Film: Chloe

Na het zien van een nogal suggestief berichtje op zijn mobieltje heeft gynaecoloog Catherine (Julianne Moore) het vermoeden dat haar jongensachtige, frequent flirtende echtgenoot David (Liam Neeson) haar bedriegt. Dat ze onzeker is over haar in haar ogen tanende looks en het feit dat David docent is en dientengevolge vaak mooie studentes treft, maakt Catherines achterdocht alleen maar groter. Als ze in een restaurant het hoertje Chloe (Amanda Seyfried) ontmoet, besluit Catherine na aanvankelijke aarzeling om er via haar achter te komen of haar man tot vreemdgaan in staat is. Ze stuurt Chloe op hem af met de opdracht te kijken wat hij doet als zij zich aan hem aanbiedt. Chloe's motieven om hieraan mee te werken zijn onduidelijk. Wel duidelijk is dat Catherine Chloe niet onder controle heeft...

 Poster

Chloe is een remake van de Franse erotische thriller Nathalie... uit 2003 en dat is te merken. Chloe is namelijk minder preuts dan we gewend zijn van een Amerikaanse film waar grote namen als Moore en Neeson in spelen. Bij een seksscène wordt niet gehannest met tactisch geplaatste dekens en er worden gesprekken over seks gevoerd die bovengemiddeld beeldend zijn. Maar zo broeierig als in bijvoorbeeld Basic Instinct wordt het zeker niet.

 Chloe en David

Moore zet, zoals bijna altijd het geval is, een eersteklas rol neer. Het is evenwel jammer voor haar (en voor de kijker) dat aan haar karakter niet zoveel acteereer te behalen valt. Afgezien van de beslissing de grootogige Chloe te vragen haar man te verleiden, is Catherine namelijk een passief personage dat de handelingen veelal ondergaat, een groot deel van de tijd van streek is en noch aan haar tienerzoon, noch aan Chloe voldoende weerstand kan bieden. Neeson verdient respect voor het feit dat hij überhaupt in de film zit - zijn vrouw Natasha Richardson overleed namelijk ten tijde van de opnamen ten gevolge van een ski-ongeluk - maar heeft een rol waar domweg weinig in zit en hij haalt er dan ook niet veel uit. Het is dan ook Seyfried die met afstand de meeste indruk maakt. De sluwe streetwise Chloe lijkt soms een fragiele, verdwaalde ziel op zoek naar liefde maar is tegelijkertijd een manipulerende wolf in schaapskleren die nergens voor terugdeinst. Seyfried zorgt er kundig voor dat deze tegenstelling geloofwaardig blijft ondanks het feit dat we van haar achtergrond niets weten.

 Chloe

Dat het verhaal ons niets verteld over het verleden van Chloe is iets waar vermoedelijk niet elke kijker blij mee zal zijn. Hetzelfde geldt ongetwijfeld voor het einde. De opbouw daarentegen zal niet op veel weerstand stuiten. Deze is, net als de prima muziek overigens, bijzonder aardig en werkt sfeerverhogend. Maar het meest memorabele van Chloe is toch echt Seyfried in wat waarschijnlijk haar beste rol tot nu toe is.