Call of Duty: Modern Warfare

De eerste Call of Duty: Modern Warfare legde in 2007 de lat behoorlijk hoog hoe shooters zouden moeten zijn. Call of Duty: Modern Warfare in 2019 legt die lat een stuk hoger. Zelfs zo hoog, dat ik de singleplayer niet één keer, maar twee keer achter elkaar heb gespeeld. En dan ben ik nog niet begonnen over de nieuwe Ground War multiplayer modus.

 

Meteen bij het starten van Call of Duty: Modern Warfare, zie je dat de game opgedeeld is in drie verschillende delen: Campaign, Multiplayer, en Spec Ops. En sorry Xbox spelers, op de laatste moeten jullie nog even een jaar wachten totdat jullie de volledige Spec Ops modus. En hoewel de singleplayer van Call of Duty: Black Ops 4 echt voelde als een ‘moetje’, is de singleplayer van Modern Warfare echt alsof een team alles op alles heeft gezet om de beste singleplayer te maken die er was. 

In de singleplayer nemen oude bekenden zoals Captain Price je mee naar een oorlog ergens in het Midden Oosten. En uiteraard is America het beste land en levert de beste mensen en Rusland is de boze tegenstander. Maar het leuke is, dat de missies (bijna) allemaal bestaande oorlogsmissies waren waarin Amerika een handje had. Zoals de inval van de ambassade in Libië, de inval van de hide-out van Osama Bin Laden, de aanvallen in Parijs. Hierdoor voelen de missies niet alleen episch, maar zorgen ook voor de enige diepgang die de serie zo hard nodig heeft. En uiteraard heb je nog wel missies waarbij je een NPC moet volgen of zinloze stealth missies, maar die ben ik allang weer vergeten.

 

Natuurlijk zitten er ook typische onderdelen in waar Call of Duty zo bekend mee is geworden. Je mag weer vliegen in een voertuig en op alles schieten wat los en vast zit, een gehele missie waarbij je de omgeving moet scouten en alles kapot snipen, hordes boze Russen die je in waves kapot moet schieten, het zit er allemaal in. Maar dit keer gaat het ook verder. Kinderen worden doodgeschoten, lijken vol in beeld, dikke bomaanvallen in grote steden. Controversiële onderwerpen worden niet vermeden. En ja, soms wordt een klein loopje genomen met de werkelijkheid, maar niemand zei dat Call of Duty historisch accuraat was. Ze zoeken met deze game een grens op en ze tikken hem gerust aan, maar ze gaan er niet overheen.

Een belangrijk onderdeel is natuurlijk hoe de AI zich verhoudt tijdens de missies. En dit keer zijn ze redelijk goed geprogrammeerd. Ze rennen niet als kippen zonder kop voor je loop, maar verstoppen zich achter kistjes, komen tevoorschijn als je een tijdje niet beweegt of schiet, of als het een groepje is, dan splitsen zichzelf op en flanken je. Ook terugkerend zijn de boss fights en nieuw zijn de dialoog keuzes die je kunt maken. Niet dat het heel veel impact heeft, je zal hem niet bekeren dat hij zijn wapens neerlegt, maar het is wel een leuke toevoeging.

 

De multiplayer daarentegen voelt een beetje als standaard aan. De nieuwe multiplayer maps maakten bij mij geen indruk. Echter, de twee nieuwe modi stelen de show. De 2vs2 Gunfight modus is met de juiste medespeler een genot om te spelen. Zoals de titel doet vermoeden speel je twee tegen twee en je wint een potje als het team van de tegenstander van de kaart is geveegd of als de tijd op is. Na elke ronde krijg je verschillende wapens dus als je heer en meester bent in een sniper geweer, maar je vindt alleen een rocketlauncher en een pistooltje, dan moet je razendsnel aanpassen. En voor een allrounder zoals ik, voelt deze modus als thuiskomen. De potjes zijn snel, maar totaal niet chaotisch. Dat is de andere nieuwe modus echter wel.

De andere modi is Ground War en deze is gemaakt om Battlefield spelers naar Call of Duty te trekken. Hier speel je met 63 andere spelers in een grote map met voertuigen erin. Juist vanwege de grote zou dit aantrekkelijk moeten zijn voor niet Call of Duty spelers. Echter, er zitten een paar nadelen in. Een daarvan is dat de map dan wel grootste map ooit is (afgezien van de niet zo geslaagde BlackOut modus), maar toch echt te klein is voor 64 spelers. Je wordt continu afgeschoten nog voordat je door hebt dat je überhaupt weer me doet. En natuurlijk kun je ervoor kiezen om ver uit het oorlogsgebied te spawnen, maar dan mis ik weer de voertuigen. Ze zijn er wel, maar veel te weinig. En wat ook niet kan, is alles met de grond gelijk maken. En laten dat nou net de punten zijn waarmee Call of Duty spelers van Battlefield zou kunnen inpikken. Er moet nog een gezonde balans worden gevonden en dat zal nog even een tijdje duren voordat deze er is.

 

Het laatste onderdeel is de Spec Ops modus. In Spec Ops word je in een map gegooid met drie andere spelers en dan moet je random opdrachten doen die harstikke saai zijn. Het is alleen dat de moeilijkheidsgraad zo hoog is, dat het echt zwoegen is om door de opdrachtjes heen te komen. Misschien dat het leuker is als je met vier vrienden die ingespeeld zijn op elkaar het doet, maar met vier onbekenden is er geen doorkomen aan. Het helpt ook niet dat de missies in de singleplayer er mooi uitzien en meer diepgang hebben. Het voelt allemaal niet af, gehaast en ongeinteresseerd. Als het niet aan de game was toegevoegd, dan had ik er ook niets aan gemist. Het is jammer dat Xbox en pc gamers nog een jaartje moeten wachten op de Survival modus binnen Spec Ops, maar ik denk niet dat veel gamers dit onderdeel zullen missen. 

Al met al is Call of Duty: Modern Warfare de vernieuwing die de serie nodig had. De twee nieuwe multiplayer modi zijn een welkome toevoeging aan de serie, maar de show wordt voor het eerst gestolen door de singleplayer. Deze is zo goed, dat ik hem zou willen nomineren voor de beste singleplayer modus van de hele serie.