Metal Gear Survive

Konami had met Metal Gear Survive een zware opgave: al vlak na de aankondiging kreeg de Japanse gamefabrikant de volle laag van de pers en de gaming community, voornamelijk nog vanwege de controverse rondom het vertrek van Metal Gear-bedenker Hideo Kojima die bij menig gamer nog vers in het geheugen stond. Ook het volgens velen misplaatste survivalgenre, het always-online-element en de aanwezigheid van microtransacties zette de game al voor de release op een fikse achterstand. Of wij die slechte start op alle vlakken terecht vinden lees je in deze review.

Metal Gear Survive is de eerste game uit de franchise waar Metal Gear-peetvader Hideo Kojima niet bij betrokken is vanwege zijn onfortuinlijke vertrek bij Konami eind 2015. Kojima mag dan de bedenker zijn, het intellectuele eigendom blijft in handen van Konami. Overigens bestond het idee van een (zombie-)survivalgame binnen het Metal Gear-universum al langer en schijnt dit ook een wens van Kojima zelf te zijn geweest, die ten tijde van de ontwikkeling van Metal Gear Solid V speelde met het idee voor een dergelijke game, wat hij vorm wilde geven in de sequel op het voortreffelijke Metal Gear Rising: Revengeance. Dit sprak hij vervolgens weer tegen tijdens een presentatie op TGS 2016, waarin hij aangaf dat zombies niets te zoeken hebben in een franchise over politieke fictie en spionage. Mogelijk is er her en der iets 'lost in translation' c.q. verkeerd geïnterpreteerd door vertalers, zoals we wel vaker zien wanneer Japanse gamemensen hun zegje doen op gamebeurzen.

Jij bent in Survive een overlevende van de Militaires Sans Frontières (MSF), een private militaire organisatie die onder leiding stond van ons aller Big Boss en onder andere verantwoordelijk was voor de verdediging van Mother BaseJe wordt vervolgens gerecruteerd om door een wormgat te reizen om zodoende in een alternatief universum uit te komen, een wereld genaamd Dite. Deze verlaten, vijandige omgeving is gehuld in een dikke mist en wordt bewoond door zogenaamde wanderers, zombieachtige wezens met opvallende, oplichtende kristallen op de plek waar je een hoofd zou verwachten. Het is aan jou om deze wereld te verkennen en hopelijk iets te doen aan deze bizarre infectie.

In tegenstelling tot wat door velen gedacht wordt is Metal Gear Survive in eerste instantie een singleplayergame die aangevuld wordt met coöperatieve elementen. Er is gewoon een verhaalmodus aanwezig waarbinnen je vervolgens naar wens uitstapjes kunt maken naar de co-opmodus. Dit verbaasde mij aanvankelijk wel omdat er voor de launch een beeld werd gecreëerd van een game met de focus op co-op multiplayer, die daarnaast over een singleplayermodus beschikt. Het co-opgedeelte is echter geen doorlopend iets, het zijn relatief korte potjes binnen verschillende gamemodi die je met vrienden of willekeurige mensen online kunt spelen. Logischerwijs keer je na één of enkele co-oppotjes weer terug naar de singleplayer campaign, die helaas op zichzelf niet in co-op te spelen is.

De campaign is daarentegen wel op en top survival. Tegen een deprimerende achtergrond van een vernietigd Mother Base is het aan jou, de 'captain' om een nieuwe base of operations uit te bouwen en het verraderlijke Dite te verkennen op zoek naar loot, heel veel loot. Dit heb je weer nodig om je basis uit te breiden met talloze voorzieningen zoals allerlei werkbanken voor wapens, gadgets en andere uitrusting, maar ook voor omheiningen, tenten, kookvoorzieningen en EHBO-posten. Tijdens je vele uitstapjes kun je noodsignalen ontvangen van andere overlevenden. Als het je lukt om hen in veiligheid te brengen kun je ze aan het werk zetten in je basis op verschillende posities, vergelijkbaar met de manier waarop dat ging in The Phantom Pain.

Vooral aan het begin is het overleven een behoorlijke opgave: je moet letten op je vochtinname, je voedselinname en het verzorgen van eventuele verwondingen voordat deze verergeren. Je kunt vervuild water drinken uit een smerig beekje, alleen is er een aanzienlijke kans dat je daarvan aan de schijterij raakt waardoor je alleen maar meer vocht nodig hebt, idem met het nuttigen van ongekookt voedsel. Bovendien is Dite gehuld in een dikke, mistige stofwolk genaamd the dread dust. Zodra je je in de dust waant wordt je zicht ernstig ingekort, stopt je radar met werken en leef je van een beperkte hoeveelheid zuurstof die vrij vlot opraakt. Dit terwijl op er iedere hoek agressieve wanderers loeren die jou in grote getale komen opzoeken zodra je al dan niet per ongeluk je positie weggeeft. Het scheelt dat vrijwel alle wanderers domme, trage figuren zijn: in dat opzicht zijn het gewoon typische zombies.

Maar hoe speelt het, hoor ik je denken. Er lijkt verdomd weinig veranderd te zijn aan de briljante Fox Engine, waarvan ik tweeënhalf jaar geleden in onze Phantom Pain-review al schreef hoe subliem die op alle platforms presteert. Gameplaytechnisch is het dus wederom een genot, maar het hergebruiken van een goede engine kun je moeilijk een verdienste van deze game noemen. Natuurlijk zijn er op het gebied van combat wel een heleboel vernieuwingen, vooral in de melee-categorie. Van roestige kapmessen tot gigantische voorhamers en elektrocuterende speren, liefhebbers van deze wapens kunnen in Survive hun lol op. Het opvallende is dat zelfs het level-systeem voor het leeuwendeel is toegespitst op melee-combat: bijna alle vaardigheden die je kunt leren hebben betrekking op melee-aanvallen zoals combo's en plunge attacks. Dat is ook niet zo raar als je je bedenkt dat je primair op deze verdedigingswapens bent aangewezen. Het blijft een survivalgame, munitie is schaars en zal je zelf moeten craften met dierbare resources.

Gelukkig is de melee-combat bijzonder vermakelijk. Het ontleden van wanderers heeft een bevredigende werking, wanneer je eenmaal wat sterker bent en je beukt met je brandende knuppel als een soort tornado door de fragiele figuurtjes heen is het alsof je met een vorkheftruck door een porseleinwinkel rijdt. Qua physics en feedback zitten deze gevechten ook gewoon goed in elkaar, wanderers kunnen volledig ontleed worden en reageren doorgaans erg fijn op de vele gewelddadige speeltjes waar je beschikking over krijgt. Wanderers zijn zwak en moeten het hebben van aantallen, ze zijn eenvoudig te besluipen en hebben bovendien die gloeiend rode kristallen die als zwak punt fungeren. Het sluipen, toch wel de 'signature mechanic' van Metal Gear-spellen, werkt hetzelfde als in MGS V en is voor de afwisseling af en toe wel leuk om te doen maar blijkt uiteindelijk geenszins een sleutelelement. Missies, zowel online als offline, bestaan voor een groot deel uit het verdedigen van de zogenaamde wormhole diggers tegen golven van vijanden. Je kunt je voorstellen dat er dan weinig ruimte is voor stealth, je bent dan vooral bezig met het opzetten van barricades en het hardhandig verdedigen van choke points.

Je primaire opdracht is in leven blijven, en daar ben je in de praktijk ook erg veel mee bezig. Je personage moet voortdurend gevoed en gehydrateerd worden, waardoor je continu op zoek moet naar voedsel en water. Je kunt je basis verderop in de game wel uitbreiden met bijvoorbeeld waterzuiveringsinstallaties die regenwater opvangen en tuintjes om gewassen in te verbouwen, maar de snelheid waarmee dit resources oplevert is te laag om van te kunnen leven. Wat nog wel leuk is aan die eigen geteelde resources is dat ze doorgroeien naarmate de tijd verstrijkt, ook als je pc of console uitstaat. Als je na enkele dagen niet gespeeld te hebben terugkeert in de game is ook daar de tijd vooruitgegaan waardoor je in één keer een boel kunt oogsten. Verder is aan de ene kant het jagen op bijvoorbeeld wolven of zebra's wel een ontspannende onderneming als uitstapje tussen de wat lastigere missies door, maar op den duur wordt het meer een noodzakelijk karwei dan een interessant uitje.

De bijna voortdurende aanwezigheid van de dread dust is mij op den duur behoorlijk de keel uit gaan hangen. Nog los van het feit dat het uiterlijk van de game gewoon beduidend minder is als je steeds maar zo'n 15 meter stoffig zicht hebt, wordt het navigeren mettertijd ook irritant. Omdat je radar al vrij snel stopt met werken nadat je de dust bent ingelopen heb je alleen een globaal idee van waar je doelwit is. Het ernaartoe navigeren komt dan vaak neer op 'wallhuggen' terwijl je zuurstof steeds verder opraakt. Mag je vaak eerst weer terug naar base camp om je zuurstof bij te vullen voordat je er weer opuit kunt. Via de voor velen welbekende iDroid kun je een kaart van de omgeving opvragen die een behoorlijk groot gebied lijkt te suggereren, maar in de praktijk zijn het slechts selecte routes die je kunt afleggen met vele rotswanden en afzettingen die je dwingen een bepaald pad te belopen.

Dan is er de always-online, wat gewoon ruk is. Zoals gezegd is Survive helemaal geen pure multiplayergame, en als je dan om wat voor reden dan ook verstookt bent van een internetverbinding kun je dus gewoon helemaal niet spelen. Verder zijn er gehate microtransacties aanwezig, en hoeveel ze misschien niet direct aan je opgedrongen worden heb ik een moment gehad waarop ik keihard werd verneukt door dit systeem. Je kunt in je basis namelijk zogenaamde Exploration Teams oprichten, bestaande uit geredde overlevenden die je de wereld in kunt sturen om resources voor je te verzamelen. Ideaal, want je kunt hen naar specifieke grondstoffen laten zoeken. Nadat ik mijn eerste Exploration Team een paar loot-tochtjes had laten afleggen werd het wel tijd om een tweede van de totaal vijf team-slots te unlocken voor een volgende expeditie. Helaas, achter een paywall: even 1000 "SV Points" lappen om een vanzelfsprekend onderdeel van het spel vrij te schakelen.

Maar het wordt nog erger, want die 1000 SV Points kopen kan wel, maar alleen in de volgende hoeveelheden: 100 voor €0,99, 550 voor €4,99 en 1150 voor €9,99. Je kunt wel zien wat voor gluiperigheid daarachter schuil gaat. En dan heb ik het nog niet gehad over het aanmaken van een tweede avatar, wat je eveneens 1000 SV coins kost. Lekker als je met twee personen van dezelfde console gebruikmaakt. En om het nog mooier te maken: ik heb de game daadwerkelijk volledig uitgespeeld, tientallen co-opmissies gedaan en aan het einde van de rit bezat ik 370 SV coins. Tot zover dus de mogelijkheid om de coins op eigen houtje te verdienen. 


Conclusie
Je zou bijna denken dat Konami zoiets had van, oké, dit project is toch al gedoemd te mislukken, laten we het maar gewoon volstoppen met allerlei hatelijke elementen in de hoop dat we daar nog wat winst uit kunnen halen. Terwijl Metal Gear Survive in de kern helemaal geen slechte game is, hoewel dat ook voor een groot deel te danken is aan de epische Fox Engine die we in 2015 ook al kenden. Het looten, de base-building en het in grote getale wegvagen van zombie-waves zijn best vermakelijke activiteiten, maar zou beter tot zijn recht komen als een soort spin-off expansion van The Phantom Pain. De coöperatieve multiplayerpotjes zijn verder wel aardige uitstapjes maar bieden niet genoeg afwisseling en diepte om de game langere tijd interessant te houden.

Pluspunten
Minpunten
  • Gameplay/performance
  • Leuke melee-combat
  • Looten, base building
  • Verhaalmodus best vermakelijk
  • Hinderlijke microtransacties
  • Always online
  • Beperkte multiplayer
  • Dread dust wordt irritant
Gespeeld op PlayStation 4. Ook verkrijgbaar voor pc en Xbox One.