Halo 5: Guardians

Bij het opstarten van Halo 5: Guardians word je begroet door de bekende klanken. Echte fans weten wel welke dit zijn. Vanaf dat moment voel je je weer thuis. Halo is er weer en het genieten kan beginnen. 

Halo 5: Guardians Campaign 1

Controls en feeling
Tenminste, na een korte periode van wennen. In Halo 5 zijn de controls namelijk grondig aangepast. Waar je bijvoorbeeld voorheen met het rechterpookje inzoomt, doe je dit nu met de linker-trigger. Met het rechterpookje ga je nu naar de crouch-positie (waar je de knop overigens niet meer voor ingedrukt hoeft te houden). Melee gebruik je niet meer met B, maar met RB. Zo zijn er diverse veranderingen toegepast, waardoor Halo 5 meer in de lijn valt met andere shooters. Toegegeven, na wat wennen voelt het geheel meer natuurlijk. 

Wat ook opvalt is dat het geheel een stuk strakker aanvoelt. De voertuigen besturen strakker (ook de flip-geile Warthog), de gameplay is sneller en spelers hebben meer vrijheid in hun bewegingen. Zo kun je nu als speler jezelf optrekken aan randen, is het sprinten nog steeds aanwezig en kun je ook een Spartan Strike uitvoeren. Hiermee hang je in de lucht en schiet je jezelf naar een specifieke plaats met je 'jet-thrusters'. Hiermee schiet je niet alleen snel weg, maar kun je ook vijanden vermoorden. Een nieuwe tactiek dus.

Wat ook bijdraagt aan de uitermate vloeiende gameplay is het feit dat Halo 5 te allen tijde vast weet te houden aan 60 frames per seconde. Met behulp van zogenaamde dynamic resolution scaling schroeft de game de resolutie op zware momenten iets terug, om genoeg rekenkracht te kunnen reserveren voor de framerate. In de praktijk blijkt dat het terugschalen van de resolutie niet echt merkbaar is. Dat is ook niet zo vreemd, het mechanisme schakelt in zodra er veel gebeurt op het scherm, en laten dat nou net momenten zijn dat je veel te druk bent met oorlog voeren om de resolutie van textures uitgebreid te bestuderen.

Halo 5: Guardians Campaign 2

Aan de ene kant zijn dit prima verbeteringen. De gameplay wordt vernieuwd, de controls zijn verbeterd en de handling is meer dan prima. Het geeft een gevoel van precisie en delicatesse die weinig shooters op consoles hebben gehad. Waar in veel shooters de gunplay nog erg te wensen overlaat, bijvoorbeeld doordat de besturing van de crosshair erg stug gaat, of vanwege 'realismefoefjes' die een soort vertraging in het richten aanbrengen, werkt het mikken in deze game uitstekend. Toch geeft dit allemaal ook het gevoel dat Halo 5: Guardians minder Halo is dan eerdere delen. Dit begon al in Halo 4, met de toevoeging van sprinten, en aan die koers houdt 343 zich dus vast. Op zich niet erg, ik ben ervan overtuigd dat het goed is voor de serie, maar voor 'puristen', fans van de oude dag, is het ongetwijfeld minder aantrekkelijk dan eerst.

Singleplayer
In de singleplayer volg je het verhaal van twee kampen. Aan de ene kant heb je Master Chief en zijn Blue Team. Na de gebeurtenissen van Halo 4 is Master Chief op zoek gegaan naar Cortana. Master Chief ondergaat missie na missie, ongetwijfeld voor afleiding van zijn gevoelens, maar ook om informatie te vinden betreffende Cortana. Daarnaast heb je Startan Locke en zijn Team Osiris. Het is hun taak om dokter Halsey en Master Chief terug te brengen naar UNSC Infinity. Een conflict tussen de partijen is een logisch gevolg. 

Het verhaal is an sich spannend, maar je merkt dat er gaten zijn. Toen ik de game speelde, had ik geen idee wie Spartan Locke is en wie Blue Team is. Deze zijn blijkbaar geïntroduceerd in andere Halo-series (boek, tv-serie), maar dat krijgt in-game vrijwel geen toelichting. Ook de nieuwe vorm van de Covenant wordt niet besproken, maar gewoon gepresenteerd. Het maakt het geheel een beetje vaag voor de fans die enkel de games spelen en niet ook de boeken lezen, comics volgen en series kijken. Een jammere vorm van storytelling dus, want het verhaal heeft wellicht meer potentie dan het nu brengt.

Halo 5: Guardians Spartan Locke

Qua moeilijkheidsgraad is de game ietwat versimpeld. Legendary is nog altijd uitdagend, maar er is een nieuwe feature toegevoegd. Doordat je nu met vier spelers de co-op kunt doen (of met drie AI-teamgenoten speelt), is er nu de mogelijkheid om teamgenoten 'terug tot leven te brengen'. In-game wordt het uitgelegd als het pantser dat niet meer functioneert. Je hebt hierna een paar seconden. Helpt een teamgenoot je in die tijd, kun je gewoon weer verder met een vol schild. Het is niet moeilijk in te beelden dat hier enigszins makkelijk misbruik van te maken is. Ren een groepje vijanden binnen, blaas er een paar op en wordt weer teruggebracht door een teamgenoot. Rinse and repeat en bam, level gehaald. Nu moet daar wel de kanttekening bij geplaatst worden dat het reviven natuurlijk enkele seconden duurt en je in die tijd behoorlijk kwetsbaar bent.

Verder kun je je mede squadmembers in Halo 5 verschillende taken geven. Van het simpelweg laten aanvallen, tot het geven van bevelen om voertuigen te besturen, wapens op te pakken of plasmakannonen te bemannen. Het geeft net die extra draai aan de solo-play, zodat je niet constant met een 'forever alone'-gevoel door de levels struint.

Je kunt dus stellen dat Halo 5: Guardians een aantal dingen goed doet en een aantal kansen laat liggen. De controls zijn strak en na even wennen erg goed en natuurlijk. De mechanismen zijn natuurlijk en de gameplay ondergaat, zeker voor Halo-begrippen, een evolutie. Niet iedereen zal deze wijzigingen op prijs stellen, maar kijkend naar de serie zijn ze naar mijn mening een absolute verbetering. Het verhaal is minder, maar alsnog aangenaam om te spelen. Gelukkig houdt Halo 5: Guardians hier niet op, want waar de meesten Halo voor kopen is ongetwijfeld de multiplayer.