Watch Dogs 2

Na de teleurstelling van deel één probeert Ubisoft het wederom met hacker-franchise Watch_Dogs. Doen ze het nu wat beter? Frank dook de code van de game in.

watchdogsa

Watch_Dogs was in 2014 teleurstellend (niet in de laatste plaats door de 'gepimpte' trailers waardoor de games mooier leken dan de realiteit, net als Carly Rae Jepsen), ondanks dat het zeer veelbelovend was, en persoonlijk had ik ook de twijfels of een hackergame wel werkt. Laat me die vraag maar meteen beantwoorden: ja. Het kan en het werkt. Dit is echter niet te merken aan het begin van de game die naar mijn mening te traag en ‘uneventful’ is. 

Ubisoft had iets goed te maken naar aanleiding van deel één, maar door de trage start van de game wordt dat niet duidelijk in de eerste uren, mijn mening hing in het begin dan ook naar goedkope cashgrab. Dit blijkt het niet te zijn, maar dat betekent niet dat de game nu opeens een plekje in de top-10 lijsten van 2016 moet gaan reserveren.

Hacken & gameplay

Laten we dan ook maar meteen het belangrijkste aspect van de gameplay bekijken, hacken. Dit is leuk gedaan, gelukkig groei je later in de game snel in capaciteiten en dit is waar de game leuk wordt. Een persoonlijk favorietje was de snelweg te betreden met een rappe auto om vervolgens de boordcomputers te hacken. Met het hacken van deze boordcomputers kan je de auto's voor je naar links en rechts dwingen waarna je als een echte Lindsay Lohan de snelweg onveilig kan maken. Maar dit is lang niet alles wat je kan doen: van handgranaten in de zak opblazen tot bewijs vervalsen om zo een tegenstander door de ME te laten meenemen. Het is allemaal mogelijk. Het gaat echter niet in op de nerderige factor van het hacken. Quadrilateral Cowboy deed dit beter, waar je daadwerkelijk moest coderen om verder te komen in de game. Hier blijft het bij een hapklare gameplay-mechanic waar je alleen hoeft in te schatten waar het te gebruiken en inschatten wat je moet gebruiken.

Overigens nog een gratis pro-tip voor een stukje humor: stap 1: hack een nietsvermoedende voorbijganger zijn telefoon (je kan bewijs vervalsen dat hij een verrader is). Stap 2: vervals bewijs dat één van de boze gangleden een terrorist is. Op het moment dat de ME komt aangesneld schakel dan de infrastructuur van de stad uit en geniet van de chaos die volgt.

Redelijk vaak moet je ook een network bypass uitvoeren wat neer komt op een relatief simpel puzzeltje, deze zijn leuk bedacht en worden moeilijker al zit er een redelijk hoge trial-and-error factor in en blijven ze relatief simpel voor een puzzel. Ik kan wel begrijpen dat ze redelijk simpel blijven; de Verenigde Staten blijft een grote afzetmarkt en bij een volk dat voor Trump kiest kan je maar beter geen risico’s nemen.



Gameplay deel 2 (pure poëzie)

Persoonlijk vind ik de auto’s ook niet echt lekker besturen, al komt dat neer op gevoel, en realiseer ik me tijdens het schrijven dat dat hoogst subjectief is. De auto’s reageren snel, en een uitwijkmanoeuvre kan je op het laatst nog inzetten wat dus betekent dat je (logischerwijs) de controle over het stuur verliest. Wat wel zeer goed is gedaan is dat sommige auto’s zwaar aanvoelen en sommige licht, waarbij het hilarische ‘Nudle’-autootje (Ja, Watch_Dog’s equivalent van Google) letterlijk aanvoelt als een pingpongbal. Gunplay doet zijn ding, maar het is overduidelijk dat de game bedoeld is om te sneaken, en vanuit de schaduwen je de wereld digitaal moet zien te veroveren. Dit wil zeggen; het is zeker mogelijk jezelf te beschermen maar late-game kom je tegenover vijanden die simpelweg (en realistisch gezien ook) je kont schoppen.

De multiplayer is leuk bedacht, denk aan Dark Souls waar je “ge-invade” wordt door een andere speler. Wanneer je bijvoorbeeld door de politie achterna gezeten wordt, roept de politie soms een andere speler als hulpje om ze te helpen. Ook wordt je soms ge-invade en probeert iemand je data te stelen en moet je NPC’s blijven profilen tot je deze naarling hebt gevonden. Wat ze ook uit Dark Souls hebben meegenomen is de co-op, je kan met zijn tweeën lekker kutten in de stad, of samen op een speciale missie voor twee personen gaan. Ten tijde van het schrijven was deze multiplayer nog niet beschikbaar, daarom staat hierboven geen oordeel over deze modi. Wel wil ik toevoegen dat dit een beetje matig werk van Ubisoft is.


De wereld

De wereld leeft, bruist, ademt. Je hebt verscheidene locaties waar je bijvoorbeeld bier kan drinken in een bar, koffie kan drinken in een koffiehuis, of bier kan drinken in een restaurant(?). Dit zijn geen ingrijpende toevoegingen maar niettemin draagt het wel bij aan de ‘levendheid’ van de wereld, evenals de interactie van de NPC's op straat met elkaar. Wat wel een gemiste kans is, is dat je niet bezopen kan raken van het bier dat je jezelf toedient. Denk aan Aristoteles en catharsis.

Ook de gewone voorbijgangers, waarvan je de mobieltjes kunt hacken om een telefoongesprek af te tappen of hun chats, voelen natuurlijk aan. Wat tezamen met het profilen van de voorbijgangers soms leuke situaties oplevert. Denk bijvoorbeeld aan de dakloze telemarketeer die een heen-en-weer heeft over drugshandel, en verder talloze – soms hilarische – gesprekken/chats.

Qua algeheel design van de wereld speelt Watch_Dogs leentjebuur bij GTA door middel van de talloze persiflages van bekende personages en bedrijven (Nudle Maps, Jimmy Siska, een acteur die lid is van een Scientology-achtige kerk…). In het geheel is San Francisco ook gewoon een véél leukere stad dan Chicago ooit zou kunnen zijn.



Personages & verhaal

Marcus Holloway is een véél leuker personage dan Aiden Pearce (niet zo moeilijk, Pearce had het karakter van een zonnebloem, of een kartonnen bord met een smiley erop geschilderd). Hij heeft een natuurlijk charisma wat knap is om te bewerkstelligen. Dit geldt voor vrijwel alle personages, alleen is er één klein probleempje: niemand krijgt enige vorm van character development. Niemand! Vaak worden de personages (de één meer potentie dan de ander) in de wereld gedropped, en word je even ondersteund door één of twee zinnen aan beknopte uitleg wie het is, en daar blijft het bij. Daarbij moet ook worden verteld dat door dit gebrek aan development bepaalde ‘emotionele’ momenten totaal aan mij voorbijgingen. 

SPOILERS!

Op een gegeven moment wordt één van je hackermaatjes vermoord door een gang/ Marcus is helemaal overstuur, maar het weerklonk niet in mijn inborst, de gemiddelde kruiswoordpuzzel levert meer emoties op dan deze ietwat geforceerde scene.

Spoiler/end

Ook qua verhaal is het allemaal niet erg indrukwekkend: een kwaadaardig bedrijf wil data oogsten van mensen, onze lieve vrienden van Anonymous DedSec staan voor de vrijheid. En dus krijg je een eindeloze sloot aan missies om genoeg processorkracht te vergaren door middel van volgers opdat je genoeg processorkracht hebt om eerdergenoemde kwaadaardige megacorporatie neer te halen. Ja, dat is het hele verhaal.

Waar ze wel goed aan hebben gewerkt is de belachelijke kledingstijl die de hackers in deel één aangemeten kregen. Dit keer hebben we een daadwerkelijke autist in de groepering zitten (allicht om een binding met de gemiddelde bezoeker van FOK! te krijgen)! Het zijn geen rebellen meer in het beeld van kalende middelbare bestuursvoorzitters die zo de jeugd proberen te begrijpen maar redelijk gewone mensen (helaas nog steeds geen dikke zwetende nerds getooid in jampotten en neckbeards, je kan niet alles hebben).



TL;DR

Watch_Dogs 2 heeft veel van de fouten van zijn voorganger geleerd en daar mag Ubisoft voor gecomplimenteerd worden. De game neemt zichzelf niet serieus en dat is verfrissend voor dit genre aan games. Dit betekent niet dat de game ineens geniaal is, want daar maakt het nog wel te veel fouten voor: het verhaal is te simpel, de character development straalt door afwezigheid en de gameplay is ietwat eenzijdig (maar wel leuk, laat dat wel duidelijk zijn). Daarom doet deze game me ook ongelofelijk aan Assassin’s Creed denken. Het is prima, het is een leuke, vermakelijke game en koopadvies zou van mij uit zijn; scoor de game in de zomer en je hebt een fiks aantal leuke uren voor de boeg. 

Pluspunten
Minpunten
  • Graphics
  • Humor
  • Hacken
  • Verhaal
  • Character development
  • Geen multiplayer bij launch
Verkrijgbaar voor PlayStation 4, Xbox One en PC. Gespeeld op PlayStation 4.