Voice of Cards: The Forsaken Maiden

Ik was toch enigszins verrast door de aankondiging van Voice of Cards: The Forsaken Maiden. Het leek als gisteren dat ik de eerste Voice of Cards: The Isle Dragon Roars gespeeld had. Ik dacht dan ook eerst aan een DLC, wat zou kunnen na vijf maanden na de eerste release, maar niets is minder waar, we hebben het hier over een compleet nieuw spel. 

Nou ja, compleet nieuw. Ik kan de review van Voice of Cards: The Isle Dragon Roars kopiëren en even uitleggen wat er nieuw is. Dit keer speel je een persoon die serieuzer in het leven staat. Je hebt Laty leren kennen die haar geheugen kwijt is. Ze blijft bij je en op een dag leer je haar lot: ze zou een maiden zijn die het eiland moet beschermen. Daarvoor heb je wel artifacts nodig, die bij maidens van andere eilanden te vinden zijn. Die geven ze niet zo maar af, je zult wel wat voor ze moeten doen. Wat opvalt tijdens het verhaal is dat in Voice of Cards: The Forsaken Maiden de personages meer diepgang tijdens het verhaal krijgen.

Het ‘spelbord’ in The Isle Dragon Roars was vrij duidelijk. Je kon niet verkeerd gaan en je werd tot aan het eind aan het handje gehouden. Dat is nu in Voice of Cards: The Forsaken Maiden anders. Je krijgt de vrijheid om te gaan en staan waar je heen wil. Je kunt nu ook varen, dus zeemonsters behoren ook tot de mogelijkheden. Het duurde dan ook niet lang of ik kwam veel te sterke monsters tegen en moest vluchten. Het is dus nog steeds de bedoeling dat je een bepaalde route neemt, anders merk je al snel dat je daar niet hoorde.

Voice of Cards: The Forsaken Maiden - Battle (Foto: Square Enix)

Helaas hebben ze de gemakkelijke combat van het eerste deel niet verbeterd in Voice of Cards: The Forsaken Maiden. Het is nog steeds simpel. Op de “hier hoor je niet te zijn” na natuurlijk, maar dat is ook niet te winnen. Je kunt ook niet alle gear van je team regelen, de maidens voegen zich tijdelijk bij je team, maar je kunt ze niet uitrusten met andere wapens of armor. Misschien is dat de reden dat je al snel te overpowered bent, als die vijanden gelocked zijn op het level van je tijdelijke teamgenoten. Het levelen zelf gaat namelijk best snel, dus het duurt niet lang of er is weinig uitdaging te vinden.

Dan helpt het niet dat je best vaak een random gevecht op de kaart krijgt. Die voelen nu als zonde van je tijd aan, want je hebt ze zo neer en ze leveren weinig geld en xp op. Had er meer bosses of meer puzzels op de kaart gezet zodat er andere gameplay is. Gelukkig is er in dit deel meteen een high-speed mode aan te zetten, zodat het wel van heel erg korte duur is.

De dobbelsteen die tijdens gevechten af en toe wordt gebruikt heeft nu wat meer zichtbaarheid. Niet alleen wordt het gedobbelde getal gebruikt bij bepaalde aanvallen/verdedigingen, maar ook tijdens het verkennen gebeurt er meer mee. Je kunt bijvoorbeeld items gratis krijgen als je een bepaald getal rolt bij het aanbod van bepaalde NPC’s. Toch had ik graag nog wat meer interactie met de dobbelsteen gezien, zodat het meer tabletop zou zijn.

Net zoals zijn voorloper is Voice of Cards: The Forsaken Maiden vermakelijk, maar wel te gemakkelijk. Het verhaal wordt weer heel sfeervol verteld door de narrator. Het tabletop gedeelte kan nog verder uitgewerkt worden in een derde game, al zal dat wat meer tijd kosten dan de tijd die tussen dit en het vorige deel zat. Al met al een leuk tussendoortje, en nog steeds een unieke ervaring tussen al het geweld van de AAA-games.

Gespeeld op PlayStation, ook verkrijgbaar voor pc en Nintendo Switch.