Cyber Shadow

Indie-games doen al jaren onophoudelijk klassiekers zoals Metroid en Castlevania na. Veel te weinig ontwikkelaars laten zich inspireren door een ander meesterwerk uit de jaren 80: Ninja Gaiden. Cyber Shadow, een passieproject van enkel één Finse man, moet dat gat vullen. Dat is slechts deels gelukt.

In Cyber Shadow speel je als een cybernetisch robot-ninja genaamd Shadow. Het spel begint als je ontwaakt in een haast apocalyptische toekomst waar robots de dienst uitmaken. Je ontdekt dat de meester van je clan is verdwenen en dat haar vader, Dr. Progen, aan het roer staat van alle chaos. Je doel is om je meester, die (spoiler!) blijkbaar ook je geliefde is, terug te vinden.

Cyber Shadow heeft voor een 8-bit game relatief veel verhaalelementen. Naast cutscenes hebben veel van de bazen waartegen je vecht dialogen en overal in de wereld tref je computers aan waarin je wat cryptische informatie kunt vinden over wat er allemaal in Meka City is gebeurd. Helaas kan ik niet anders zeggen dat het verhaal vrij bagger is. Ik had totaal geen connectie met de personages, de dialogen zijn belabberd slecht en de lore die je op computers vindt is gortdroog en saai. De game neemt zichzelf heel erg serieus en dat is, gezien de kwaliteit van het script, een afknapper.

Cyber Shadow maakt verder ook een slechte eerste indruk. De retro-graphics zijn mooi, maar de vaardigheden waarmee je het spel begint zijn wel erg basaal. Je kunt enkel springen en met je zwaard voor je uit zwiepen. Basisvaardigheden zoals sprinten en naar beneden en naar boven slaan moet je verdienen aan de hand van upgrades. De game voelt daarom in de eerste helft te traag en simplistisch.

Gelukkig komt het na een paar van die upgrades op gegeven moment wel lekker op gang. Het level design wordt iets creatiever en moedigt je aan om je vaardigheden goed te gebruiken. Het tempo gaat omhoog en er wordt meer van de speler gevraagd. Toch wordt Cyber Shadow nooit zo goed als gehoopt. De game leunt iets te veel op het plaatsen van veel vijanden in smalle omgevingen en heeft te weinig leuke platforming uitdagingen.

Af en toe doe je wel wat leuks. Je kunt bijvoorbeeld je zwaard als een springstok laten functioneren en op de hoofden van vijanden stuiteren om op hogere plekken te komen. Dat is uiteraard geen originele mechaniek (het is bekend van o.a. DuckTales). De parry-mechaniek in deze game is origineler. Als je met goede timing naar voren drukt op het moment dat een projectiel bijna tegen je aankomt, transformeert dat projectiel in een energiebron die je vervolgens met je zwaard kunt afvuren. Dat voelt altijd lekker om te doen.

De game is overigens niet knettermoeilijk. Dat komt vooral omdat het in tegenstelling tot de klassiekers waar hij inspiratie uit leent heel veel gulle checkpoints heeft die ook gelijk je levenspunten herstellen. Ik heb daar zeker niets op tegen en het maakt de game, die zo’n vijf uurtjes duurt, een stuk meer toegankelijk. De bazen in Cyber Shadow zijn ook goed verzorgd en leuk om tegen te vechten, maar zijn tegelijk ook niet erg memorabel.

Conclusie:
Cyber Shadow is heel erg degelijk. Het begint traag en het verhaal is slecht, maar het is uiteindelijk zeker geen vervelende game om te spelen. Het blaast je alleen ook nooit weg. Ik heb recent meer genoten van The Messenger, die andere ninja-game van een indie-ontwikkelaar. Cyber Shadow is vergeleken daarmee ietwat saai en helaas weinig gedenkwaardig.

Gespeeld op PS4. Ook beschikbaar voor Switch en pc.