Jurassic World

Het was de droom van ieder kind (en veel volwassenen) toen 22 jaar geleden Jurassic Park in de bioscopen kwam: een echt dinosaurus-attractiepark. In Jurassic World is de visie van dr. Hammond in de nabije toekomst werkelijkheid geworden en trekt het park duizenden bezoekers van over de hele wereld. Het is alleen niet genoeg en er moet geïnnoveerd worden, volgens parkeigenaar dr. Masrani, die tegelijkertijd ook het gedachtegoed van Hammond wil overdragen. Echter, die twee dingen blijken al snel niet samen te gaan.

Het verhaal speelt zich ongeveer tien jaar in de toekomst af op hetzelfde Isla Nublar waar het eerste Jurassic Park geopend werd door Hammond. Door miljarden aan investeringen is Jurassic World nu een hightechattractiepark dat zijn weerga niet kent. Algemeen manager Claire (Bryce Dallas Howard) overziet de zaken en komt tot de onaangename verrassing dat haar neefjes op een dag voor haar neus staan op een drukke werkdag. Zach en Gray worden opgezadeld met haar persoonlijke assistent en gaan het park verkennen. Wat zij niet weten, is dat tijdens hun bezoek een experimentele dino ontsnapt en onderweg is naar het park met maar één doel: zo veel mogelijk slachtoffers maken. 

De helden van het verhaal zijn ex-militair en Raptorexpert Owen Grady (Chris Pratt) en Claire. Samen gaan zij allereerst op zoek naar Claires neefjes, wanneer blijkt dat zij de enige nog aanwezige bezoekers zijn in de wildernis van het park. Pratt weet altijd voor een hoop humor te zorgen in een film. Na Guardians of the Galaxy waren de verwachtingen dan ook hooggespannen. Hij maakt die overigens meer dan waar. Samen met Bryce Dallas Howard vormt hij een team zoals Sam Neill en Laura Dern dat 22 jaar geleden deden. Het blijft echter, met dat beeld in het achterhoofd, lastig om het op hetzelfde niveau te schatten. De twee neefjes, gespeeld door Ty Simpkins en Nick Robinson, vormen de andere verhaallijn en juist die verhaallijn zorgt voor de spanning in het verhaal. Twee jonge acteurs die direct zoveel spanning en emotie op het scherm weten te brengen is ook iets dat veelbelovend is voor de toekomst.

Qua special effects zette Jurassic Park een toon die nog steeds door veel films niet wordt geëvenaard. Ook Jurassic World lijdt hier enigszins aan. De dino's zien er verschrikkelijk goed uit, maar geven nog steeds niet het gevoel dat de afwisseling van animatronic en computereffecten gaf in de eerste film. Ook het attractiepark zelf ziet er oogverblindend uit en spreekt net zo tot de verbeelding als zijn voorganger. Van de hightechattracties tot het souvenirwinkeltje, alles is aanwezig in deze wereld. Isla Nublar wordt zo weer iets waar de jongere generatie nog flink over kan gaan fantaseren. De soundtrack van de hand van Michael Giacchino weet, met wat hulp van John Williams hier en daar, een hoog niveau te behalen en daarvoor mogen de credits uiteraard wel volledig naar Giacchino, die zich al eerder bewees met soundtracks voor hits als Ratatouille en Up. De spanning wordt op sommige momenten flink opgehoogd en dat is alleen maar te danken aan het effect van de score.

De onervaren regisseur Colin Trevorrow werd door Steven Spielberg zelf uitgekozen, nadat hij het debuut van Trevorrow zag, Safety Not Guaranteed. Het is niet aan de film te zien dat Trevorrow nog geen grote films op zijn naam heeft staan en het zou alleen maar goed zijn als hij nog meer van dit soort grote projecten aangeboden krijgt. De keuze van Spielberg blijkt goed uit te pakken. De scènes zijn groots opgezet en de schaal is ongekend. Om hier als regisseur het overzicht over te houden, is iets dat er nog wel eens bij inschiet. Aan het afgeleverde product is echter duidelijk te zien dat we hier met een regisseur te maken hebben die nog veel kan gaan betekenen voor de toekomst van grote blockbusters.

Misschien kan Jurassic World niet tippen aan zijn voorganger uit 1993, mede omdat die film uit werd gebracht in een tijd dat special effects op zo'n grote schaal nog helemaal geen volledige werkelijkheid was. Films die nu worden uitgebracht, worden dat in een tijd waar soms misschien zelfs te vaak naar deze effecten wordt gegrepen. Jurassic World heeft ook moeite die balans te vinden, maar weet als totaalplaatje zeker indruk te maken. Een waardige reboot is het resultaat, en die zijn zeldzaam.