Ted 2
De Thunder buddies are back! Na het succes van de sprekende teddybeer in 2012 is Seth MacFarlane weer terug met deze grofgebekte brutale teddybeer. Zijn de grappen echter nog wel net zo relevant als drie jaar geleden?
De film begint een paar jaar na het eerste deel. Ted en Tammy zijn inmiddels getrouwd, maar komen erachter dat het getrouwde leven niet alleen over rozen gaat. Ze besluiten om samen een baby te nemen omdat dat de twee uit elkaar gegroeide geliefden vast weer bij elkaar zal brengen. Maar hoe krijg je een baby van een teddybeer? De speurtocht maakt Ted zichtbaar voor de overheid die nu beseft dat Ted eigenlijk geen persoon is. Heeft Ted wel voldoende rechten om een baby groot te brengen?
Hoe fris Ted drie jaar geleden leek, zo ongeïnspireerd voelt een tweede film aan. De film zal het dus moeten hebben van goede grappen, verrassende gebeurtenissen en goede personages. Laten we het eerst hebben over de grappen. Iedereen die Seth MacFarlane (Family Guy, A Million Ways to Die in the West) kent, weet wat hij kan verwachten. Onsamenhangende, vergezochte, soms net iets te harde, grappen. En dat gebeurt ook in deze film. De film bevat hele scènes die puur opgebouwd worden om aan het eind van de scène een welgemikte punch op het publiek los te laten. Als je van de humor van MacFarlane houdt, kan je dit waarderen. Dit gaat tot cameo's van bekende sterren aan toe. Jammer is wel dat het volledige eerste uur van de film al in de trailer lijkt te zitten. Dit betekent voornamelijk dat de bekende grappen uit de trailer leiden tot uitgebreide versies van deze scènes en je de grap al enkele minuten van tevoren voelt aankomen. Probeer de trailer dus te mijden!
Gelukkig is uit het tweede deel van de film weinig vooraf getoond. En hier zit de kern van de film. Ted gaat samen met John (Mark Wahlberg) en nieuwkomer Samantha (Amanda Seyfried) op een roadtrip naar een beroemde advocaat. De grappen zijn hier nog net zo onsamenhangend als eerst, maar de karakters treden hierbinnen iets meer op de voorgrond. Daardoor lijken de grappen iets meer functie te bieden aan het verhaal en voelt de film minder aan als een collectie sketches. Ook vindt de film hier haar hart en dan voornamelijk in Ted. Het wordt namelijk onmogelijk om deze teddybeer niét leuk te vinden. En dat is voor een grof, drugs gebruikend gewelddadig hoofdfiguur toch een prestatie.
Een film als deze moet het niet van de acteerprestaties hebben, dus daarom is Wahlberg best een goede keuze. Het blijft echter toch net of je naar Mark Wahlberg zit te kijken die grappig probeert te doen. Amanda Seyfried lijkt daarnaast meer te gast te zijn in deze film. Ze kijkt wat vreemd om zich heen maar probeert te doen alsof het normaal is. Gelukkig weet Ted (als digitaal hoofdfiguur) wel te overtuigen. Hij is het meest menselijk van allemaal. Seth MacFarlane doet goed stemmenwerk, maar niks anders als in Family Guy. Opvallende rollen zijn er voor John Slattery (Mad Men) en Morgan Freeman.
Kort gezegd zal je je prima vermaken bij deze film als je dit ook doet bij Family Guy of de eerste film van Ted. Vind je dat beide niks, kan je het beste wegblijven. Prima film mits je bij de doelgroep hoort dus.
