Guitar Hero: Metallica
Maar de invloed van Metallica op de game gaat nog verder dan alleen de tracklist. Zo zijn er in de muziekstudio nieuwe geluiden te vinden om je eigen nummers mee te maken, zijn er vele clips en live-opnames te vinden, zitten van elk nummer de lyrics in de game en bevatten veel songs ook trivia die onder het genot van een virtueel optreden bekeken kunnen worden. De band zelf ziet er in-game uit in de stijl van de eerdere Guitar Hero\\\'s, dat wil zeggen: duidelijk menselijk maar wel met overdreven proporties en een beetje tekenfilmachtig. Toch zijn de bandleden duidelijk herkenbaar, van James Hetfield met zijn agressieve handgebaren, Rob Trujillo met zijn lange vlechten en aap-achtige manier van bewegen en Lars Ulrich met zijn altijd rare hoofd en vreemde manier van uit zijn ogen kijken. Kirk Hammett valt wat minder over te zeggen, hij staat erbij en kijkt ernaar, beweegt af en toe met zijn hoofd en doet niet zo heel veel behalve heel snel de virtuele gitaar bespelen. Op zich klopt ook dit met de realiteit, want veel meer dan dat doet hij over het algemeen ook niet. Dat de band zo herkenbaar overkomt heeft niet in de laatste plaats te maken met de uitstekende motion capturing waardoor de bekende trekjes van de bandleden goed naar voren komen (afgezien van Hammett dan, ondanks zijn motion capture blijft hij een zak zout). Wat wel raar is, is dat de eerdere bandleden van Metallica (en dan bedoel ik voornamelijk de eerdere bassisten) helemaal uit het spel zijn gesneden, zelfs uit foto\\\'s uit de jaren 80 waar zogenaamd heel de band op zou moeten staan. Nergens is ook maar een referentie te vinden naar Jason Newsted of Cliff Burton, terwijl zij toch juist de band groot hebben gemaakt.
Lars Ulrich en zijn gekke bek<\/center>