CD: Laura Veirs - Year Of Meteors

Michel (methodmich)
Laura Veirs kun je, om een idee te krijgen hoe je haar muziek moet plaatsen, gerust scharen onder de free folk beweging, die sinds enige tijd stevig aan de muzikale poort rammelt. Hoewel er ook wel degelijk de nodige rockinvloeden zijn doorgedrongen in het werk van de zangeres, is het toch vooral het ongedwongene wat opvalt. Laura mag veel en moet weinig.

Zo kan het gebeuren dat haar nummers het ene moment best een stevig fundament van drums en gitaren hebben, maar even later weer haast breekbaar minimaal zijn ingekleurd met een gitaar en wat toetsen. Heel even, in het begin, doen de beats zelfs even denken aan Six Organs Of Admittance en Tunng, twee bands die eerder dit jaar doorbraken met roestige oude folkmuziek over moderne beats.

Ook de manier waarop Veirs zingt doet ongedwongen, haast nonchalant, aan. Haar stem kent een opvallend groot bereik, zodat ze dan weer haast fluisterend in de wat lagere registers van de vrouwelijke stem verblijft, om later weer letterlijk tot grote hoogte te reiken. Haar stem doet me soms aan Joanna Newsom denken, alleen dan minder hoog. Dit komt ook door de soms overeenkomstige manier van zingen tussen Laura en Joanna.



Laura Veirs doet me dan ook aan een soort sprookjesfee denken, die je meeneemt door het grote muziekbos en je een beetje betovert. Die je meevoert in een Parisian Dream en langs Galaxies. Die je vertelt over Secret Someones en Cool Water. Die je laat stilstaan bij plaatsen Where Gravity Is Dead en die Fire Snakes tot leven wekt. Allemaal op die ongewone en ongedwongen manier, haast achteloos soms. Zonder dat ze nu zoveel opvallende dingen doet, want de instrumentatie is vrij standaard. Het is dus echt de stem van Veirs, alsmede de sfeer die ze opwekt, die de plaat boven het gemiddelde uittilt. Supersongs als Spelunking en vooral Magnetized werken hier ook aan mee.

Is er dan niets negatiefs over Veirs te melden? Jawel, in de wat heftiger songs wordt de mooie betovering verbroken. Zie dat heftig overigens wel in proporties, want echt heavy is Laura Veirs natuurlijk niet. Maar toch, Black Gold Blues en Rialto hadden wat mij betreft achter mogen blijven in een ander muzikaal sprookjesbos. Dan was dit Year Of Meteors nog sterker geweest. Nu blijft het bij een sterke plaat, die echter ook net wat te weinig variatie kent om echt baanbrekend te zijn. Gewoon goed dus en daar mag Laura Veirs hoe dan ook trots op zijn.


Label: Nonesuch Records Releasedatum: 23-augustus-2005
Waardering:

Must See/Buy/Do
Aanrader
Redelijk
Tsjaa...
STAY AWAY!!!!