Fairy Tail

Fairy Tail zet je midden in het verhaal van de anime. De intro laat het einde van Tenrou Island-arc zien en je begint te spelen van X791-arc tot ongeveer het einde van de Avatar-arc. Je mist dus zo’n kleine 120 episodes ervoor. Het is wel te volgen als je nog nooit een Fairy Tail hebt gelezen of gezien, maar je mist dan wel wat voorkennis waardoor sommige gebeurtenissen minder impact hebben. Er is een in-game encyclopedie met achtergrondinformatie en een woordenboek om je te helpen, maar ja, het is alsof je in het midden van Lord of the Rings begint en je in sneltreinvaart even bijgepraat wordt over het eerste gedeelte.

De game is dus vooral bedoeld als fanservice. En dat doen ze zeker goed. Ik heb de game niet compleet gevolgd en verwachtte een Musou-game. Het zou zich er ook uitstekend voor geleend hebben: een flinke cast met allemaal verschillende magische krachten en genoeg verhaal om je doorheen te slaan. Totdat ik zag dat Gust Studio’s de ontwikkelaars zijn. Die zijn bekend van de Atelier-games, en het is dan ook logisch dat ze zich gehouden hebben aan waar ze goed in zijn: JRPG’s. Ze hebben zelfs de running gag met de “Barrel!”-uitroep erin gestopt, die je zo ongeveer in elke Atelier-game tegenkomt.

Fairy Tail - Magnolia (Foto: Koei Tecmo)

Je begint aan de wederopbouw van je Fairy Tail Guild. Alle leden zijn zeven jaar weggeweest door de gebeurtenissen op Tenrou Island en hebben dus een achterstand opgelopen in skills en in bankrekening. Om geld en ervaring op te doen is er een missieboard, waar allerlei verzoeken op geprikt worden. Naar mate je verder komt worden het wat lastigere missies, maar je krachten nemen ook toe, dus die zouden alsnog geen probleem moeten zijn. In het begin kun je een team van drie guildleden meenemen, later worden dat er meer, tot een team van vijf personen. De missies zijn enorm repetitief, het is elke keer weer of het verslaan van een x aantal type monster, of het zoeken van wat resources die, je raadt het al, meestal bewaakt worden door monsters.

Het vechten in Fairy Tail is goed uitgewerkt. Als je een vijand mept voordat je er tegenaan loopt dan krijg je een bonus tijdens de turn-based gevechten, tot nu toe niets bijzonders. Je hebt een normale aanval, verdediging, items en speciale skills tot je beschikking, nog steeds vrij standaard. Vijanden staan in een grid, en jouw aanvallen hebben een bepaald bereik. Het grid is drie bij drie en een speciale aanval doet bijvoorbeeld twee horizontale vakjes, waarvan het rechtervakje heftiger damage ontvangt dan het linker. Dat zie je dan aan de kleur: een rood vakje is meest effectief, een geel vakje geeft minder damage. Sommige skills beslaan maar een vakje, andere lijken wel Tetris-vormpjes. Er zijn ook nog status-effecten die vijanden bijvoorbeeld een beurt laten overslaan. Sommige leden hebben skills die vijanden een vakje verder duwt, waardoor andere aanvallen weer effectiever zouden kunnen worden. Dat alles maakt het vechten strategischer. Grafisch is het natuurlijk helemaal anime: veel show, veel lichteffecten en trouw aan de franchise.

Fairy Tail - Attack (Foto: Koei Tecmo)

Dan is er nog een teamaanval. Als je aanvalt dan vult er een meter, is die vol dan kun je ervoor kiezen een teamaanval te starten. Dat is niets anders dan een quicktime event, waarbij je aanvallen aan elkaar rijgt. Per aanval krijg je tijdens het uitvoeren al de keuze wat het volgende teamlid moet gaan doen: doet-ie een mindere link-aanval, een zwaardere linkaanval of een finisher. Elke aanval kost een teamlid energie, als je dus wat minder hebt kies je voor een mindere teamcombo anders zie is er geen reden om gewoon compleet los te gaan. In het begin spaarde ik de teamaanval op als ik wist dat ik een sterkere vijand tegen ging komen om in ieder geval met een flinke voorsprong te beginnen aan zo’n gevecht. Dat was fout gedacht, want niet alleen doet het enorm veel damage, het helpt je ook de relaties onderling sneller te verbeteren.

Door teamleden bij elkaar te stoppen krijgen ze namelijk een betere band. Daar zijn drie niveaus te levelen. Als een relatie verbetert, dan krijg je er bijvoorbeeld een link-aanval bij, of wordt deze krachtiger. Dat geldt dan alleen als die twee teamleden bij elkaar in het gevecht zijn. Als je een completionist bent heb je dus wat te grinden: allerlei teamformaties die je elk vaak moet doen om de relatie te verstevigen. En dan helpt die teamaanval zeker, want dat levert bonuspunten in de relaties op.

Fairy Tail - Attack (Foto: Koei Tecmo)

Fairy Tail is zeker leuk voor fans van de serie. De bekende personages hebben aandacht gekregen. Niet alleen grafisch is er werk in gestopt, ook de originele voice-cast heeft meegewerkt. Dat grafische zie je dan weer niet aan de andere inwoners. Dat zijn stille kopieën van elkaar. Alleen de originele muziek uit de anime is niet gebruikt, maar daarvoor in de plaats is er iets Iers/Keltisch gekomen. In de stad Magnolia vind je zo nu en dan extra missies, en kun je naar het appartement van Lucy en zul je de kathedraal ook niet kunnen missen. Er is goed gekeken naar de serie, zodat je als kenner je meteen thuis voelt. Eenmaal uit de stad kom je in grotere gebieden waar je vijanden tegen gaat komen. Deze respawnen elke keer als je weer binnenkomt, dus je kunt naar hartenlust grinden tot je een ons weegt.

En Fairy Tail is een flinke grind als je alles wil upgraden. Al die gevechten doe je om missiegeld en materialen te verdienen om de guildhall te upgraden, items te maken in het laboratorium, nuttige items te kopen, personages te levelen en relaties te verstevigen. Het heeft altijd wel nut, je guild wordt er beter van. Omdat het vechten zo leuk in elkaar gezet is ervaar ik het ook niet als straf. Ook omdat je allerlei teamformaties kunt maken met je favorieten bij elkaar, of juist hele aparte combinaties die in de serie niet zo snel zouden gebeuren. Je speelt langzamerhand meer teamleden vrij het is dus niet dat je meteen tegen een berg werkt opkijkt, het wordt mondjesmaat meer.

Fairy Tail is fan-service en dat is te merken. Het is niet dat je een doorgewinterde fan hoeft te zijn, ook voor nieuwkomers is er genoeg te snappen, maar je mist achtergronden uit de de eerdere arcs die niet in deze game voor komen. Alle Fairy Tail-personages zijn trouw aan de serie, grafisch en ook de stemmen. Het enige dat niet is overgenomen is de muziek uit de serie. Het vechten is turn-based en door het gebruik van het gridsysteem in combinatie met de speciale skills strategisch genoeg om leuk te blijven. De grind is real als je alles wil upgraden tot de max, maar verwachtte je anders bij een JRPG?

Gespeeld op PlayStation 4, ook verkrijgbaar op pc en Switch.