Songbird Symphony

Songbird Symphony gaat over een jong vogeltje Birb. Hij wordt verzorgd door zijn oom, een pauw. Nu heb ik geen biologie gestudeerd, maar Birb ziet er niet uit al een pauw. En dat hebben hij maar ook de andere pauwen in de gaten. Hij wordt gepest door zijn uiterlijk en hij wil dolgraag weten wie zijn echte ouders zijn. Een wijze uil kan hem helpen, maar dan moet Birb wel meer noten op zijn zang krijgen. Letterlijk.

Veel noten op zang
In Songbird Symphony ga je op zoek naar nieuwe noten. Die leert Birb van allerlei soorten vogels die hij op zijn avontuur tegen komt. Naast de pauwen zijn er namelijk veel meer vogels, zoals kippen, pinguïns en spechten. Zo is er een kippenlevel waar de kippenkoning in kwestie vraagt of zijn troon al af is, want dan wil hij best een liedje fluiten met Birb. De troon wordt gemaakt door een specht, die ons een ander liedje leert om mee te helpen de troon af te krijgen. Zo ben je bezig om in elk level te platformen, puzzels op te lossen om verder te komen en veel liedjes te zingen om liften en andere 'sloten'te openen.

Muziek is een belangrijke feature in Songbird Symphony. Als je eens een vogel tegen komt die je een liedje wil leren dan zingt de vogel in kwestie eerst een gedeelte van zijn liedje en dat moet jij na ‘zingen’ door de juiste knoppen op de juiste tijd in te drukken. Een ritme-minigame dus. Gelukkig wordt het niet saai omdat elke minigame die je tegenkomt net weer anders eruit ziet. De ene keer komen de noten van rechte van het scherm, de andere keer vallen ze vanuit de lucht, vliegen ze in cirkels rond en er zijn nog veel meer varianten.

Dat er variatie is is op zich een voordeel, maar dat betekent ook dat je elk liedje even moet wennen aan wat er nu weer gaat gebeuren. De eerste keer een perfecte score is mij eigenlijk nooit gelukt. Dat komt ook omdat het soms best snel gaat, en de in te drukken icoontjes zeker in docked mode niet meer goed te onderscheiden zijn. Dan gaat het vooral om de D-Pad knoppen. Het was handiger geweest als er bijvoorbeeld ook andere kleur werd gebruikt per soort icoontje.

Eitje
Nu is Songbird Symphony heel vergevingsgezind. Al haal je een slechte score, je mag door. Je kunt zo’n liedje altijd nog eens proberen door bij de vogel in kwestie de opdracht nog een keer te vragen. Dus ben je die perfectionist dan heb je ongelimiteerde herkansingen. Dood gaat in het spel kan ook niet. Je valt tijdens het platformen niet in een put zonder bodem en je krijgt geen vijanden tegen je die je niet kunt verslaan. Er zijn puzzels waarbij je objecten moet schuiven, maar er is meestal ook een reset-knop bij die puzzel om je te helpen als je het helemaal verknoeit.

Songbird Symphony is compleet in pixel-art gemaakt. De levels zijn kleurrijk en overal is wel iets schattigs te zien. De gloeiwormpjes die een stukje met je meevliegen, en Birb zelf die ondanks de weinige pixels veel emotie laat zien. Hij beweegt leuk en het ziet er grappig uit als hij zichzelf kwaad maakt en zijn adem inhoudt, en dan paars aanloopt. Het is jammer dat er veel resources in de levels steeds weer opnieuw gebruikt worden.

Conclusie
Songbird Symphony is een bijzondere feelgood game. Dat komt door de mix van platform-, puzzel- en ritmegame. Het verhaal en Birb zelf zijn schattig en je hoeft je geen zorgen te maken dat je niet verder komt of een game-over scherm ziet. De ritme-games zijn gevarieerd, maar zeker de eerste keer wel lastig door de enorme variatie in hoe de noten over je scherm heen vliegen. Het is niet allemaal even goed uitgewerkt. Vooral lastig zijn de icoontjes die de noten moeten voorstellen. Later in de game heb je meer noten op je zang en zie je door de snelheid en de pixel-art de te spelen noten minder goed. Het is ook jammer dat de objecten en tiles in de verschillende levels worden hergebruikt. Al met al een leuke game, en voor 15 euro toch nog een hoogvlieger.

Gespeeld op Nintendo Switch. Ook verkrijgbaar voor PlayStation 4, pc en mac.