Xenoblade Chronicles 2

Xenoblade Chronicles 2 is een mix van typische Japanse RPG-elementen, de gigantische werelden van de Xenoblade-games en anime. Dit is een game waar je langzaam van moet leren houden, maar die uiteindelijk groeit het tot beste deel in de Xenoblade-serie. De Nintendo Switch heeft er alweer een topper bij gekregen.

Xenoblade Chronicles 2 is geen directe sequel op Xenoblade Chronicles (Wii) of Xenoblade Chronicles X (Wii U). Het is een op zichzelf staand verhaal dat zich afspeelt in een nieuwe wereld. Alrest is geen reguliere wereld van land, zee en lucht. Die reguliere wereld is eeuwen geleden onder de 'cloud sea' gezonken en de mensheid leeft tegenwoordig op titans. Dit zijn reusachtige levende wezens die op de cloud sea rondzwemmen. Er zwemmen heel wat rond van verschillende groottes en ze hebben zo hun eigen klimaat. De mensen die er wonen hebben uiteraard ook hun eigen steden en cultuur ontwikkeld. Midden tussen de rondzwemmende titans staat de onbereikbare 'World Tree', een extreem lange en grote boom. Volgens legendes kun je Elysium, een ultiem paradijs, helemaal aan de top van de boom vinden.

Je speelt als Rex, een jonge jongen die enigszins per toeval Pyra uit een eeuwenlange slaap ontwaakt. Pyra is de Aegis, een legendarische Blade. Blades zijn krachtige wezens die hun meester, de Driver, krachten verlenen om te vechten. Omdat Pyra dus een hele bijzondere Blade is willen allerlei verschillende fracties haar onder hun controle brengen. Het aan Rex om haar zo goed mogelijk te beschermen. Pyra zelf wil samen met Rex naar het bovengenoemde Elysium. De titans zijn namelijk langzaam uit aan het sterven, waardoor het restant van de mensheid om natuurmiddelen en ruimte begint te vechten. Rex en Pyra hopen in Elysium een antwoord te kunnen vinden op dit probleem.

Ik heb ietwat met Xenoblade 2-jargon gestrooid, maar de game zelf legt het allemaal heel goed uit. Dit is het meest verhaal-gedreven Xenoblade-game tot nu toe. De lore, het verhaal en de personages komen uitgebreid aan bod in cutscenes die soms makkelijk twintig minuten kunnen duren. Persoonlijk vind ik dat helemaal niet erg. De wereld van Alrest is namelijk erg interessant, evenals de geschiedenis tussen Drivers en Blades.

Qua verhaal ligt het dit keer dichter bij wat je van een typische Japanse RPG kunt verwachten. Het hanteert het bekende cliché dat een groep jonge mensen de wereld probeert te redden. Soms dreigt de game te vervallen in 'power of friendship'-monologen, maar het blijft gelukkig binnen acceptabele grenzen. Het verhaal blijft in ieder geval altijd boeiend genoeg dat ik altijd wel zin had om verder te spelen om de volgende cutscene te zien. De game heeft gelukkig ook wat humor en neemt zichzelf niet altijd serieus. Het zou verder natuurlijk ook geen Monolith Software-game zijn zonder allerlei gekke twists waar fans lang over zullen napraten.

De personages verdienen overigens een extra pluim. Rex, Pyra en de andere party-leden zijn in eerste instantie niet heel boeiend, maar je ziet ze langzaam ontwikkelen en hun achtergrondverhalen worden onthuld. Uiteindelijk blijken ze allemaal toch wel memorabel. De game heeft met gemak de beste cast in de serie. De Engelse dub is wel even wennen, het is namelijk bizar dat de anime-personages met accenten praten die vooral uit allerlei verschillende Engelse steden komen. Plotseling raak je er dan toch aan gewend, na een paar uurtjes vond ik het niet meer storend. Enig minpunt is dat er minder moeite lijkt te zijn gestoken in een paar optionele Blades, de dub daarvan deed soms pijn aan de oren. Liefhebbers kunnen ook de originele Japanse stemmen uitproberen.

Net als de personages heeft de game in het algemeen ook tijd nodig om echt op stoom te komen. In een poging om dit keer de serie wat toegankelijker te maken zijn je opties in het begin erg beperkt. Je wandelt eigenlijk van cutscene naar cutscene en gevechten stellen ook niet veel voor omdat je daar ook vrij weinig opties hebt vrijgespeeld. De eerste grote Titan, Gormott, en de dungeon die je daar doet stelden mij ook een beetje teleur. De eerste tien uur van het spel zijn daarom eigenlijk gewoon een beetje saai. Dat is een domper, maar gelukkig weet de game zich daar los van te breken en uiteindelijk kwam ik op een punt dat ik niet kon stoppen met spelen.

Het verhaal-aspect is dus beter dan ooit verzorgd, maar hoe zit het dan met dat andere belangrijke aspect in Xenoblade-games: het verkennen van de gigantische wereld. Liefhebbers van Xenoblade Chronicles X gaan niet helemaal aan hun trekken komen met dit deel. Xenoblade 2 ontbeert namelijk de ongelofelijke exotische alien-landschappen. De game is ook een stuk meer lineair en er zijn geen mechs waarmee je de wereld op drie verschillende niveaus kunt beleven. Het is duidelijk dat de games een andere focus hebben en dat dit deel meer de filosofie van het origineel volgt.

Dat betekent overigens niet dat er weinig te verkennen valt. Xenoblade 2 is echt een gigantische game. De game bevat meer dan tien titans en ze zijn bijna allemaal stuk voor stuk erg grote locaties. Qua oppervlakte is dit met gemak een van de grootste JRPG's ooit gemaakt en het komt erg dicht in de buurt van Xenoblade Chronicles X, als het al niet groter is. Hoewel de design van de omgevingen niet net zo sterk is als de Wii U-game, blijft het toch een erg mooie wereld die bomvol met geheimen zit. Daarbij is het lekker dat de game geen laadtijden heeft, ook niet als je gebruik maakt van fast-travel.

De wereld en het verkennen krijgen dus een ruime voldoende, maar dat geldt niet voor de beesten die er rondlopen. Je bent veelal aan het vechten tegen reptielen, vogels en allerlei ongedierte die vrij generiek oogt. Er lopen zoals we van de Xenoblade-serie kennen wel een paar gigantische vijanden rond, maar over het algemeen is de game op dit vlak een beetje inspiratieloos. Een nog grotere tegenvaller is het design van bepaalde Blades. 

Xenoblade Chronicles 2 is voornamelijk gemaakt voor Japan en een bepaald publiek aldaar, en dat betekent halfblote anime-meisjes met gigantische borsten. Het bekende probleem van de representatie van vrouwen in games kan weer uit de kast gehaald worden, maar voor mij is het net zo belangrijk dat veel van de designs gewoon lelijk en goedkoop ogen. Het is ook soms moeilijk om cutscenes vol dramatiek serieus te nemen als er de hele tijd tieten worden uitgelicht. Gelukkig blijft het bij de design: een aantal Blades zien er misschien sletterig uit, maar ze acteren gelukkig niet zo. Toch blijft het erg jammer dat Monolith Software met deze ordinaire zooi op de proppen komt.

Alweer een ander minpunt is hoe je de meeste Blades vrijspeelt. De game heeft een soort lootbox-systeem waarbij je 'cores' moet decrypteren. Wat er uit die core komt is willekeurig. Meestal krijg je een waardeloze generieke Blade, maar je hoopt op een unieke Blade (Blades met een uniek uiterlijk die je maar een keer kunt krijgen). De game heeft geen microtransactions, dus kwaadaardig is het niet, maar het blijft een irritant systeem waar je veel tijd aan moet verspillen.

Niet alles wat met de Blades te maken heeft is negatief. Alle 20+ unieke Blades hebben namelijk een unieke questline waarmee je ze sterker kunt maken. Hier is echt veel moeite in gestoken, want je bent vaak minimaal een half uurtje zoet met zo'n questline en alle Blades zijn voorzien van voice-acting. De hoeveelheid content in deze game is sowieso ridicuul. Naast de lange main quest zijn er veel sidequests en allerlei interessante systemen zoals de 'Merc Missions' en het ontwikkelen van steden die je bezig houden. Na honderd uur spelen heb ik het verhaal uitgespeeld, maar er is nog steeds ontzettend veel te doen.

Het vechtsysteem lijkt veel op die van de voorgaande games. Het is minder mobiel en dynamisch als je het vergelijkt met Xenoblade Chronicles X, je staat voornamelijk stil en activeert allerlei skills. Qua strategie heeft het wel meer laagjes. Je moet de juiste skills aan elkaar linken en daarmee combos uitvoeren. Het is hierbij opvallend hoeveel opties je hebt en hoeveel meters je in de gaten moet houden. Als je wat dieper in het spel komt wordt het duidelijk dat het vechtsyteem erg vermakelijk kan zijn. Helaas steekt een oud probleem weer de kop op: veel vijanden zijn damage sponges en kunnen erg veel schade incasseren. Het duurt net iets te lang om reguliere vijanden te slachten. Unieke vijanden en bazen maken dit probleem niet erger, omdat je tijdens gevechten steeds sterkere skills kunt activeren, iets waar je alleen tijdens deze gevechten aan toe komt.

Het is bekend dat Switch-games iets minder mooi zijn als je games op de handheld in plaats van op de TV speelt, maar Xenoblade Chronicles 2 is wat dit betreft iets slechter dan normaal. De game lijkt in handheld-modus op een sub-HD resolutie te draaien, waardoor het heel wazig kan ogen. Dit is jammer, want lange RPGs zijn heerlijk om te spelen op een draagbare console. Ik heb het nu alleen zo gespeeld als ik minder belangrijke taken aan het uitvoeren was.

De voorgaande twee Xenoblade-games waren erg goed, maar de minpunten in die games zijn ook erg diep. Xenoblade Chronicles 2 heeft ook minpunten, maar dit keer wegen ze minder zwaar. De game is in alle opzichten heel aangenaam om te spelen. De quality of life-verbeteringen, zoals een veel duidelijkere quest-log, dragen daar veel aan bij. Het is eindelijk een Xenoblade-game zonder die vervelende scherpe randjes.

Conclusie:
Xenoblade Chronicles 2 is wellicht geen grote verrassing zoals het eerste deel of een net zo prachtig verken-paradijs als Xenblade Chronicles X, maar als game is het de meest complete en daarmee ook beste deel in de serie. De game komt traag op gang en bepaalde designs van Blades stellen teleur,

Pluspunten
Minpunten
  • Goed verhaal dat tot het einde boeit
  • Personages ontwikkelen zich tot een memorabele cast
  • Heel veel gigantische titans om te verkennen
  • Strategisch vechtsysteem
  • Absurd veel (goede) content
  • Eerste tien uren zijn ietwat saai
  • Het design van veel vrouwelijke Blades is slecht
  • Blades unlocken gaat via irritant systeem
  • Reguliere vijanden hebben te veel HP
  • Game oogt wazig in handheld-modus
Exclusief voor Nintendo Switch.