Call of Duty: Black Ops 4

Call of Duty: Black Ops 4 zet Call of Duty weer terug op de kaart. Dat was ook te verwachten, want Activision doet gewoon alles goed in dit deel. De hele aanloop naar de lancering, de lancering zelf en een week na de lancering is alles nog steeds flex. Dit komt mede doordat developer Treyarch de game in drie delen heeft opgeknipt, die totaal van elkaar verschillen.

 

Het grootste gemis is het ontbreken van enige single player. Dat hebben ze opgevangen in de Specialist HQ. Hiervoor is in de plaats gekomen dat je kunt oefenen met de nieuwe verschillende klassen die zich bevinden in multiplayer. De verschillende klassen worden kort geïntroduceerd, je mag alle specialiteiten even uitproberen en daarna komt er een vaag verhaaltje van twee minuten over waarom ze meedoen. Allemaal in de stijl van fighter games en even oninteressant. 

 

De hele multiplayer draait nu om teamplay. De tien verschillende klassen vullen elkaar aan en kunnen gebruik maken van elkaars specialiteiten. Als je dit goed inzet, dan voegt het echt een dikke laag tactiek toe aan een gemiddeld potje. Echter, deze is niet altijd te vinden. Ik waardeer de inzet van Treyarch, maar dit geneuzel mag gewoon lekker bij Destiny of Overwatch blijven. Wat ook een grote verandering is, is dat automatisch health generation niet meer bestaat. Gij zult uzelf continu moeten genezen. R1 op de PlayStation 4 spammen zat nog niet in mijn gewoonte, maar is nu net zo hard ingebakken als het herladen van mijn wapen.

De veertien maps zijn zo uitgedokterd dat deze gemaakt zijn om snelle potjes te kunnen spelen. Ze zijn klein van opzet, met weinig rechte stukken en veel kleine kamertjes. Prachtig voor snelle actie, niet leuk als je rustig wilt snipen. Vier maps zijn rechtstreeks overgenomen van andere Black Ops-games, de tien andere nieuwe zijn een beetje saai. Hoe je het wendt of keert, de oude zijn gewoon een stuk leuker. Misschien moet ik wat minder memberberries eten, maar alles was er gewoon goed aan. Geen lange banen, genoeg hoogteverschillen, afwisseling tussen kamers en open ruimtes. De tien nieuwe maps lijken gewoon te groot. Hierdoor ben je elkaar of snel kwijt, of verplaatst een gevecht zich steeds. Persoonlijk vind ik dat rete-irritant, anderen zullen dit zien als een welkome afwisseling.

 

Naast de traditionele gamescodes zoals Capture the Flag, Team Deathmatch en Kill Comfirmed is er nu een nieuwe genaamd Heist. Deze kun je het beste vergelijken met Counterstrike. In twee teams speel je 5 tegen 5 en zodra een team in zijn volledigheid van de kaart is geveegd, wint het andere team. Er is ook een tweede manier, namelijk met de tas met geld ervan door gaan. Dat laatste is natuurlijk moeilijker, maar geeft je jou en je team wel de mogelijkheid om meer geld uit te geven. Uiteraard kun je op meerdere manieren geld verdienen (alleen al raak schieten levert poen op), maar die twee zijn wel de manieren op je cashflow op orde te brengen. Het speelt lekker weg, alleen je moet het wel in teamverband doen. Iets waar de fanbase van Call of Duty niet om bekend staat.

 

Iedereen ging de Battle Royale kant op en Activison natuurlijk ook. Jump met 100 anderen uit een vliegtuig, euh helicopter, zoek wat wapens, zoek wat extra’s en maak elkaar af. Simpel zat en vooral niets nieuws. Maar BlackOut tilt het niveau van Battle Royale wel een stuk omhoog. Dit doen ze omdat ze die dingen beter doen dan de rest. Namelijk het oppakken van items is super simpel, inventory management is makkelijk (zelfs met een controller) en snelheid is zeer hoog. Je kunt overal landen in het begin, dus je kunt je eindelijk een tactiek aanmeten en deze helemaal uitmasteren.

 

De map is redelijk klein en voelt vooral in de eerste paar minuten nog kleiner aan. Doordat wapens geconcentreerd bij elkaar liggen, duikt iedereen er meteen op en is het speelveld binnen enkele minuten gehalveerd. Daarna neemt de game een duik in de snelheid en begint het tactische gedeelte. Wie is het meest effectief met zijn of haar wapen? Wie heeft de beste items gevonden. Of wie heeft gewoon mazzel.De map is interactief. Dat wil zeggen, op sommige plekken kom je ook andere vijanden tegen dan mensen. Er lopen her en der zombies, die je uiteraard kunt afschieten voor betere loot. Alleen, waarom zou je je ammunitie verspillen en je lokatie prijsgeven voor een beter wapen? 

 

Het grote pluspunt van Blackout, is dat de cirkel een stuk sneller kleiner wordt dan in andere Battle Royale games. Dit zorgt voor snellere actie. Het jammere is wel, dat als je eenmaal een slot hebt gereserveerd voor bijvoorbeeld een healthpack, dat je oneindige healthpacks kan oppakken. Je kunt je dus na elke scheet weer zelf gemakkelijk en snel beter maken. Dit had best gereduceerd mogen worden. Dat is ook meteen het enige mispunt die ik kan ontdekken aan Blackout.

 

De andere grote pijler is de zombie modus. Deze hing in de vorige Black Ops er altijd een beetje bij, maar is nu een volwaardig onderdeel geworden. Met drie maps, waarvan er ook weer één remake is, neemt je mee naar Rome en de Titanic waar de pleuris is uitgebroken. Helaas is de vierde map alleen beschikbaar voor diegene met een Season Pass. 

 

In wezen is er niet veel veranderd. Hordes zombies vallen je aan, je verdient geld met hen afslachten, je koopt wapens en perks en je gaat verder. De grootste verandering zit hem in het feit dat je nu bots als teammaten kunt hebben. Deze spelen nog best goed, maar maken soms domme fouten. Een nieuwe modus is Rush. Hierin neem je het op tegen je vrienden qua punten. Multiplier kun je verdienen door meerdere zombies achter elkaar te vermoorden zodat je je vrienden kunt aftroeven.

 

Al met al hebben de Call of Duty-fans nu drie games gekregen in plaats van een singleplayer en een multiplayer gedeelte. Treyarch heeft zijn best gedaan om een goed deel in de Black Ops-serie neer te zetten en dat is zeker gelukt. Blackout is een zeer goede toevoeging aan de serie en is misschien nog wel de beste Battle Royale-game die er op dit moment te vinden is. Het zorgt ervoor dat de multiplayer weer de afwisseling heeft die ervoor zorgt dat ik het weer een jaar lang speel.