Boek: Charles Lewinsky - Tien-en-een-nacht

Een grote boef komt elf avonden lang op bezoek bij een prostituee op leeftijd. Na de seks doet zij waar ze goed in is: ouwehoeren. Ze vertelt hem namelijk elke avond een ander verhaal: over lichamen met twee hoofden, iemand die herinneringen verkoopt en vele andere dingen.

Voor degenen die het nog niet doorhadden: dit boek is sterk geïnspireerd door Duizend-en-een-nacht. Een hommage zou ik het niet durven noemen, eerder een blamage. Tien-en-een-nacht haalt nergens het niveau van z'n illustere inspiratie, hoewel auteur Charles Lewinsky duidelijk van plan was een klassieker te schrijven. Helaas is dat absoluut niet gelukt.

De raamvertelling is stom. Zowel de prostituee als de boef zijn karikaturen zonder enige diepte. Erger zijn de verhalen binnen de raamvertelling. De prostituee geeft toe dat ze de verhalen uit haar duim zuigt, wat goed weergegeven wordt door de lage kwaliteit. Er zit kop noch staart aan, geen moraal, geen structuur; ze doet maar wat. Het probeert heel diep te zijn, maar het is vooral lachwekkend.

De zeldzame keren dat je enigszins in het verhaal bent gezogen, word je daar al snel weer uitgeklopt door een van de achterlijke onderbrekingen door de boef. De prostituee kan nog geen twee regels vertellen zonder dat hij ertussen zit met een of andere domme opmerking. Wellicht is het Lewinsky's theaterachtergrond of een poging om de boef wat diepgang te geven, maar het is zeker funest voor de flow van het verhaal.

Kortom, dit boek is slecht. Het is een pretentieuze zooi die z'n pretenties nergens waarmaakt. Door de abominabele structuur kun je niet in het verhaal geraken, en door de saaie personages wil je niet in het verhaal geraken. Dit boek laat je dus het best staan.