Film: Charlie Wilson's War
Aan het begin van de film zien we Charles Wilson, gespeeld door Tom Hanks, gehuldigd worden. Op de achtergrond prijkt het doek "Charlie Did It!", de woorden van de Pakistaanse president Zia-Ul-Haq refererend aan wie de Russisch-Afghaanse oorlog zou hebben gewonnen. Dan springt het beeld terug in de tijd, naar een bubbelbad in een hotelkamer in Las Vegas, waar we afgevaardigde Wilson met cokesnuivende strippers en een gladde tv producer zien genieten van de geneugtes des levens. Charlie Wilson leidt een tamelijk zorgeloos bestaan. Hij is in het Huis van Afgevaardigden terecht gekomen zonder het erg druk te hebben: hij vertegenwoordigt een district "dat nooit ergens om vraagt". Hij geniet dan ook van de mogelijkheden die zijn baan in Washington hem biedt, rondborstige assistentes en Chivas om tien uur ‘s ochtends incluis. Tot hij zich het lot van de Afghanen aantrekt, en het CIA budget voor Afghanistan van een schamele vijf miljoen weet te verhogen naar een minstens zo schamele tien miljoen. Maar hij trekt hiermee wel de aandacht van een machtige Christelijke lobbyiste uit Texas, Joanne Herring (Julia Roberts) die er wat minder Christelijke zeden op nahoudt. Ook CIA agent Gust Avrakotos (Philip Seymour Hoffman) weet Wilson te vinden. en dit driemanschap weet tussen 1980-88 het CIA budget voor geheime operaties in Afghanistan dusdanig te verhogen, dat de Sovjets zich uiteindelijk gedwongen zien met de staart tussen de benen Afghanistan te verlaten.
Regisseur Mike Nichols (Wolf, Closer) heeft precies de juiste vorm gekozen voor dit verhaal over de rokkenjager met een neusje voor goede whiskey. De film mag dan wel een serieus onderwerp behandelen en een duidelijke politieke ondertoon hebben, dit komt subtiel naar voren in de humoristische aanpak die de film volgt. De kijker zal meteen een zwak krijgen voor de charmante Charles Wilson, sterk neergezet door Tom Hanks. Julia Roberts weet een leuke, zij het erg overdreven rol als de rijke Texaanse socialite Joanne Herring neer te zetten. Maar de meeste lof moet uit gaan naar de meer dan terecht voor een Oscar genomineerde Philip Seymour Hoffman. Hij speelt de cynische CIA agent Gust Avrakotos met verve. Vanaf het eerste moment dat we met Avrakotos kennis maken, razend en tierend in het kantoor van zijn meerdere, weten we dat met hem de film eigenlijk niet meer stuk kan. Hoffman verrast weer spelend in een compleet andere rol dan in Capote of Magnolia. Regisseur Nichols weet de prestaties van dit drietal trefzeker in te passen in het snelle, humoristische script. Het resultaat mag er zijn, Charlie Wilson’s War is een kleurrijke en meer dan vermakelijke film geworden.
Een meer dan vermakelijke film: want het onderwerp is zoals gezegd niet een van de lichtste. De film biedt een leuk kijkje in de werking van de Amerikaanse politiek, zij het af en toe wel op een erg versimpelde manier. En dat de Taliban nu een probleem vormt door dezelfde wapens die ze in de jaren ’80 kregen van de Amerikanen, wordt op het eind nog even goed aangestipt. Gedurende de film wordt hier geen aandacht aan geschonken, maar op het eind wordt de Amerikaanse militaire arrogantie nog even treffend een schop na gegeven.
Charlie Wilson’s War is een sterke politieke komedie geworden, vooral door de solide chemie tussen Hanks en Hoffman. De film biedt niet alleen een kijkje in de decolletés van Wilsons appetijtelijke assistentes, maar ook in het drama dat Afghanistan heet. Er valt genoeg te lachen en de lichtzinnige lijn die de film volgt wordt op het eind goed gemaakt. Dit is geschiedenis, op een rake en erg leuke manier verteld.
Label: Universal Pictures International Releasedatum: 31 januari 2008
Kijkwijzer:
Waardering film: 
