Bravely Second: End Layer

Bravely Second lijkt een cynische sequel. De game hergebruikt content uit een game die bijna ten onder ging aan hergebruikte content. Het nieuwe verhaal is matig en de nieuwe muziek is een stuk minder vergeleken met de voorganger. En toch is het een van de betere sequels die ik heb gespeeld, allemaal dankzij het job-systeem.

Bravely Second is een directe sequel op Bravely Default, dat eind 2013 erg succesvol was. De 3DS JRPG voelde nostalgisch aan, maar was tegelijk een kwalitatief goed product met veel moderne tweaks. Het stortte wel als een kaartenhuis in toen de makers bij het laatste hoofdstuk besloten om alle content in de game meermaals als een citroen compleet uit te persen.

-

Bravely Second speelt zich af in dezelfde wereld: Luxendarc. De game voelt daarom in eerste instantie goedkoop aan. Je gaat langs dezelfde oude steden en in optionele sidequests zelfs langs dezelfde dungeons. Ik was daarom klaar om het spel volledig af te branden, maar al snel wist het me op andere gedachten te brengen. Het job- en vechtsysteem zijn namelijk zó goed dat het overige bijna niet meer relevant is.

Net als Bravely Default maakt Bravely Second gebruik van het jobsysteem dat we van een aantal oude Final Fantasy games kennen. Je krijgt nieuwe jobs door bazen te verslaan. Die kun je vervolgens door de vier helden laten equipen. Wanneer je dan gevechten wint krijg je niet alleen XP waarmee je traditioneel levelt, maar ook 'job points' waarmee je de job levelt. Door de job te levelen kun je bepaalde skills van die job permanent leren die je daarna dus ook kunt gebruiken als je een totaal andere job hebt. Hiermee kun je dus complexe combinaties van skills aanleren uit allerlei verschillende jobs.

De job- en skill-configuraties van jouw party zijn dus uniek aan jou. En juist dat customizen en je eigen builds bouwen is extreem verslavend en leuk. Een van mijn doelen was bijvoorbeeld om een quad-wield Ninja te maken, oftewel een Ninja die met vier wapens tegelijk vecht. Daarvoor moest ik eerst een van de nieuwe jobs, de Charioteer, levelen. Ik wil dat die Ninja ook een beetje snel is, dus ik heb hem ook de 'Speed 20% Up' skill van de Thief aangeleerd. Zodoende had ik mijn eigen ultieme Ninja gecreëerd.

De nieuwe jobs zijn echt geweldig. De Wizard is bijvoorbeeld een heel slim en nuttig alternatief op de Black Mage. Je hebt veel bizarre nieuwe jobs zoals de 'Catmancer' waarmee je kattenvoer gebruikt voor allerlei skills. En dan heb je nog jobs zoals de Guardian  of de Exorcist waarmee je krankzinnige dingen kunt doen die ik liever niet wil spoilen.

Het strategische bravely/default-systeem, waarmee je er voor kunt kiezen om meerdere beurten tegelijk uit te voeren of juist beurten op te sparen, is nog altijd van toepassing. Het verleent de game een extra laagje diepgang die de meeste turn-based JRPGs niet hebben. Als je zeker weet dat je de vijanden op de eerste beurt kunt verslaan kun je gewoon twaalf beurten (vier per held) in een keer doen om ze te verpulveren. Maar als de vijanden dat toch overleven moet je vier beurten toekijken hoe ze jou in elkaar slaan. Vooral baasgevechten dwingen je om goed na te denken waar je brave of default moet gebruiken.

Ik heb tot nu toe weinig gezegd over de personages en het verhaal, maar dat komt omdat ik ze eerlijk gezegd meer zie als een leuk extraatje. Wat opvalt is dat dit geen serieus red-de-wereld JRPG-verhaal is, nee, het is een comedy. De wereld is inderdaad in groot gevaar en Agnès, een van de helden uit de eerste game, is gekidnapt. Toch zijn de meeste dialogen vrij absurd en bomvol grapjes. De opgesloten Agnès, die je via een magisch object kunt contacteren, is ook niet aan het lijden. Elke keer als je haar opbelt is ze bijvoorbeeld een trui aan het breien, of een pudding aan het eten.

Het komische aspect van de game is leuk, maar het verbergt amper dat de game qua verhaal eigenlijk niet veel om het lijf heeft. De nieuwe personages zijn niet echt memorabel en het verloop van het verhaal is erg voorspelbaar. Het is alsnog wel onderhoudend, maar in principe keek ik altijd veel meer uit naar de volgende job die ik zou vrijspelen dan naar de volgende cutscene. Bravely Second is qua verhaal overigens amper toegankelijk voor nieuwkomers. Het refereert constant naar gebeurtenissen van de eerste game en bijna alle oude personages komen wel een keer langs.

Ik wil ten slotte nog een ding duidelijk maken over het grootste zorgpunt van de game: de hergebruikte content. De makers waren gelukkig slim genoeg om vooral de nieuwe content uit te lichten. Door het verhaal te spelen speel je alleen compleet nieuwe jobs vrij en je bevindt je ook bijna alleen maar in de nieuwe steden en dungeons. De oude content is bijna volledig verbonden aan optionele sidequests. Daardoor voelt de game alsnog een beetje vers, al had ik nauurlijk liever een compleet nieuwe wereld gezien.

Conclusie
Bravely Second heeft veel minpunten, maar blinkt ontzettend hard uit in het job- en vechtsysteem. Het zijn niet de plottwists die voor veel discussie gaan zorgen, maar de builds die je uit verschillende jobs maakt. Dit is een van de weinige JRPGs die je niet speelt voor het verhaal en de personages, maar voor de gameplay.

Pluspunten
Minpunten
  • Nieuwe jobs zijn geweldig en maken builds bouwen nog leuker
  • Het brave/default-vechtsysteem verleent de game een interessant strategisch laagje
  • Veel focus op grappen en grollen voelt als een keer wat anders.
  • Het verhaal en de personages zijn erg voorspelbaar
  • Nieuwe muziek is niet memorabel
  • Hergebruikte content is toch wel een beetje jammer
Exclusief voor Nintendo 3DS.