Resident Evil: Revelations

Ik krijg nog steeds een vieze smaak in mijn mond wanneer ik denk aan de laatste HD-remake die ik gespeeld heb. Silent Hill 2, een van de beste horrorspellen ooit, is door Konami zo verbaggerd dat zij zelf toegaven dat ze het verkloot hadden. Daarom was ik nogal huiverig om Resident Evil: Revelations in mijn Xbox 360 te stoppen. Een handheld-game porten naar een console? Dat kan alleen maar tegenvallen, toch?

Revelations speelt zich af tussen Resident Evil 4 en Resident Evil 5. Niet dat het mij veel uitmaakt, want de gehele Resident Evil-verhaallijn heeft ondertussen zoveel vertakkingen, uitstapjes en plottwists dat ik de draad al een paar games geleden kwijt ben geraakt. Het gaat mij ook meer om de sfeer die de game moet uitstralen. Net zoals in Resident Evil 6 lopen er nu drie verhaallijnen door elkaar. Je speelt dit keer met Jill Valentine, Chris Redfield en twee nieuwe partners: Parker Luciani en Jessica Sherawat. Deze partners kun je eigenlijk meteen weer vergeten. Ze zijn zo dom als het achtereind van een varken, je kun ze geen items geven en ze schieten traag en niets dood. Kortom, je hebt niets aan ze en ze leveren ook nog eens dom gescript commentaar. Ook zijn er nog twee anderen, waarvan hun rol enorm klein is. Voor het volledige verhaal verwijs ik je naar de review van de Nintendo 3DS-versie.

Het eerste waar iedereen altijd kritiek op heeft, vooral bij de laatste delen van de Resident Evil-serie, is de gameplay. Capcom heeft in het verloop van de serie beslissingen genomen ten behoeve van de gameplay, die niet bij alle fans in goede aarde zijn gevallen. Zo was de grootste kritiek op het laatste deel dat er teveel actie in zat en te weinig horror. In Revelations zijn ze weer teruggevallen op de gameplay van de oude delen, maar met de actie van de nieuwe delen. Daarbij moet je je voorstellen dat je weer in donkere gangetjes bezig bent, maar wel een dik wapenarsenaal tot je beschikking hebt. Een lekker beklemmend sfeertje door de smalle gangen, maar net niet beklemmend genoeg om je in je broek te laten schijten. Je krijgt vaker het gevoel dat je achterna gezeten wordt door de monsters, in plaats van dat je monsters afschiet.

Een Nintendo 3DS is natuurlijk niet zo krachtig als een Xbox 360 en dat is ook te merken aan designbeslissingen van de makers. Zo speelt het spel zich voor het merendeel op een boot af waar je vrij rond kan lopen. Je keert dan ook meerdere keren terug naar dezelfde plekken en dat voelt goed op de Nintendo 3DS, maar voelt erg goedkoop aan op een krachtige console. Revelations mocht dan wel voor Nintendo 3DS grafisch tot een van de beste games behoren, maar voor een HD-remake waarvoor Capcom de volle pond durft te vragen vind ik het toch tegenvallen. Ze komen er mee weg omdat het een port is, maar als Capcom zulke graphics voor Resident Evil 7 zal gaan gebruiken dan zou ik het niet pikken. Gelukkig zijn de controls wel goed uitgewerkt, omdat die oorspronkelijk ontworpen zijn voor de Circle Pad Pro van Nintendo 3DS. Andere aanpassingen die Capcom heeft gemaakt zijn onder andere de aanraakpuzzels waarbij de touch-elementen van Nintendo 3DS automatisch gedaan worden in plaats van dat je zelf moet hannessen met je stylus. Verder zitten de bugs die de Nintendo 3DS-versie tergde (vijanden die verdwijnen als ze te dicht bij je komen, je partner die soms te dicht bij je komt waardoor het lijkt alsof je van achter wordt aangevallen) er nog gewoon in. Waarmee Capcom wel punten scoort is dat ze een aantal extra monstersoorten hebben toegevoegd aan de port en dat de Raid Mode direct speelbaar is. Verder is er een extra moeilijkheidsgraad en de flashbacks tussen de hoofdstukken zitten er nog steeds in. De handheld-versie speel je soms dagen niet (vooral als je je handheld alleen in de trein gebruikt zoals ik) en dan is een kleine opfrissing van het geheugen toch wel fijn. Vooral in deze tijd zijn er veel games in de aanbieding, waardoor ik veel games tegelijkertijd speel. De kleine recap wordt dan ook zeker gewaardeerd.

Met Revelations als game is er vrij weinig mis. Capcom heeft met deze game de juiste scheidslijn tussen schieten en survival gevonden en mag zo nog wel een paar delen uitpoepen. Het enige probleem met deze port is de prijsstelling, want 50 euro is gewoon teveel geld voor een port waaraan nauwelijks iets inhoudelijks veranderd is. De game schreeuwt namelijk co-op storymode, maar dat zit er helaas niet in. Mocht je de Nintendo 3DS-versie nog niet hebben gespeeld en wil je weer een ouderwetse Resident Evil-game spelen, wacht dan even totdat hij wat goedkoper wordt.

Gespeeld op Xbox 360, ook verkrijgbaar voor PlayStation 3, Wii U en Windows 

Zie hier de FOK!games beoordelingsrichtlijnen.