Star Fox Zero

Vorig jaar, na een speelsessie op de E3, had ik bedenkingen over Star Fox: Zero. De besturing speelde me vooral parten. Het vierde kwartaal van 2015, daarin zou de release oorspronkelijk moeten gebeuren, maar toen werd het stil omtrent de vos en zijn dierenteam in hun ruimteschepen. Er gingen zelfs geruchten dat de ontwikkeling in problemen was gekomen en de release helemaal niet meer zeker was. Nu weten we beter, want Star Fox: Zero had meer tijd nodig om echt als ”af” bestempeld te worden. Deze week ligt hij in de winkel.

Voor de mensen die Starwing en de latere uitgekomen versie niet eens kennen, een kleine opfriscursus: in de allereerste SNES-versie, waarin de Super FX-chip het licht ziet, vormen Fox, Peppy, Falco en Slippy een team ruimtepiloten die ingehuurd worden door General Pepper. Het team maakt gebruik van Starwings, wendbare ruimteschepen die ook over veel vuurkracht beschikken. De game werd in onze regio Starwing genoemd, in Amerika Star Fox. Het vervolg heette hier Lylat Wars in plaats van Star Fox 64 en pas op de GameCube mochten we ook hier in Europa Star Fox in de titel zien, in dit geval Star Fox Assault. De aankomende Star Fox Zero voor Wii U is volgens Nintendo een ‘re-imagening’ van de allereerste Starwing. Het is dus geen port van de SNES-game, maar het volgt meer het verhaal met het originele team.

Star Fox Zero

Als oude Starwing-fanaat wilde ik natuurlijk de Wii U-versie echt aan de tand voelen. Opstarten dus maar en “do a barrel roll”. Grafisch is het vooral zo tof dat ondanks dat de ontwikkelaars echt wel meer eruit zouden kunnen persen, ze het typische Starwing-gevoel in ere houden. Dus nee, die hoekige vormen die je overal ziet, is niet omdat de Wii U de kracht niet in huis heeft, maar omdat ze de look van de oude generatie graag behouden. Dus alles spat in polygonen uit elkaar, want zo hoort het als je de oudere games ooit gespeeld hebt. Dit keer zit er geen Super FX-chip in een cartridge om de game snelheid te geven, dat doet de Wii U zelf wel. Er gebeurt constant wat op het scherm, maar dat zou op zich geen probleem moeten zijn.

In de E3-demo vormde zich een probleem door het tweede scherm op de GamePad. Op je televisiescherm zie je namelijk de omgeving waarin je vliegt, maar geen crosshair. Die zie je vanuit de cockpit op je GamePad. Dus waar ik in de preview al over schreef: je voelt je een ja-knikker, want je bent constant aan het kijken waar er vijanden om je heen zijn om daarna weer naar je tweede scherm te gaan om te mikken. Maar gelukkig, een van de dingen die in de extra ontwikkeltijd is toegevoegd, is een selectie-knop. Je kunt dus een vijand selecteren, al is diegene achter je. In je cockpit op je GamePad zie je dan uit een juiste camerahoek waar hij is en kun je al vliegend hem in je vizier sturen. Een reden minder om naar je televisiescherm te kijken dus. Wat eigenlijk weer jammer is, want ja, waarom al die HD-graphics als je het merendeel van de tijd naar je GamePad aan het staren bent?

Star Fox Zero

De missies, de bazen en de aanpak die je bij elke baas moet bedenken, alles is gevariëerd. Ook de voertuigen. De ene keer zit je in je Airwing, een andere keer in een tank, een walker of een helikopter. Vooral die laatste is erg leuk, want in plaats van een vechtmachine zit je in een research-modus. Je kunt namelijk een kleine robot naar beneden laten zakken die weer computers kan hacken. Zo kun je door beveiligde deuren heen komen of verdediging, die jou normaal aan flarden zou schieten, uitschakelen.

Toch voelt de besturing nog steeds niet fijn, ook niet met de selectietoets. Als je met je GamePad aan het rondkijken bent stuur je meteen. Heel handig als je wil mikken op vijanden, maar niet als je gewoon je GamePad even anders wil vasthouden. Gelukkig is er een optie om de beweging-ondersteuning alleen te laten gelden als je een van de schouderknoppen ingedrukt houdt. Maar er zijn simpelweg teveel knoppen om de vele soorten voertuigen met elk weer speciale functies te besturen. Of wat te denken van de barrel roll? Op de SNES-versie zat die logisch aan de schouderknoppen, nu aan de analoge rechterstick. Niet prettig, zeker niet omdat er altijd iemand is die je bestookt met lasers, en je die natuurlijk wil mijden.

Star Fox Zero

Het is dan ook vreselijk wennen aan die besturing. Het is dat ik er een leuke tijd mee bezig kon zijn om deze onder de knie te krijgen, maar mijn eerste paar missies voelden eerder frustrerend dan leuk aan. Het is dan ook niet meer Starwing, waarin de besturing zo simpel was en de actie net zo chaotisch. Die actie is gebleven, maar je moet nu nog denken naar welk scherm je kijkt om gevaren van te voren te zien aankomen, en naar welk scherm om te mikken. Dat vergt gewenning, maar voor mij went het nog steeds niet, het is alleen wat gemakkelijker geworden naarmate ik meer tijd in de game gestoken heb.

Nu heb ik ook een tijdje Star Fox Guard gespeeld, een ‘gratis’ spel dat gebundeld wordt met Star Fox Zero. Het is ook los verkrijgbaar in de eShop voor zo’n vijftien euro. Simpel uitgelegd: het is een tower defense game voor Wii U en had net zo goed een heel andere naam kunnen hebben, want het heeft echt zijdelings met Star Fox te maken. Het verhaal is dat de oom van Slippy Toad de baas is van een mijn die jij moet beschermen en dat de leden van Star Fox nog eens overvliegen, maar dat is het ook wel. De mijn wordt aangevallen door robots. Er zijn twee typen: aanvallende robots die meteen zorgen voor game over als ze bij de reactor komen, en andere die jouw camera’s storen met signalen, rook of andere irriterende zaken.

Star Fox Guard

De mijn heeft heeft enkele ingangen en jij moet ze beschermen door camera’s met wapens te plaatsen door middel van de GamePad. Deze schieten niet automatisch, jij moet naar een hele wand tv’s kijken waar je kunt schakelen naar elk van de twaalf camera’s. Die camera wordt dan actief en bestuurbaar. Dat wil zeggen, jij kunt de camera mikken naar robots die de mijn binnen willen vallen en ze kapot schieten met het wapen. Natuurlijk, hoe verder je in rang stijgt, hoe meer soorten camera’s en wapens je vrijspeelt. Je mag niet alle camera’s upgraden, in het begin zelfs maar een van de twaalf. Later speel je upgrades vrij zodat je er meer mag upgraden. Een tijdje later heb ik een zwevende camera die perfect is tegen robots die uit de lucht vallen met een parachute bijvoorbeeld, maar er is ook een camera met vriesstraal of een camera die meerdere doelen kan bestoken.

Star Fox Guard

Maar de makers van Star Fox Guard hebben ook een hekel aan de crosshair, want deze is er weer niet. Dus mikken is domweg blijven schieten tot je de juiste lijn hebt om de robot te raken. Een ander probleem: omdat je twaalf camera’s langs de rand ziet op kleine tv’s en een groter scherm in het midden hebt voor de actieve camera wordt het allemaal erg onoverzichtelijk. De map op de GamePad laat de robots pas zien als ze zo goed als in je basis zijn, dus daar kun je ook niet altijd van op aan. Kortom, het is weer ja-knikken: je ziet op je televisie vijanden naderen, je moet naar je gamepad kijken om de camera te selecteren en dan weer op de televisie mikken en schieten.

Het is lastig een cijfer aan Star Fox Zero en de gebundelde Star Fox Guard te plakken. De variatie is er, in levels, voertuigen en bazen. De nostalgie is er door de grafische stijl, die nog steeds hoekig is, zoals het bij Star Fox hoort. Het is dan ook geen simpele port van SNES, maar een “zo zouden we Starwing nu maken”. Maar de besturing vergalt een hoop plezier. Ze hebben de extra tijd die ze door het uitstellen gekregen hebben gebruikt om in ieder geval weer voor wat overzicht op de GamePad te zorgen met de selectietoets, maar het voelt nog steeds niet perfect. Ik wil van een dogfight kunnen genieten, nu was het vooral frustrerend heen en weer sturen om de tegenstander weer in het vizier te krijgen. Star Fox Guard is leuk voor even, maar lange sessies zijn gewoon niet aan te raden. Ook die game komt niet lekker uit de verf door het gebruik van twee schermen.

Pluspunten
Minpunten
  • Variatie in voeruigen, levels en bazen
  • Nostalgische graphics en barrel-roll
  • Besturing is frustrerend
  • Twee schermen werken niet lekker samen
Exclusief voor Wii U.