Shadow Warrior 3

Shadow Warrior 3 is de meest recente FPS van ontwikkelaar Flying Wild Hog en een voortzetting van de serie-reboot die in 2013 begon. De originele Shadow Warrior kwam uit in 1997 uit de koker van Duke Nukem-bedenker 3D Realms. We gaan met Lo Wang opnieuw op een hectische reis vol demonisch gespuis en wapengekletter.

SW_Key_art

Onze hilarische vriend Lo Wang heeft zich weer de nodige ellende op de hals gehaald door per ongeluk een oeroude draak tot leven te wekken die dreigt de complete mensheid uit te roeien. Ondertussen zwelgt Wang in zelfmedelijden omdat hij er niet in weet te slagen om de alles-consumerende draak te stoppen. Ditmaal wordt hij bijgestaan door een voormalige aardsrivaal, Orochi Zilla, een bekende uit eerdere delen als CEO van Zilla Enterprises, die hem uiteindelijk weet te overtuigen om te blijven knokken. Zoals kenners van de franchise wel weten is de humor enorm edgy en bijdehand met een heleboel dick-jokes, popcultuurreferenties en slapstick, dat moet je wel een beetje liggen.

Afijn, Shadow Warrior-games staan niet per se bekend om hun enorm meeslepende achtergrondverhalen. Lo Wang weet als voormalig huurmoordenaar gelukkig nog genoeg trucjes uit zijn mouw te schudden om zijn mannetje te staan tegen alle helse schepsels die zijn pad kruisen. Shadow Warrior 3 biedt weer genoeg parcoursopties zoals de welbekende double jump/dash jump, wall-running, sliding en andere mogelijkheden om maar zoveel mogelijk in beweging te blijven. Ook is er nu een grappling hook te gebruiken om grote ravijnen te overbruggen gewoon als extra functie tijdens het parcouren, wat toch wel een vermakelijk element van de game blijft.

Want net als bij voorgaande delen is stilstaan geen goed idee. De combat is op sommige vlakken wat logischer gemaakt en er is ook wat leentjebuur gedaan bij onder andere de recentere DOOM-games. Zo is het gebruik van je vertrouwde samoeraizwaard nu gewoon te allen tijde gemapt aan je rechtermuisknop terwijl je met linkermuisknop het op dat moment geselecteerde vuurwapen gebruikt. Vijanden in mootjes hakken levert munitie op, een beetje zoals de kettingzaag in DOOM dat ook deed. Op die manier kun je op een natuurlijke manier biljven switchen tussen melee en ranged wapens.

De hoeveelheid wapens en upgrademogelijkheden zijn beduidend minder uitgebreid dan in Shadow Warrior 2, maar het blijft hierdoor wel wat overzichtelijker allemaal. Met totaal zes wapens die ieder een eigen rol vervullen zoals lange afstand, korte afstand, explosief en burst fire valt iedere situatie goed te counteren. De upgrades op wapens zijn leuk bedacht, zoals een bullet-time op je sniper-zoom of electrocuterende kogels uit je SMG's. Uiteraard zijn er ook weer foefjes zoals de chi-blast die upgradebaar is voor meer schade/AoE. Het is al met al wel wat zuinig qua upgrademogelijkheden, zo zijn er nauwelijks meer chi-vaardigheden, terwijl in het vorige deel een hele rits aan chi-moves zat. Dat bood in ieder geval de mogelijkheid om wat meer een eigen stijl te ontwikkelen.

Misschien nog wel het interessantst in het wapendepartement zijn de strijdmiddelen die je van gesneuvelde vijanden kunt overnemen. Na genoeg schade kun je een speciale finisher move uitvoeren op vijanden, die een leuke doch bloederige animatie opleveren en bij sommige vijanden de mogelijkheid geven om hun wapens over te nemen. Denk aan grote golems met enorme hamers die je kunt grijpen om het kanonnenvoer mee te pletten, of explosieve robot-ogen die je uit kunt rukken om in groepen vijanden te gooien. Het is her en der best creatief maar niet echt veel wat we nog niet gezien hebben.

De finisher moves, die ook in zekere mate weer overeenkomstig zijn met de stijlvolle executies uit DOOM (Eternal), zijn vooral in de latere levels belangrijk. Je kunt namelijk zelfs de taaie minibosses op deze manier verslaan, mits je over genoeg finisher gauge beschikt. Shadow Warrior 3 is niet enorm moeilijk op normal difficulty maar het blijft net als zijn voorgangers een enorm hectisch spel en het lijkt in dit deel nog net weer even wat belangrijker om voortdurend in beweging te blijven en al rennend, springend, demoon-slopend de vallende health- en ammo-pickups op te rapen. Je leert op een redelijke easy-going manier de gameplay je eigen te maken, wat niet zelden neerkomt op rondjes parcouren binnen een beperkte oppervlakte terwijl je al schietend de spawnende mobs om je heen omruilt voor kogels en health.

Het wordt daardoor soms wel wat repetitief maar wat Flying Hog erg goed kan is creatieve tegenstanders ontwerpen. Er zit lekker veel verschil in de (talrijke) soorten vijanden waardoor je toch vaak een beetje je stijl moet aanpassen. Denk aan bizarre Yokai die opeens uit de lucht komen zetten of om je heen teleporteren. Verder ziet het spel er prima uit, het draait lekker en de muziek- en geluidseffecten scoren voldoende. Ook de CGI cutscenes zien er erg mooi uit en geven de game net even wat meer een filmische tint en een stukje richting, ook al is het verhaal dan niet ontzettend boeiend. Shadow Warrior 3 is ook een stuk meer lineair dan zijn voorganger, wat eigenlijk wel prima is gezien het type game.

Hier is mede daardoor ook wel een erg kort spel, na 7 tot 8 uur (voornamelijk) knallen heb je de laatste eindbaas waarschijnlijk wel verslagen. Noemenswaardige herspeelwaarde is er ook niet tenzij je een completionist bent en hoewel de game met €50 net onder de standaard adviesprijs zit zou ik niet-liefhebbers aanraden om even een aanbieding af te wachten. De hectische combat blijft een verslavende factor en dat de game wat meer gelijkenissen is gaan vertonen met een DOOM Eternal is ook geen schande, maar het is toch ook wel weer een herhaling van zetten en ietwat zuinig qua content.