The Amazing Spider-Man 2

Na het enigszins teleurstellende, want chaotische, derde deel van Sam Raimi's Spider-Man serie in 2007 waren de ontwikkelingen voor een vierde deel in volle gang. Deze volle gang werd echter langzaam een bescheiden tempo en drie jaar later werden de plannen afgeblazen. In plaats van een voorzetting van Raimi's serie besloot filmstudio Sony de boel te rebooten onder leiding van Marc Webb. Een opvallende keuze; de uiteindelijk in 2012 uitgebrachte film verscheen tien jaar na de eerste Spider-Man en vijf jaar na het derde deel. De initiële kritieken waren niet van de lucht: "nú al een reboot?", "waarom moeten we ons wéér door zijn oorsprong worstelen?"

De film werd uiteindelijk met gemengde gevoelens ontvangen, maar wie met een open mind het nieuwe verhaal van Peter Parkers oorsprong bekeek kon bijna niet anders dan opmerken dat de film zaadjes plantte voor een nieuwe filmserie. De belangrijke gebeurtenissen voor Spider-Man, zoals de dood van oom Ben, de spinnenbeet en het ontstaan van een schurk werden in elkaar geweven en vielen logischer samen. Spidey's oorsprong lag diep in de ontwikkelingen binnen het bedrijf Oscorp, waar Peters op mysterieuze wijze verdwenen vader werkzaam was. Het was in Richard Parkers onderzoek waar Spider-Mans oorsprong lag, en dat gold ook voor zijn eerste bad guy: the Lizard. Maar hoewel de film er niet op in ging, leek er nog een dieper verhaal schuil te gaan achter Richard Parkers verdwijning. Een verhaal dat in latere films verteld kon worden.

The Amazing Spider-Man 2: Spidey op de muur

In The Amazing Spider-Man 2 wordt er inderdaad meer ingegaan op deze achtergrond. Regisseur Webb en het schrijversteam duiken dieper in Parkers onderzoek, zijn relatie met Oscorp-topman Norman Osborn en laten zien hoezeer Spider-Mans ontstaansgeschiedenis verbonden is met Peter Parker zelf. Het is een boeiende manier om te onderstrepen dat het helemaal geen slecht besluit was om Raimi's trilogie te archiveren en met een schone lei te beginnen. Momenten uit de vorige film worden teruggehaald en verdiept, en op een zekere manier lijkt dit vervolg meer op een voortzetting van Spider-Mans origin story dan op simpelweg een nieuw avontuur voor de held.

Maar een nieuw avontuur is het wel. Dit vervolg introduceert drie nieuwe bad guys in de wereld van de webslingeraar (en legt de zaadjes voor nog een handvol andere schurken) en bouwt deze wereld verder uit. Peters beste vriend uit de vorige filmserie, Harry Osborn, doet zijn intrede en weet de Oscorp-verhaallijn meer invulling te geven. Hiermee wordt niet alleen zijn eigen verhaal gestart (Harry groeit in een vlot tempo uit tot één van de drie schurken in de film), maar ook Peters origineverhaal verdiept. Ook dit tweede deel laat zien meer samenhang te kunnen creëren dan in de vorige trilogie te zien was.

Met drie schurken in één film is de kans dat de chaos uit Spider-Man 3 de kop weer opsteekt natuurlijk aanwezig. Die film maakte de fout teveel verhalen tegelijk te willen vertellen en als drie nieuwe belangrijke figuren hun eigen verhaal moeten krijgen in deze nieuwe film ligt falen op de loer. Er is echter geleerd van het verleden: Amazing 2 is er beter in geslaagd samenhang en evenwicht te vinden, voornamelijk door de solide basis uit de vorige film. Het helpt ook dat de nieuwe baddies niet alledrie de gehele film te zien zijn; ook in deze rolverdeling lijkt de weg voor vervolgfilms te worden vrijgemaakt. De belangrijkste bad guy in dit verhaal is echter ook degene die het meest los staat van de verhaallijn van Peter Parker zelf.

The Amazing Spider-Man 2: Jamie Foxx als Max Dillon

Hoewel Max Dillon, oftewel Electro, een Oscorp-medewerker is en dus verbonden met andere verhaalelementen, voelt zijn ontstaansgeschiedenis wat gehaast aan. Electro is iemand die, net als Spider-Man zelf, na een bijzondere gebeurtenis verandert in iemand met superkrachten, maar Jamie Foxx krijgt te weinig tijd om te laten zien wie Dillon is voordat zijn gezicht permanent blauw en lichtgevend wordt. En hoewel het fantasy-element in deze filmserie tot nu toe niet echt afwezig was, voelt het alsof het personage van Electro, die hier invloeden van Watchmen's Dr. Manhattan lijkt te hebben gekregen, de grenzen van geloofwaardigheid verkent. Het realisme, dat in dit filmuniversum groter is dan in Raimi's films, lijkt een remmend effect te hebben op hoe rekbaar deze fantasie is.

Maar wie ten opzichte van Electro een oogje dichtknijpt ziet dat er een solide film overblijft. The Amazing Spider-Man 2 weet zichzelf bomvol te stoppen met personages, verhaallijnen en zelfs gebeurtenissen die in de 70's comics-lezers schokten. Webb heeft zijn ervaringen uit het eerste deel gebruikt om het vervolg visueel nog interessanter te maken; afgezien van de vele elektrisch geladen effecten is er een hoop interessante actie en veel geslinger van Spidey. Nog meer dan in het vorige deel weet Webb de kijker met Spider-Man mee te laten slingeren, op een manier die opwindend is en zeker in 3D (en op een groot scherm) indruk maakt. De regisseur laat hiermee zien zich maar al te goed bewust te zijn van het zomer-blockbuster-gehalte van de filmserie. En waar veel superheldenfilms in hun finale alle registers opentrekken om daarna te ontsporen in alle actie, blijft The Amazing Spider-Man 2 verbazend goed op de rails. Maar het is niet alleen visueel spektakel dat boeit: het sterkste uit deze film is ook wat in de voorganger goed werkte: de persoonlijke groei van Peter zelf, met zijn relatie met Gwen Stacy als belangrijke pijler. Hoewel Andrew Garfield en Emma Stone ook in dit deel niet overtuigen als tieners, is hun persoonlijke wereld geloofwaardig en boeiend en weten ze de ontwikkeling van hun relatie interessant te houden.

The Amazing Spider-Man 2: Emma Stone en Andrew Garfield

Het zou dus zomaar gezegd kunnen worden dat de nieuwe Spider-Man-serie, na een sterk eerste deel, het niveau weet te behouden. De tweede film in Garfields carrière als Spider-Man vermaakt met actie, emotie, verhaalontwikkeling en weet een aantal (maar niet alle) makkelijk te maken fouten te voorkomen. Tegelijk biedt het verhaal een bodem voor een universum van vervolgfilms en bewijst Webb c.s. moeilijke momenten niet uit de weg te gaan om de sleur buiten de deur te houden. Sony is al begonnen de wereld van Spider-Man uit te breiden met films voor de Sinister Six en Venom en films 3 en 4 zijn al gepland voor respectievelijk 2016 en 2018. Als de kwaliteit van deze twee eerste films behouden kan blijven hebben fans een hoop moois om naar uit te kijken.