Ghost of Tsushima: Director's Cut

Ghost of Tsushima was vorig jaar een groot succes. Het is daarom niet verwonderlijk dat Sony en ontwikkelaar Sucker Punch nu met een ‘Director’s Cut’ en een PS5-port komen. Hiermee wordt een toch al goede game verder opgepoetst en kunnen fans ook genieten van nieuwe content.

Als je meer wilt weten over de originele release van Ghost of Tsushima lees dan vooral mijn uitgebreide recensie van vorig jaar. Voor dit artikel wil ik vooral de wijzigingen en de nieuwe elementen bespreken. Eerst lijkt het me handig om wat administratieve informatie te behandelen. Deze Director’s Cut is een retail-release die zowel voor PS4 en PS5 voor de volprijs wordt verkocht, maar voor originele eigenaren is het ook beschikbaar als digitale upgrade voor twintig euro. Als je de PS4-game wilt upgraden naar PS5 moet je nog een tientje bijleggen.

De twintig euro die je betaalt voor de Director’s Cut is puur voor de ‘Iki Island’-uitbreiding, waar we straks uitgebreid op terugkomen. De betaalde PS5-update komt met een paar exclusieve features, namelijk een hogere resolutie (dynamisch 4k), DualSense-support en nóg snellere laadtijden. Met name de ondersteuning voor de PS5-controller maakt een verschil. De adaptive triggers maken het net wat lekkerder om bijvoorbeeld je boog te gebruiken en de haptic feedback zorgt ervoor dat elke ondergrond net wat anders aanvoelt met behulp van unieke trillingen.

PS5-spelers kunnen verder eindelijk genieten van lip sync voor de Japanse stemmen. Dankzij de bliksemsnelle SSD zijn de cut-scenes niet meer pre-rendered en hoeft Sucker Punch niet enkel meer het Engelse audiospoor te gebruiken voor de synchronisatie van de lippen. Ik ben blij met deze verandering, want Ghost of Tsushima is toch wel authentieker in het Japans.

Sucker Punch komt tevens op de dag van deze nieuwe release met een gratis update die toegepast wordt op alle versies van het spel.  Deze update geeft spelers net wat meer opties. De belangrijkste daarvan is de optionele lock-on waarmee je eindelijk de camera op een specifieke tegenstander kunt vastzetten. Verder zijn er nu speciale controller layouts voor linkshandige spelers en kun je met cosmetische dingen spelen zoals het verbergen van je pijlkoker. Ten slotte wordt de Ghost of Tsushima Legends, een gratis multiplayer-optie in de game, op 3 september uitgebreid met een zogenoemde ‘Rivals’-modus. Ik heb dit niet kunnen uitproberen, maar Legends is leuk om te spelen en het is fijn dat het ook nieuwe content krijgt.

Ik was uiteraard vooral benieuwd naar de Iki Island-uitbreiding. Je kunt toegang krijgen tot deze content als je in de hoofdgame in Act 2 of verder bent. Hoofdpersoon Jin Sakai komt er tijdens een nieuwe sidequest achter dat de Mongoliërs ook Iki zijn binnengedrongen. Jin’s enige doel in het leven op dat moment is om alle Mongoliërs uit te roeien, dus hij besluit snel op de boot te stappen en naar het andere eiland af te reizen.

Het is niet de eerste keer dat Jin Iki bezoekt. Hij was daar vijftien jaar geleden eerder als tiener samen met zijn vader om het eiland onder handen te nemen. Zijn vader was een meedogenloze samoerai die geen enkele genade kende voor de bevolking van Iki. Zijn invasie mislukte uiteindelijk nadat hij in een val werd gelokt. Jin zag hoe zijn vader recht voor zijn ogen werd vermoord en hij heeft natuurlijk nog altijd last van dat trauma. Niet alleen hij heeft last van het verleden, want de inwoners van Iki hebben nog altijd een hekel aan de naam ‘Sakai’ en eigenlijk alle samoerai.

Het verhaal wordt interessant als Jin ‘The Eagle’ ontmoet; de leider van de mongoliërs in Iki. Ze dwingt Jin om een verdacht goedje te drinken en daarna begint hij visioenen te zien van al zijn trauma’s. Verder heeft de game ook commentaar op hoe de binnenvallende macht altijd vindt dat hij gelijk heeft. De invasie van de mongoliërs is namelijk niet heel anders dan de invasie van de samoerai waar Jin zelf aan heeft meegedaan en dat is iets waar hij mee moet dealen.

Wat betreft gameplay is de game zoals verwacht vooral meer van hetzelfde. Er is een nieuw vijandstype onder de mongoliërs in Iki; een soort shaman die met zang zijn kameraden kan opzwepen. Verder zijn er een paar nieuwe mini-games. Jin kan nu zijn fluit spelen en jij moet dan met je controller op en neer om de klanken helder te houden. De beste toevoeging zijn de uitdagingen waar je met pijl en boog een paar lantaarns moet raken binnen de tijdslimiet.

Het eiland zelf is qua omgevingen niet heel anders dan Tsushima. Ik zag vooral nieuwe soorten bomen, maar het maakt weinig uit omdat de game nog altijd verbluffend mooi is. Het design is net als het grote eiland ingetogen en niet volgepropt met activiteit- en quest-icoontjes.  Je verkent Iki stapsgewijs en laat je vooral leiden door de wind en de gouden vogels. Dit blijft een vers concept binnen het open-wereld genre en ondanks dat Iki weinig nieuws te bieden heeft was het fijn om terug te keren naar dit spel.

Conclusie:
Ghost of Tsushima: Director’s Cut is een prima mix van gratis en betaalde updates. Een goede game is daarmee weer ietsjes beter geworden, zeker omdat de Iki-uitbreiding waardevolle content bevat. Het is ook weer niet essentieel om te spelen, maar Sucker Punch heeft wederom goed werk afgeleverd. Ik kan persoonlijk niet wachten om te zien wat ze met een eventuele sequel gaan doen.