Holland - Natuur in de Delta
De natuurfilm is terug. Door dezelfde lens als waarmee het pareltje van de Nederlandse natuurfotografie, De Nieuwe Wildernis, werd gefilmd, komt nu een nieuw avontuur. En dat avontuur speelt zich af rond vijf verschillende hoofdrolspelers. Mark Verkerk regisseert een knap scènario bij elkaar, terwijl hij er rekening mee moet houden dat de hoofdrolspelers zich niet altijd aan het door hem geschreven script hoeven te houden. En dit keer volgt het verhaal de acteurs in de oeroude Hollandse delta.
De vijf hoofdrolspelers die gevolgd worden zijn het pimpernelblauwtje, de bever, de zeearend, de haas en het stekelbaarsje. Aan de laatstgenoemde de eer om het verhaal af te trappen. Het blijkt nogal een vermoeilijkte reis te zijn voor het kleine visje, sinds dat de mens zich is gaan bemoeien met de natuur. Dat had uiteraard wel een goede reden, de keringen die voor de vermoeilijking zorgen zijn namelijk geplaatst naar aanleiding van de allesvernietigende Watersnoodramp van 1953 in Zeeland. Als er verder wordt ingezoomed op de delta komt er een andere hoofdrolspeler ten tonele: de bever. En dat het diertje kan bouwen was al bekend, maar in deze mate zal er zeker voor zorgen dat er bij het publiek wat spreekwoordelijke monden open zullen vallen. En dat daar een techniek bij komt kijken, is natuurlijk ook prachtig om te zien.
Het pimpernelblauwtje
Het verhaal wordt verteld door een samenwerking tussen Bram van der Vlugt en Carice van Houten. Dit is gelijk het eerste en misschien wel het enige minpunt aan de film. Vooral van Houten past niet echt in het ritme van de film en haar stem kan al snel als bedreigend worden ervaren. Ook is het als kijker vaak weer even wennen als de korte stukjes die van Houten te melden heeft ingelast worden. Het was een betere keuze geweest als voor een enkele verteller was gekozen, want er was al snel te wennen aan de stem van Harry Piekema in De Nieuwe Wildernis. Van der Vlugt heeft een fijne vertelstem, iets wat hij al op vele verschillende manieren heeft laten merken, grotendeels door zijn rol als de man met de baard.
De beelden zijn werkelijk prachtig en het is dan ook een feest om naar de film te kijken. In iets langer dan anderhalf uur wordt heel Nederland doorgereisd en op de verschillende plekjes wordt telkens weer bewezen wat voor een kunst natuurfilmen is. Het is een kunst op de manier dat de shots die zo simpel lijken, vaak het moeilijkste zijn om vast te leggen. Zo wordt de overgang van een rups naar een echt pimpernelblauwtje vastgelegd, iets wat nog nooit eerder gedaan is in de geschiedenis van de natuurfilm. Ook de onderwaterscènes doen absoluut niet onder voor de diepzeevarianten die de BBC eerder produceerde. De reis van het stekelbaarsje, waarbij ook veel andere soorten zeedieren worden vastgelegd, is bedreigend op de manier dat er te zien valt wat er nou eigenlijk leeft onderwater, maar tegelijkertijd weer totaal rustgevend. Dit is ook te danken aan de muziek, dat opnieuw op een magistrale manier wordt verzorgd door het Metropole Orkest.
De natuur komt door deze film opnieuw dichterbij dan ooit. Er zitten een paar elementen in die misschien nog wel populairder kunnen worden dan de paarden uit De Nieuwe Wildernis. Een scène die twee vechtende hazen toont die het uitvechten om de liefde van het vrouwtje te winnen, heeft een grote kans om de hit van de herfst te worden. En dat gaat misschien wel de kracht van de film worden: het past perfect bij het herfstseizoen dat inmiddels aan de deur staat te kloppen.
