Swords & Soldiers II

Swords & Soldiers was een van de eerste titels die ik volledig uitspeelde op mijn smartphone. Dat gebeurde toentertijd niet vaak, aangezien de meeste titels mijn interesse niet konden vasthouden. Met veel plezier las ik dan ook het nieuws dat Swords & Soldiers II naar Wii U kwam. En net als met deel één vermaak ik me er kostelijk mee.

In Swords & Soldiers speel je op een wijde vlakte, waarin de basissen van twee teams aan elk uiterste staan. Het hoofddoel is simpel: vernietig de basis van je tegenstander. Daarnaast kom je ook subdoelen tegen, zoals het bevrijden van een persoon. Elk potje is in ieder geval anders en de game voelt continue fris aan. De basis van je tegenstander vernietigen doe je door goud te verzamelen, eenheden te trainen en upgraden en speciale vaardigheden te gebruiken om hiermee aan te vallen. Een simpele opzet, maar in de praktijk vaak lastiger dan je denkt. Zo kun je jouw eenheden niet besturen: ze lopen in een rechte lijn van A naar B (behalve bij ‘gesplitste’ wegen, waarin ze een van de twee paden kunnen bewandelen, afhankelijk van waar jij ze heen stuurt). Het is dus tactisch kiezen welke eenheden je waarheen stuurt, aangezien ze elk hun sterktes en zwaktes hebben.

Gelukkig staan je eenheden er niet alleen voor. Op drie manieren kun je ze effectief helpen te overleven. Als eerste heb je je speciale vaardigheden. Hiermee kun je bijvoorbeeld bliksemschichten gooien op je vijanden of je eigen eenheden genezen. Een prima manier om veldslagen te winnen. Daarnaast kun je torens bouwen. Vijanden moeten deze eerst kapot maken, voordat ze door kunnen lopen naar jouw basis. Hier kun je bovendien een langeafstandseenheid in plaatsen, waardoor je tegenstanders makkelijker tegenhoudt. Als laatste zijn er ook unieke eenheden, waar je er slechts één van kunt hebben. Deze zijn sterker, maar kunnen ook op andere manieren helpen door bijvoorbeeld je eenheden te ‘versnellen’, waardoor ze sneller lopen en aanvallen. Al met al is er dus genoeg te bepalen qua tactiek en is dit ook zeker nodig om te winnen.

In de singleplayer volg je Viking Chieftain Redbeard. In zijn reis rond de wereld kom je verschillende vijanden en facties tegen. Blackbeard komt weer langs, maar ook nieuwe facties zoals de Demon Horde en Perzen zijn van de partij. De singleplayer leert je van alles, van basisvaardigheden tot de zwaktes van eenheden. Ook tactiek wordt bijgebracht door cruciale beslissingen. Er zijn bijvoorbeeld drops in het level, waar goud en mana zich verzamelen. Je kunt jouw eenheden deze laten ophalen, met het risico dat ze aangevallen worden, of je houdt ze veilig in je basis. Wellicht stuur je wel bodyguards mee om ze te begeleiden, alles kan.

Elke factie heeft zijn eigen vaardigheden, eenheden en ga zo maar door, waardoor ze compleet anders voelen van elkaar. Het duurt ook even voor je alles doorhebt en je alles tot zijn volle potentieel kunt benutten. Een lage drempel met een lage, maar lange leercurve dus. En dat is prima, want de game blijft leuk. Potje na potje, de game verveelt niet. Dit komt voornamelijk door de multiplayer die de game kent.

In een skirmish setting bepaal je in de multiplayer alles zelf. Hierdoor is het mogelijk elk potje anders te maken, maar ook om een optimale strategie te vinden. Of je verliest juist, doordat je net in het nadeel bent met bepaalde eenheden en je er niet uitkomt. Alles kan, alles is mogelijk en dat houdt het spannend. De ene speler speelt op de gamepad, terwijl de ander speelt op de tv. Het is aan te raden hier een koptelefoon bij te gebruiken, zodat je niet kunt horen wat de ander aan het ontwikkelen is of welke eenheden hij gebruikt. Hier zit de echte kracht van het spel. Wat je leert in de singleplayer, moet je allemaal zien toe te passen in de multiplayer. En dat blijft, zoals gezegd, erg leuk en uitdagend. Speel je liever zelf kun je ook spelen tegen de computer, al blijft het leuker tegen iemand anders. Het enige nadeel is dat er geen online multiplayer is, waardoor je wel iemand in de buurt moet hebben wil je met iemand samenspelen. 

Het Nederlandse Ronimo Games heeft weer een parel van een game geleverd. De game heeft een lage drempel, iedereen kan de game spelen, maar gaat gepaard met een goede uitdaging en lange levensduur. De strategische elementen zijn sterk, de personages vol humor (ok, soms tot het flauwe toe) en qua content zit het goed. We kunnen alleen maar hopen dat de game een succes wordt, zodat we over een paar jaar weer doorkunnen met Swords & Soldiers III.