Film: Zwart Water

De occulte thriller is in de Nederlandse filmwereld een zeldzaam genre. Het is maar zeer zelden dat een Nederlandse maker er weer eentje aflevert. Zwart Water is er echter wel eentje, zo’n thriller met horrorelementen. Het is het speelfilmdebuut van regisseur Elbert van Strien. De hoofdrollen zijn voor Hadewych Minis (Moordwijven), Barry Atsma (Komt een vrouw bij de dokter). Isabelle Stokkel en Charlotte Arnoldy.

 

filmposter


Een Nederlands gezin verhuist naar België nadat moeder Christine (Hadewych Minis) haar ouderlijk huis heeft geërfd. De negenjarige dochter Lisa (Isabelle Stokkel) ontdekt een vreemd meisje, Karen, in de kelder van het huis. Karen (Charlotte Arnoldy) vertelt haar dat ze de dode tweelingzus is van Lisa’s moeder, en beweert een gruwelijk geheim van haar te weten.
De ouders beginnen lucht van de zaak te krijgen en proberen Karen uit Lisa’s hoofd te praten. Er is helemaal geen tweelingzus, dus Karen kan niet bestaan. Maar als ook Lisa’s vader Paul (Barry Atsma) ontdekt dat het verleden van zijn vrouw schimmig is, heeft dit grote gevolgen. Langzaam maar zeker begint Karen Lisa’s leven te beheersen; ze veroorzaakt duistere ongelukken en Lisa raakt meer en meer bezeten door haar. Paul is geschokt en probeert zijn gezin te redden.

 

Still


Om te beginnen leveren alle acteurs in Zwart Water een knap staaltje acteerwerk. Barry Atsma zet een sympathieke vader neer, maar het zijn vooral Isabelle Stokkel in haar toch wel zware debuut en Hadewych Minis die er sterk spelen. Minis weet je met haar personage heel knap een dubbel gevoel te bezorgen, spreekt ze nu wel of niet de waarheid?
Bovendien is Zwart Water een heel sfeervolle film. Het verwaarloosde landhuis in België is een uitstekende locatie en helpt ontzettend om de sfeer van de film te versterken, net als het Belgische landschap.
 Verder is de opbouw van Zwart Water zeer sterk. De spanning wordt prima opgebouwd met goed geplaatste schrikmomenten tot een beklemmende climax.

Het is echter na de climax dat de film inzakt. Je verwacht een einde maar dat komt niet. In plaats daarvan komen er alleen maar meer onthullingen die het verhaal er nou niet bepaalt duidelijker op maken. Dit voelt nogal geforceerd mysterieus aan en zorgt ervoor dat je eigenlijk met alleen maar vragen achterblijft. Jammer, want als de film na de climax gestopt was had het een mooi gesloten en nog steeds mysterieus einde gehad. Nu bekruipt je het gevoel dat je tijdens het laatste deel van de film naar een geforceerde verlenging kijkt.
Bovendien is de film ook niet bijster origineel. Het gevoel dat je naar een remake van een Japanse horrorfilm zit te kijken komt steeds bovendrijven. Zowel het plot als kleine dingen zoals de make-up van Karen en het zwarte water dat uit de kranen komt doen hieraan denken.

 

Still


Zonde, want dit in combinatie met het einde zorgt er uiteindelijk voor dat je toch niet geheel tevreden de bioscoop uitkomt. Het acteerwerk en de sfeer zijn echter wel zeer goed. Al met al is Zwart Water dus een film met potentie, alleen weet hij het niveau van het begin niet vol te houden tot het einde.