State of Decay: Year-One Survival Edition

Tegenwoordig verschijnen er zo veel games met zombies dat het soms lijkt alsof dat het enige is waar een ontwikkelaar mee weet te komen om zieltjes te trekken naar hun game. Nog even en we krijgen Super Mario Zombie Bros. Waarin in ‘The Mushroom Kingdom’ door een mislukt experiment van Professor Elvin Gadd, bekend uit onder andere Mario Galaxy en Luigi’s Mansion, overspoeld word door zombie toads en koopa’s.

Dus de grote vraag is: hoe onderscheid je jezelf als ontwikkelaar, maar met name als game tussen al die andere zombie-games. Veel zombie-games zijn actiegeoriënteerd. Hoewel Resident Evil zich enkele jaren geleden presenteerde als 'survival horror' is de tijd dat Resident Evil daadwerkelijk zo aanvoelde allang vervlogen. Games als Resident Evil 6, Dying Light, Dead Island 2, Zombie Army Triology en de zombie-modus in de aankomende Call of Duty: Black Ops 3 zijn puur actiegericht en draaien alleen maar om het zoveel mogelijk neermaaien van grote hoeveelheden verrot vlees.

Wat is State of Decay?
Vorig jaar was daar ineens Undead Labs met State of Decay, of zoals velen zeggen ‘The Walking Dead’ - The videogame. Een survival-horror game met RPG-elementen in een grote open wereld waar het niet draait om het alleen maar domweg afslachten, maar voornamelijk gericht is op het overleven tussen al die hordes wandelende lijken. Vanaf het begin merk je al dat je het in State of Decay niet gaat redden als je simpelweg alleen maar overal op afrent en begint te meppen met een stuk hout. Want je wapens hebben een beperkte levensduur en voordat je het weet sta je met je blote vuisten te rammen op al die misvormde hoofden. Daarom is het verstandig dat je voordat het donker wordt – er verschijnen dan namelijk veel meer zombies - haastig op zoek gaat naar nieuwe wapens in bebloede kampeertentjes en “verlaten” blokhutjes.

Even later als je het kampeergebied ternauwernood met een auto verlaten hebt, begint je personage te klagen over dat hij honger heeft en je ziet dat je stamina een heel stuk lager is en dat is niet handig. Elke actie die je doet verlaagt – tijdelijk - je stamina, je kunt dus ook niet eindeloos rennen, springen en vechten zonder moe te worden en ook het gewicht van je rugzak speelt hierin een grote rol. Echter, als je niet eet blijft je stamina blijvend laag en als je moe wordt heeft dat naast eerder genoemde behoorlijke consequenties op je personage, deze wordt trager en is daardoor stuk kwetsbaarder voor aanvallen. Daarom stop je bij een verlaten eetcafe langs de weg, zoals we die vaker zien in willekeurige horror-films en series, om op zoek te gaan naar zakjes chips en andere etenswaren. Natuurlijk staan hier weer de nodige zombies op je te wachten, maar door laag te blijven en niet teveel lawaai kun je ongezien naar binnen en naar buiten glippen. Want elke actie maakt geluid, waar de zombies op kunnen reageren. Daarom zal je vaak moeten kiezen om bijvoorbeeld sluipend en dus langzaam te zoeken om geen ongewenste aandacht te trekken of als je haast hebt juist snel te zoeken, met veel lawaai, om snel de benen te kunnen nemen. Verschillende situaties lenen zich voor een verschillende aanpak en dit soort kleine dingen zorgen voor een zeer gave dynamiek en spanning die we vaak missen in andere “survival” zombie-games.

Op een gegeven moment wordt je lid van een groep andere lotgenoten die zich in een kerk hebben gevestigd en deze hebben omgebouwd tot een fort. Om te bewijzen dat je een nuttige aanwinst bent zul je op zoek moeten gaan naar resources die de gemeenschap nodig heeft, zoals voedsel, bouwmaterialen en natuurlijk munitie. Hiermee verdien je reputatiepunten die je weer kunt gebruiken onder andere om dingen te bouwen. In State of Decay hoef je niet spelen als één specifiek personage. Gaandeweg leer je meer personages kennen en kun je wisselen. Het overschakelen van het ene naar het andere personage is bijvoorbeeld handig wanneer je vermoeid of geblesseerd raakt. Elk personage heeft ook zijn of haar eigen skills die je kunt upgraden. Zo is de een meer een leider en houdt de gemeenschap beter bij elkaar en is een ander weer goed in schieten met automatische wapens. Echter, als je een personage verliest is deze ook definitief dood. Dus als je continu maar één personage upgradet en je verliest deze, dan ga je het behoorlijk lastig krijgen later in de game. Je zult dus bewust keuzes moeten maken om alles bij elkaar te houden, maar met name om samen te overleven.

Wat is er nieuw?
Een jaar later kunnen we op Xbox One aan de slag met State of Decay: Year-One Survival Edition. Deze versie is grafisch opgepoetst en bevat onder meer alle updates die zijn verschenen voor het origineel. Zo is het bijvoorbeeld nu mogelijk om vanaf het begin een partner mee te nemen en dit is zeker handig omdat je zo meerdere resources in één keer mee kunt nemen, echter kost dit je wel een flink aantal reputatiepunten. Want je bent natuurlijk niet stoer als je niets alleen kunt. Ook kun je spullen in de achterbak van auto’s vervoeren en de hoeveelheid wordt bepaald door het type, wat ook weer zo een leuk detail is.

State of Decay: Year-One Survival Edition bevat daarbij de twee eerder verschenen DLC-packs, Breakdown en Lifeline. Lifeline speelt zich af in een nieuwe stad met een nieuwe verhaallijn. Breakdown heeft geen verhaal en is eigenlijk een eindeloze survival mode, maar speelt zich daarentegen wel af in het originele gebied en is een stuk ingewikkelder.

Helaas is er ook wel het een en ander aan te merken aan State of Decay: Year-One Survival Edition. Het origineel was grafisch al geen schoonheid en hoewel deze keer de textures een HD-resolutie hebben en de game op 60 fps draait, overleeft State of Decay: Year-One Survival Edition deze upgrade simpelweg niet. De animaties zijn functioneel, maar niet meer dan dat en met name de grafisch kant van de game ziet er gewoon te verouderd uit. Tel daarbij de framedrops op en je vraagt je af waarom hier niet iets meer tijd en zorg aan zijn besteed, want op deze manier doet het de game echt te kort.

Conclusie:
State of Decay: Year-One Survival Edition is zeker geen vreselijke game. Het heeft een overtuigend idee dat het ondanks de minpunten goed uitvoert. Het team van Undead Labs weet wat het is, wat overleven tussen de hordes zombies zo interessant en populair maakt. Ondanks het feit dat er zoveel andere zombie-games zijn en ongetwijfeld nog gaan komen. Heeft het concept van State State of Decay: Year-One Survival Edition anno 2015 nog steeds -hetzij wat rotte - poten om op te staan en is het voor fans van het genre en die het origineel gemist hebben zeker de moeite waard.