The Prom

Musicals en de musicalverfilming, het is een kwestie van haten of houden van. Er komen soms titels voorbij die beide kampen tevreden weten te stellen zoals La La Land, maar dit komt toch haast zelden voor. Regisseur Ryan Murphy zag The Prom in 2018 op Broadway en maakte het deel van zijn deal met Netflix, waarop hij een aantal belrondjes maakte. Binnen de kortste keren waren Meryl Streep, Nicole Kidman en James Corden aan boord. Murphy trekt alles uit de kast om de spotlight zo groot mogelijk te maken en daarnaast ook zoveel diezelfde spotlight te verdelen. Maar trekt dit festijn ook de niet-musicalfans over de streep?

"Note to self: don't be gay in Indiana", is de eerste regel uit een van de liedjes in het begin van de film. Emma, een tiener uit het dorpje Edgewater in de staat Indiana, wil niets liever dan haar vriendin Alyssa meenemen naar het bal. Hier is de ouderraad het niet mee eens en het bal wordt gecanceld. Dit zet een kettingreactie in, waarbij mislukte Broadway-sterren Dee-Dee Allen (Streep), Barry Glickman Corden), Angie Dickinson (Kidman) en Trent Oliver (Andrew Rannells) in actie komen voor Emma. De vraag is echter of ze niet veel meer schade berokkenen met hun manier van showactivisme.

The Prom laat gelijk vanaf het begin weten waar de kijker aan toe is; een glitterfestijn met aanstekelijke liedjes en een cast die elkaar op een gemoedelijke manier de tent uitvecht voor een plekje in de spotlight. Nieuwkomers Jo Ellen Pellman en Ariana DeBose, die het jonge koppel Emma en Alyssa spelen, weten dat op een uitermate effectieve manier te doen door een frisse manier van het neerzetten van deze personages. DeBose, die eerder dit jaar furore maakte in een andere musical Hamilton, laat goed het conflict zien wat een tiener moet doorstaan als een van de ouders het nog niet accepteert dat hun dochter op meisjes valt. Pellman weet vooral tijdens de scènes die gevuld zijn met liedjes er met kop en schouders bovenuit te steken. 

Er kan er natuurlijk maar één de beste te zijn en dat is in dit geval zonder twijfel Meryl Streep. Ze zet Dee-Dee op zo'n rauwe, ietwat overdreven manier neer dat het in elke scène waar ze in zit een fantastisch feest is om naar te kijken en ook te luisteren. De grote showstopper 'It's Not About Me' was voor fans van de musical een nagelbijtertje geworden toen Streep werd gecast, maar ze weet alle uithalen en grote showgebaren zonder moeite geloofwaardig over te brengen. Ook in scènes waar haar personage minder te doen heeft, valt toch elke keer weer het oog op Streep zonder dat je als kijker daar al te veel moeite voor hoeft te doen. Het is een slimme zet van de productiestudio om de film in verschillende landen niet alleen op Netflix, maar ook in de bioscoop uit te brengen; dit zal ervoor zorgen dat Streep ongetwijfeld een Oscar-nominatie gaat krijgen voor deze rol. 

Het originele team van de Broadway-productie, Bob Martin en Chad Beguelin, werd aangesteld om de liedjes soms een nieuwe insteek te geven en dit lukt bijna altijd. Als de arrangementen van de film naast de show worden gelegd zijn er wat opvallende keuzes te herkennen. Deze zijn echter geen moment storend en zorgen ervoor dat het ook toegankelijk wordt voor publiek dat niet bekend is met grote showstoppers met veel bombast. 

Wel kunnen er vraagtekens gezet worden bij de casting van James Corden. Na zijn bizarre prestatie in Cats was er niet veel hoop meer voor musicalfans dat Corden de rol van Glickman, een overduidelijk homopersonage, neer kon zetten. De discussie die vervolgens ontstond over of een heteroacteur wel een homopersonage kon spelen wordt teniet gedaan door het feit dat Corden gewoon niet past in de meeste scènes waarin hij te zien is. Er zijn een aantal momenten waarop Corden neigt naar goed spel, maar over het grote plaatje gezien is het gewoon niet boeiend genoeg voor een overduidelijk goed geschreven rol. De keuze voor Corden is opvallend, aangezien er zo een aantal andere (betere) acteurs in de rol hadden gepast.

Wat deze misser weer goedmaakt is de keuze voor Keegan Michael Key als schooldirecteur en Broadway-fan Hawkins. Het overduidelijke enthousiasme in deze ietwat statische rol weet hij perfect te mixen met zijn goede gevoel voor comedy. Dat zijn noten niet altijd helemaal goed uit de verf komen is hem vergeven. 

Regisseur Ryan Murphy wist met Glee al eerder de musicalfans te overtuigen en onlangs liet hij met Hollywood ook zien dat hij serieuzere content kan maken. The Prom zit hier precies tussenin. Het is een film geworden waar vooral de musicalfans op hun wenken worden bediend door middel van groot opgezette shownummers afgewisseld met catchy, emotionele kleine nummers. De cast lijkt zich er overigens ook prima mee vermaakt te hebben, waarbij vooral de nieuwkomers, Meryl Streep èn Nicole Kidman de show stelen. Een succesvolle verfilming van een Broadway-musical is een feit. Hopelijk laat het ons voor de aankomende jaren de verschrikking die Cats was even vergeten. 

The Prom is vanaf nu te zien op Netflix.