Cd: KT Tunstall - Tiger Suit

Wie kent het nummer over zwarte paarden en een kersenboom niet? KT Tunstall heeft een knaller van een hit gemaakt in 2005. Tussen toen en nu heeft Katie vier albums gemaakt, waaronder de meest recente Tiger Suit. De plaat komt weliswaar uit oktober 2010, maar wegens het aankomende KT-optreden maakt FOK! een uitzondering. Worden wij verwend of geplaagd?

KT Tunstall

Tijgerpakken en pakkende tijgers

Smaken verschillen, maar ik zou zangeres Katie wel in een tijgerpak willen zien. Toch moeten we het alleen doen met de gedachte, de cover van het album heeft namelijk de brunette in een zebrashirt op de voor- en achterkant staan. De enige tijger is te zien op de print van het schrijfje. Maar genoeg over de coverart, tijd om te kijken of de cd ook een katje is die je met handschoenen moet vastpakken.

Albumopeningstrack 'Ummannaq Song' begint met het geluid van sambaballen. De opbouw heeft een flinke minuut nodig, waarna een groovy geluid klinkt. Het refrein is er eentje die continu in je hoofd blijft zitten,  maar de echte kracht is de toch opvallende gitaren en de continue sambaballen; beiden lijken sneller dan het ritme te zijn, waardoor het extra opvallend is. Nog een opvallende track is 'Golden Frames', een van de weinige echte bluestracks op het album. Het gevoel dat je krijgt bij dit nummer is fijn, het is een echte Muddy Waters-vibe. Heerlijk ontspannen en rustig. Mocht je dit niet willen, zet dan nummer vijf op van de cd. Mijn favoriet 'Fade Like A Shadow' is een track zoals je KT Tunstall zou kunnen kennen: akoestische gitaar, up-beat, een lekker drumlijntje en tekstueel sterk. Het is allemaal  zo pakkend als een hongerige tijger, het laat je namelijk niet meer los.

De eerste single voor Europa van het album was '(Still A) Weirdo'. Naar eigen zeggen is dit het meest persoonlijke nummer van Katie in vier albums. Het is (naast het iets minder subtiele gebeatbox) een elegant nummer welke gevoelig naar voren wordt gebracht. Waar het voor de zangeres persoonlijk wordt, is te horen in het refrein:

Pay my lip service
Keep it eloquent
Optimistic but
Never quite elegant
Still a weirdo
Still a weirdo, after all these years

In mijn ogen valt het nog mee

Doet me denken aan...

Het gefluit door grote delen van het nummer '(Still A) Weirdo' deed mij echter wel een kleine gedachtesprong maken richting the X-Files. Maar dat is niet het enige nummer waar je snel andere associaties bij krijgt. Zo heeft de gitaarlijn van 'Glamour Puss' iets weg van 'Supermassive Black Hole' van Muse, 'Lost' heeft een intro van REM's 'Losing My Religion' en bij 'Difficulty' denk je instrumentaal gezien zeer snel aan MGMT. Het is natuurlijk lastig om een track te maken waarbij je geen associaties hebt, maar bij bovenstaande tracks was het wel zeer sterk.

Weg van de oude weg

Het album Tiger Suit slaat een andere weg in dan we gewend zijn van KT Tunstall. De akoestische gitaar is nog wel gebleven, maar er is nu meer gebruik gemaakt van electronische toevoegingen op het gebied van de beat. Dit is duidelijk te horen bij het nummer 'Difficulty', waar er enkele digitale glijtonen zijn toegevoegd. Gezien en gehoord over het hele album lijkt zangeres Katie een iets ruwere korrel in de keel te hebben dan bij vorige albums. Het is niet knetterrauw, maar bij de iets schreeuwerige stukjes is het fijn ongepoetst. Het maakt haar breekbaar, maar toch sterker dan eerder.

Conclusie

Tiger Suit is een gevoelige en vernieuwende plaat. Er staat voor ieder wat wils op, van blues tot een poppy of zelfs een klein beetje country, je vindt het hier. Het is goed om te horen dat KT Tunstall ook meer experimenteert, maar toch zichzelf blijft. Niet ieder nummer is even origineel of goed, maar met tracks als 'Fade Like A Shadow' en '(Still A) Weirdo' weet je eigenlijk al dat je een lekker album in de cd-speler hebt.

Tracklisting
1. Uummannaq Song
2. Glamour Puss
3. Push That Knot Away
4. Difficulty
5. Fade Like A Shadow
6. Lost
7. Golden Frames
8. Come On, Get In
9. (Still A) Weirdo
10. Madame Trudeaux
11. The Entertainer