiding vermaakt. Nu begint het grote wachten op de volgende generatie Monster Hunter-games.

Gespeeld of Switch, ook beschikbaar voor pc.