Blu-ray: Spy

Melissa McCarthy is ondertussen een merk aan het worden. De ietwat gezette dame heeft een imposante lijst aan titels opgebouwd waarin ze telkens als een karikatuur van zichzelf te zien is en daar blijkbaar goed geld mee kan verdienen. Is Spy opnieuw zo'n nietszeggende titel, of weet de film voor de verandering iets anders te bereiken bij de kijker dan alleen het "haha, ze is dik en valt elke keer"-effect?

Susan Cooper is al haar gehele loopbaan bij de CIA verantwoordelijk voor het welzijn van geheim agent Bradley Fine, gespeeld door Jude Law. In de kelder bevindt zij zich achter een computerscherm en is daardoor de ogen en oren van de man, waarvoor ze een lichte voorkeur voor heeft ontwikkeld in de jaren. Wanneer hem iets gebeurd, moet Susan plotseling in actie komen. Ze moet het veld in, alleen in een iets andere vorm dan waarop ze had gehoopt. In die vorm moet het haar lukken om meesterverleidster en crimineel ... te verslaan en op tijd de wereld te redden van de kernwapenaanval die gepland staat. 

Een comedy met een cast die bol staat van de goede namen is een zeldzaamheid aan het worden in Hollywood. Vooral de variatie begint steeds meer een uitzondering te worden, en het gros van de acteurs en actrices dat naam gemaakt heeft met het genre lijkt dan ook steeds vaker voor het genre in kwestie te kiezen. In Spy zien we Jude Law sinds lange tijd weer in een rol waar om gelachen kan worden en Rose Byrne in de rol van slechterik, iets dat ook nog nooit is voorgekomen. Alle ingrediënten zijn er dus om dit een succesverhaal te maken. Voeg daaraan toe dat Paul Feig verantwoordelijk is voor het script, die eerder het hilarische Bridesmaids schreef, en de spanning of dit de uitzondering op de regel kan worden, neemt in verdere mate toe wanneer de film wordt aangezet.

Al snel blijkt dit niet waar te zijn. Het merk dat McCarthy is geworden zorgt ervoor dat elke titel waarin zij verschijnt uit hetzelfde kaliber grappen bestaat, waarin er soms een sprankje van hoop te vinden is op iets dat niet op de status quo lijkt. Het slapstick-niveau is opnieuw erg hoog en dit doet af aan het feit dat de film een tamelijk belangrijke boodschap mee wil geven: blijf jezelf en laat anderen je niet veranderen. Dit legt McCarthy er alleen met zo'n dikke laag grappen bovenop, dat de geloofwaardigheid van de boodschap naar een zeer laag niveau afdrijft. Wel is er een compliment te geven aan de acteurs die de bijrollen vervullen in deze film. Die zorgen er namelijk voor dat het schilderij wat McCarthy aan het schilderen is niet volledig buiten de lijntjes komt. 

Een component dat deze blu-ray uitgave uitzonderlijk maakt is de imposante lijst aan extra materiaal. Het schijfje is aangevuld met meer dan twee uur aan onvertoond materiaal, ondermeer de extended cut, die voor de fans van de film en voor de mensen die toch wel een klein beetje hebben kunnen genieten, een ideale mogelijkheid is om nog even wat langer op de bank te blijven zitten. De verwijderde scènes zijn vrijwel nietszeggend, maar de vele featurettes die op het schijfje te vinden zijn geven wel een beter kijkje achter de schermen dan een gemiddelde making-of. Daarmee is deze thuisuitgave van een film die het al erg goed deed in de bioscopen voor de liefhebber een must-have, maar voor het gros van het publiek vooral een leuk avondje bankzitten.