Mars Needs Moms
Mars Needs Moms vertelt het wonderbaarlijke verhaal van de jonge Milo die zijn moeder achterna reist naar de planeet Mars, waar ze een chronisch gebrek hebben aan vrouwen met praktische ervaring in het opvoeden van kinderen. Een visueel spektakel waar alleen de beste animatoren in het vak aan hebben gewerkt en waar bekende acteurs model stonden voor de karakters. Hartverwarmend van begin tot eind, een Disney-film als geen ander.
Liegen alsof het gedrukt staat.
Mars Needs Moms is een zielloos gedrocht dat weinig om het lijf heeft, verstoken is van elke authentieke emotie en die te grimmig is voor de allerkleinsten en te inhoudsloos en belerend is voor iedereen boven de tien.
Uncanny Valley is een begrip uit de wereld van de robotica en animatie. Het is een theorie, of eigenlijk een model, die stelt dat hoe dichter iets tegen het volledig menselijke aan komt te liggen (maar het dus niet is) hoe sterker de afkeer van de toeschouwer wordt. Een probleem waar veel animatiefilms, waarbij men gebruikmaakt van de computer, mee worstelen.
Stel je voor, je kijkt naar een tekenfilm, je ziet dat de figuren mensen moeten voorstellen maar ze lijken in de verste verte niet op een echt mens, je zal je sneller op je gemak voelen, misschien zelfs visueel aangenaam vinden. Denk aan bijvoorbeeld Disney's Toy Story, Up, of misschien Despicable Me, waar de figuren die mensen voor moeten stellen overduidelijk tekenfilmfiguren zijn. Deze films liggen heel duidelijk niet in Uncanny Valley.
Het probleem van Uncanny Valley wordt duidelijk bij films zoals Polar Express, Beowulf en A Christmas Carol, waar de levensechte ogen van een zielloos figuur je ziel proberen te doorboren. Alsof je kijkt naar verse lijken die een dansje voor je opvoeren.
Mars Needs Moms is zo'n Uncanny Valley film.
Het ziet er technisch misschien goed uit, maar je ontsnapt niet aan de akelige kwaliteiten van levenloze figuren die over het beeld stuiteren. Dat is het spul waar kinderen van wakker liggen.
Dat de film verder bijzonder weinig om het lijf heeft helpt ook niet bepaald. Dit is geen hartverwarmende Disney-film die weet te inspireren of ontroeren, dit is een product dat op bepaalde plaatsen de meest voor de hand liggende kaarten uitspeelt om een emotionele reactie op te wekken bij de kijker.
Het concept van marsmannetjes die naar de aarde reizen om moeders te ontvoeren om hun eigen kroost op te voeden is een belachelijk concept, maar met een belachelijk concept kan je een heerlijk foute film afleveren waar de makers met een dikke knipoog hun verhaal vertellen. Disney kiest ervoor om het verhaal te nemen zoals het is, ze spotten er geen moment mee, marsmannetjes die moeders ontvoeren is een serieuze zaak in deze film. Het verhaal, de sfeer, de personages, niemand lijkt te beseffen hoe ontzettend lachwekkend de opzet wel niet is. Die sobere instelling doet de film tegen de muur te pletter slaan. Simpel gezegd, de film is niet leuk, niet grappig, niet luchtig, niet aangenaam.
Je nachtmerries hebben een gezicht...
De personages die een komische noot toevoegen aan het script komen hierdoor niet uit de verf, sterker nog, ze steken vreemd af bij de rest van de film.
Er is een reden waarom deze film eigenlijk in alle stilte zich een weg naar de DVD-rekken heeft gebaand. Het is een teleurstellende bladzijde uit de Disney-stallen, een film die je met een gerust hart links kunt laten liggen.
