Boek: Maggie Stiefvater - Huiver

huiverHet is het klassieke verhaal van een jongen en een meisje die een onmogelijke liefde voor elkaar voelen. Hij is een weerwolf, zij is een doodgewoon meisje met iets extra, welkom in de wondere wereld van Maggie Stiefvater's Huiver. Dat Stephenie Meyer het zelf niet beter kunnen verzinnen laten we even buiten beschouwing.

Als je nog niet weg sopt bij de onthulling dat dit het net-niet onmogelijke liefdesverhaal is tussen een meisje en een weerwolf, dan is dit niet het boek voor jou. Zo makkelijk is het. Maggie Stiefvater's zwijmelende puppies spreken een specifiek publiek aan, dat boordevol oestrogeen zit en het allemaal niet zo nauw neemt met inhoud, originaliteit, en een boeiend meeslepend plot.
Het verhaal van Grace en Sam vertoont te veel overeenkomsten met die ene andere serie boeken waarin een of ander wicht het aanpapt met een bovennatuurlijke gladjakker. Voor de ietwat kritische lezer vallen daardoor heel wat details weg. Je trekt op iedere pagina die je leest de vergelijking, ook al zijn er een paar wezenlijke verschillen, waardoor je het idee maar niet los kan laten dat dit boek geschreven is door iemand die zich heel bewust is van de doelgroep en de wensen van deze groep, en er met gemak een slaatje uit denkt te kunnen slaan.

De seizoensgebonden weerwolven hebben een originele invalshoek, en Stiefvater's schrijfstijl is aangenaam genoeg dat het boek makkelijk wegleest, maar het blijft een verhaal over de liefde tussen twee tieners waarbij hij een mythisch monster is en zij een doodgewoon grietje. De obstakels die ze moeten overkomen om bij elkaar te zijn, groeien nooit echt uit tot iets wezenlijks, het is kleinschalig en daarmee lijkt het geheel soms net iets te triviaal. Je vraagt je, als kritische lezer, of als Y-chromosoomdrager af wat het gewicht achter het hele gebeuren is.

Huiver struikelt over het succes van Twilight, het struikelt over het moment waarop het is uitgegeven en in de winkels verschijnt. Maar Stiefvater is geen Meyer, en haar weerwolven zijn dan ook minder hinderlijk dan Meyer's glitterende vampiers, toch ontsnapt Stiefvater niet aan vrij grote schaduw die Meyer werpt op het genre.

Het heeft zo z'n charmes, maar het is niet voor iedereen weggelegd.

Voor de lezers die Twilight konden waarderen maar het nog net niet tot gospel hebben uitgeroepen, is Huiver een uitstekende vervanging, of op zijn minst een leuk warmhoudertje tot de volgende film uitkomt. Het is geen slecht boek, maar het is ook niet het soort boek dat het wiel opnieuw uit denkt te moeten vinden. Voor het vijftienjarige meisje die wegdroomt bij Ware Liefde en die diep in je hart schuilt is dit de perfecte snack.

Stiefvater heeft zo haar charme...