Star Ocean: Integrity & Faithlessness

Fans van console-JRPG’s hopen dat Star Ocean: Integrity & Faithlessness het startsein zou zijn van het begin van een nieuwe gouden generatie voor een genre die tegenwoordig vooral op handhelds sterk is. Een terugkeer naar PS2-dagen, een tijd vol glorieuze console-JRPG’s. Helaas is Star Ocean het tegenovergestelde: een onvervalste valse start.

De bovengenoemde verwachtingen voor Star Ocean waren misschien ook wel niet realistisch. Dit is feitelijk een kleine JRPG met een beperkt budget. Het is geen epische space opera die als sequel op Star Ocean 3 of 4 dient. Het is een kleinschalige game die een soort reboot moet voorstellen en qua schaal meer in lijn ligt met de originele Star Ocean.

Ondanks aangepaste verwachtingen is de game helaas toch erg slecht. De budgetbeperkingen zijn simpelweg te zichtbaar en bepaalde designkeuzes vernietigen de sterke punten van de serie. Om te beginnen het budget, het gebrek daaraan heeft waarschijnlijk de kwaliteit van de graphics aangetast en voor een gebrek aan echte cutscenes gezorgd.

Niet dat een groter budget dit extreem saai en voorspelbaar verhaal naar een hoger niveau had getild. Integrity & Faithlessness speelt zich af in Faykreed, een planeet die niet veel verder dan de Middeleeuwen is qua ontwikkeling. Je speelt als Fidel, de zoon van een beroemde soldaat. Fidel ziet in de openingsuren van de game een ruimteschip neerstorten en maakt contact met Relia, een klein buitenaards meisje met bijzondere krachten. Ondertussen speelt er een burgeroorlog in de achtergrond waar Fidel ook in verwikkeld raakt.

Genoeg elementen voor een degelijk verhaal, maar het komt er totaal niet uit. De personages en hun relaties zijn onderontwikkeld en dialogen zijn van het niveau van een derderangs-anime. Nou hebben recente Star Oceans ook geen al te beste verhalen en personages, maar die kwamen nog tenminste met bizarre twists die voor wat vermaak zorgden. Integrity & Faithlessness blijft te alle tijde doodgewoon en daardoor ook doodsaai.

Star Ocean oogt grafisch als een HD-remaster van een PS3-game. Toch is de game is niet per se lelijk, maar de omgevingen zijn zo extreem generiek dat de weinige potentie dat het had, ongedaan wordt gemaakt. De gebieden en dorpen die je bezoekt voelen als dertien in een dozijn, er zit totaal geen fantasie in. Helemaal niets is ook maar een beetje memorabel.

De velden waar je doorheen loopt zijn open. Verwacht echter geen open wereld, het zijn meer open levels die vrij klein en leeg zijn. Zelfs dan heeft de game behoorlijk veel moeite om alle elementen goed te laden, hierdoor zie je allerlei details zoals gras en bomen uit het niets verschijnen. De game oogt ook heel erg janky door de bizar slechte camera. Zelfs als je door een recht stuk loopt wiebelt het vanzelf de hele tijd op en neer. Ik werd hier zo misselijk van dat ik bang was dat ik überhaupt het spel niet zou kunnen spelen, maar na een paar uur spelen ging het wennen. Het wiebelen van de camera blijft wel irritant.

Ondanks al die minpunten had het terug kunnen vallen op het uitstekende actie-RPG vechtsysteem. Maar zelfs daar gaat het mis. Een nieuwe feature van deze Star Ocean is dat alle leden van je party meedoen aan gevechten, zelfs als het er acht zijn. Je kunt ook op elk moment tussen ze wisselen en ze zelf besturen. In theorie een leuk idee, maar in de praktijk leidt dit alleen maar tot chaos. Een chaos die nog erger wordt dankzij de bovengenoemde camera-issues.

Het spel probeert een steen-papier-schaar systeem te hanteren met lichte klappen, zware klappen en blokkeren. Door die chaos kun je echter vaak niet goed zien wat er aan de hand is en meestal is het goed om simpelweg lichte klappen en speciale skills te spammen. De nuance die in vorige delen in de combat zat, is bijna helemaal verdwenen. Alleen in speciale optionele missies in dungeons moet je af en toe echt opletten.

De onophoudelijke stroom minpunten houdt daarmee niet op. De game heeft bijvoorbeeld een aantal missies waarin je een vrouw genaamd Anne moet verdedigen, die alleen maar gemaakt lijken zijn om de speler te irriteren. De sidequests zijn meer inhoudsloos dan sidequests in MMORPG's van vijftien jaar geleden. Ten slotte moet je in deze game constant backtracken, terwijl de wereld al niet heel groot is.

Conclusie:
Star Ocean is een game die op te veel plaatsen aantoonbaar last heeft van budgetbeperkingen. Maar dat biedt geen verklaring voor een aantal belachelijk slechte designkeuzes. Integrity & Faithlessness komt hierdoor niet eens op het niveau van een gemiddelde PS2 JRPG, laat staan een goede moderne RPG. Als de andere aankomende console-JRPGs niet beter zijn, kan het genre beter gewoon op handhelds blijven.

Pluspunten
Minpunten
  • Combat is heel af en toe goed
  • Fantasieloze wereld met kleine gebieden vol pop-in
  • Slechte personages en slechter dialoog
  • Bizar slechte camera
  • Chaotische combat
  • Inhoudsloze sidequests
  • Te veel backtracken
Exclusief voor PS4.