CD: Hollywood Undead - Swan Songs

“Cause there's no other place that I'd rather be than Los Angeles. Come on, shake it, baby. Come on, grab a drink; I wanna see you hit the flo' . You've got a fatass, but you shake it like ain't a ho”


Is het nieuwe album van Snoop Dogg uit? Eminem heeft een nieuwe single? Geloof het of niet, dit is het refrein van de Amerikaanse raprockband Hollywood Undead. Volgens de blauwe sticker die op de voorkant van de jewelcase is geplakt kunnen ‘41 miljoen fans het toch niet fout hebben?’. Dit soort uitspraken moet je echter altijd met een flinke korrel zout nemen, want hoe vaak zijn we al niet in die geniepige stickers getrapt. Hoe is het in dit geval met het eerste album van Hollywood Undead: Swan Songs?


Vijf personen hebben een (zelfgemaakt) masker op het gezicht en een enkel persoon loopt rond met een bandana voor neus en mond en een zwarte zonnebril op voor de ogen. Geen emoties zijn van de gezichten af te lezen. Dat maskers bij de band Slipknot wel werkt zegt natuurlijk niet dat dit bij andere bands ook werkt. De videoclip van Hollywood Undead’s ‘Undead’ bewijst dat de gezichtsdecoratie bij deze artiesten uit Los Angeles niet werkt. Het oogt zeer kinderachtig, iets waar de felle kleuren niet bij helpen. Maar aangezien we hier een cd reviewen, gaan we nu kijken naar wat het album te bieden heeft.

De cd opent met de track ‘Undead’. Het nummer zit muzikaal lekker in elkaar en het ritme blijft zeker in je hoofd hangen. De vibe die je meekrijgt doet je enigszins denken aan Linkin Park of aan Limp Bizkit. Het is hier te merken dat die twee bands waarschijnlijk van invloed zijn geweest op de Californische rockers. Maar zo moet je bij andere nummers op het album ook meteen denken aan de lichtere kant van deze muziekstromingen, zoals bijvoorbeeld Iglu & Hartly.

Wat de band op muzikaal gebied nou wil is niet geheel duidelijk. Zo is ‘No Other Place’ een nummer dat Los Angeles ophemelt, maar dit wordt op een erg poppy wijze uitgevoerd. Het refrein is met een echte boybandstem gezongen, gevolgd door een rapper die het net niet is. Precies hetzelfde concept is bij het nummer ‘the Diary’ doorgevoerd. Een zeer flauwe en makkelijke plaat die voor een raprock kinderachtig wordt gebracht. Een totaal andere kant gaan de rockrappers op met ‘Pimpin' ’, waar een foute mix van Jamie Foxx en Eminem overheen zit gesmeerd. Ook wat betreft de lyriek is het ook zeer uiteenlopend. Voornamelijk wordt er gerapt over hoe zwaar het leven is, prostituees, hoe goed Hollywood Undead en Los Angeles wel niet zijn en dat de politie op kan rotten. Het taalgebruik verschilt ook zeer per track. Bij de iets ruigere nummers vliegen de scheldwoorden in hard volume je om de oren, terwijl het bij de rustigere nummers weer in grof- en hardheid mee lijkt te vallen. Overall is de originaliteit in de teksten ver te zoeken.


Ik weet niet precies wat ik van de band moet denken. Het lijkt meer alsof het een boybandje is dat een ruig imago probeert neer te zetten, maar hier in faalt. Wat ze ook proberen te doen, het wil gewoon niet lukken. Had er meer ingezeten? Om eerlijk te zijn denk ik het niet.


Tracklist

1. Undead
2. Sell Your Soul
3. Everywhere I Go
4. No Other Place
5. No.5
6. Young
7. Black Dahlia
8. This Love, This Hate
9. Bottle And A Gun
10. California
11. City
12. The Diary
13. Pimpin'
14. Paradise Lost


Label: A&M Releasedatum: April 2009 Waardering:

Kijk voor meer muziek ook eens in Muziek